Alle inzendingen over mieren

kraaien kauwen kikkerdril vissen vliegen karekiet mieren maaien grasparkiet ... en het uiltje knapt.…

Ik zit tevreden thuis, de waterketel zingt -- en de regen tikt.…

In oranje licht zoemt ’s nachts heel het wijde land: het gasveld staat aan.…

Een mier zegt in reïncarnatie te slagen: ‘Ik sta steeds weer op, maar... mocht u ernaar vragen: Ik heb geen actieve herinnering aan Mijn premierbestaan'…

Orde in de kom: de grootste vissen boven -- kleintjes onderin.…

Vergrootglas. mier en mij. U lacht. Met tranen.…

eens nee Ook al helpen we je mee Voor jou geen verschil Maar een zwangere is niet meer één Nu mag je niet meer egoïstisch zijn Misschien doe je de kleine pijn En echt het hoeft niet allemaal alleen Geef ons ook eens wat vertrouwen We willen helpen omdat we van je houden Ondanks dat blijf je, "Een lekker dier" Onze eigen "Juffrouw Mier…

De mieren die denken een nest te bouwen. Je kunt ze wegslaan, ze blijven bestaan. Gek, geflipt, gestoord. Of heb je de juiste dioptrie?…

men neme een normale mier dat is toch zo'n effectief dier maar als je 'm vergroot dan wordt het z'n dood een reuzenmier werkt voor geen zier het mierenontwerp is gericht op marges van lengt' en gewicht want wordt-ie te zwaar dan speelt-ie niets klaar hij geeft het vlug op, want hij zwicht hetzelfde geldt voor het getal van mieren en mensen…

Ik kan uren kijken naar de mieren op een stronk naar het schaduwspel van bladeren op de grond luisteren naar het fluiten van de leeuw’rik op haar stok zelfs het graven van konijnen in hun hol dat alles boeit mij bovenmate tot ik terug geroepen word door zuster Bovendonk in het tehuis “Het honk”. hendrik…

een slak liep door het hoge gras genietend van hoe mals het was een troep mieren kwam langs zij en passeerde in een lange rij wat een snelheid en een haast reageerde de slak verbaasd wij zijn op weg naar een nieuwe stek zoekend op de juiste plek onder een biels of onder een steen daar willen wij nu heen ik hoef niet heen en ook niet terug…

Dit gretige intense Waar zie je dat bij mensen Dit vurig attribuut Geen twijfel, geen reserve Volledig en met verve Vasthoudend, resoluut Je van je taak te kwijten… Voor deze kwaliteiten Is er geen substituut Dat is de kracht van mieren Van stieren …. en van vlieren.…

In Bielsk Podlaslki, mijn ziel leeglopend In een plasje bier op het stationsbuffet dacht ik bij thee met room en wodka aan schaarste en mieren in je navel......…

Vraag de vogels wat ze al trekkend daar beneden zien vraag de bijen om in geuren en kleuren te vertellen wat ze proeven vraag de mieren waarop ze toch hopen en waarom ze zo haastig lopen vraag ’t ze En als we hun verhalen in onze oren knopen kunnen onze ogen eindelijk echt alles zien en begrijpen we wat er werkelijk aan de hand is…

Ik ben zo verliefd, dat ik het haar maar opbiecht: ik kan niet dichten.…

Op haar bed denkt ze aan prille liefde, zo vaak -- lees je daarover.…

God verlangt naar rust, de mensen zetten hem steeds -- meer aan het denken.…

Kantoor is een plaats van samenkomst waar men praat -- en zo ontstaat werk.…

In een plechtige stoet trekken de mieren zich terug in de kieren van de oude muren. Voor ons niet te volgen. *) uit de Koran, de soera AL Namal op blz. 377. Gedicht n.a.v. het boek “Het huis van de moskee” van Kader Abdolah, Geïnspireerd door het 1e hoofdstuk over de mieren, voortbordurend op de prachtige beeldspraak van de schrijver.…

Ik peuter maar wat en ik mier aan gindse wilgen hangt mijn lier onbereikbaar voor de hand in 't bekende polderland.…

Met een kleine doos wat blaadjes en wat mieren, en oefen bliksem, vliegende storm en hemelse hand tot je het kunt, pak dan een grotere doos met meer spullen en veel meer mieren Die lopen natuurlijk niet netjes genoeg door elkaar, dus schud je de doos en af en toe hef je je hogerhand Daarna kun je het ook met twee dozen en heb je dat onder…

vertel me alles van heuvels in de verte mieren in rijtjes vertel me over die ene bloem in het zand de leeuw in de wolk vertel me alles voorbij mijn blinde ogen ik je kan horen voorbij…

Echter wanneer ik zo rap ben als een mier, dan klopt mijn gemoed en barst ik van plezier.…

ze zijn er ondersteboven van de natuurliefhebber die zijn voet plant op het verkeerde moment op het verkeerde pad…

Wat kan dat tegelpad, die stomme stoep u schelen? Bent u tot eeuwig schrobben soms verdomd? Een waas van groen trekt van de malse grond. Tel de lentes die nog door uw aderen spelen. En laat vooral uw stramme ledematen zwijgen. U heeft uw zetel boven wel verdiend. Of is het waar dat u de gunsten van die vriend alleen door almaar sloven kunt…

Haar handschrift Was hard en kil Frustratie sprak Uit elke letter De liefste woorden Waren zelfs vervuld Van een wijzende vinger Op alle onrecht van de maatschappij Woorden teder en schoon Vervuld van passie Bereikten vol overgave Het diepste van mijn ziel Ik las haar brief Vol zwarte vlekjes Het deed mij denken Aan mieren vertrokken…

Bij het lachend morgenkrieken Zeide een vlinder, hups en fier Aangesneld op bonte wieken, Aan een arbeidzame mier: ‘Zie mijn vlerken! Blijf maar werken; Nergens zijt ge wellekom. Waar ik vliege, En mij wiege, Volgen de ogen mij alom.’…

De wekelijkse rustdag is zo heilig saai! Ik wil gaan werken!…

in tegenlicht een bladerloze berk een levende ets waar de sapstroom stokt en takken niet meer wringen het licht licht ook de kleinste twijgjes uit met schitterdruppels op de vochtige bast sporen van een late mier…

een rare nacht van wakker zijn en slapen en wakker zijn en slapen en wakker zijn en alles werd helder onverwacht als die dag in de zomer waarop ineens overal mieren opvlogen realiseren: ik kan zelf mijn keuzes maken, mijn keuzes maken stoppen met die lessen op maandag waarvan ik – plotseling – weet dat ik daar al jaren minder…