Alle inzendingen over mieren

Ik wil vallen onder hen die je kunt inwisselen tegen leeg tarief, de kleermaker die zijn eigen pakken meet, een tandarts die zijn kiezen trekt Ontdoe elke dag je geest van de verzamelingen die daar onopgemerkt als mieren binnen sluipen je kan ze geen ongelijk geven, zo zijn mieren nu eenmaal, vooral die er een hard hoofd in hebben maar met…

Als mieren rennen ze door m'n kop Miljoenen gedachten, uit het niets Niet te stoppen Nooit rust in die kolonie, altijd rennen Door elkaar, over elkaar, buitelend Springend van de hak op de tak Stomme mieren, gedachteloos rennen ze rond Ik wou dat ik ze kon vangen Ik zou ze zo graag voor altijd vernietigen Ze blijven komen 7 dagen per week…

Nog nooit heb ik gehoord van een vlinder met mazelen, evenmin van een vlo met vlooien, nog niet eerder maakte ik mee, dat een mier, een gebroken poot had, maar wat zou ik ervoor geven, om gewoon een dier te zijn, want mensen, die doen elkaar alleen maar pijn!…

het vuur is in mij aangewakkerd wakker ben ik, laten we stijgen nu en mensen mieren maken en de bomen kneden tot gras samen met jou ga ik de wereld ontwaken samen met jou ga ik vergeten wie ik was…

De oude drempel slijt niet verder, mijn bezoek -- stapt er overheen.…

Waar mijn ontbladerde vader zijn harige takken laat ruisen, en de bast van mijn moeder met welgevallen beziet, wordt de mier op de grond door mijn val invalide. Wellicht word ik woudreus, en schud met de vuist naar mijn vader die kromgroeit.…

laat mij toch staan ik ben geen hindernis, geen obstakel voor de stroom stoere krijger wrijf met je stok laat de mieren kriebelen van plezier geef me vreugde doop je staf in de rivier zij omhelst en ontvangt je met vloeibare lippen…

Mijn vrouw stemt Marianne met haar dieren Voor haar is dat een uitgemaakte zaak Ik aarzel, zweef en twijfel al te vaak Kies dieren, zegt ze,...zit niet zo te mieren Door haar ‘gepoes' voel ik me zeer geremd En door haar stemadvies raak ik ontstemd…

Ik heb de hoge berg beklommen, Met talloze mieren ben ik Naar boven gegaan - We waren sterker dan we Ooit dachten te worden, Tien maal ons lichaamsgewicht Hebben we naar boven getild Zo makkelijk, zo vrij Als ik het zelf ooit Had gewild…

Een mier met een boomstam op zijn rug bouwt aan zijn toekomst. Vlinders klapwieken zacht met hun vleugels geluidloos applaus. Vogel op telefoondraad luister gesprekken af lacht en vliegt weg. Mensen en mieren werken zich in de nesten ze willen te veel. Meeuwen vechten om een broodje halfom de sterkste neemt alles.…

Toen de wesp stak werkten de mieren hard door, liepen, als altijd, gewoon af en aan, over hun spoor. Zij dachten niet Ach, arme zielenpiet Nee, zij hebben geen oog voor pijn en verdriet. Daar lagen bergen werk! Er is geen tijd! Is er dan niemand die dat ziet?…

Zag U wel eens een mier met smetvrees? Zag U wel eens een giraffe met hoogtevrees? Zag U wel eens een eend met watervrees? Zag U wel eens een hond met straatvrees? Ik vrees, met grote vreze, dat de vrezen alleen aan ons, de mens zijn toegewezen…

Bewoond door een monster,en pieren,mieren die ze betreden, Klein wezen van verwoesting.,Ik heb jou zo bestreden. Maar ik heb de strijd verloren,en mij met liefde bekoord Want opeens had ik het besef dat jij daar natuurlijk hoort.…

Waar ben je Ik heb je nodig Ze prikken als gekke wilde mieren Vieren hun vieren En Geweldig vieren zij zichzelf Op naar de top Weggepikt door vieren En schrapende violen Jodelende zusjes Dichtende vieren Kwartet trompet Alles voor vieren Vieren voor alles.…

langs overbekende paden woelen mieren in mijn hoofd een vertrouwd gevoel in draaimaardoor nacht mallemolen, die maalt en maalt wirwarrend zwenken de wieken alles wordt fijngewreven op de steen van rond en rond kommerkorrels waaien weg als ik eindelijk inslaap…

soms hangt het achter wolken in een ongrijpbare blauwe zee achter mist van vervuiling diep tussen de halve maan mensen gekenmerkt als mieren zo ongrijpbaar dat het lijkt. zoveel miljoen lichtjaren vertekend dit enorme gevoel…

Achter de horizon slapen zwanen en moeders in japonnen kinderen onder luchtballonnen bij het water dromen vaders in tranen die rivieren maken en oceanen zonder zon staren naar bomen die woestijnen benijden mieren die olifanten berijden in een land dat niet bestaat.…

Met naald en draad en een klos met garen in grote en kleine gevaren en polarisatie als in geen jaren terwijl de motten kruipen in je hoed komen de mieren af op het zoet er vallen gaten we worden weer geleerd te haten dat verdrijft het zachte praten…

Een ijverige mier met een boomstam op zijn rug bouwt aan zijn toekomst. Wollige schapen plompverloren in de wei warmpjes bij elkaar.…

En nu op 't eind toch een moraal: de mieren joelden allemaal. (kindergedicht)…

Soms voel ik me een mier opgeslokt door plicht en alledag. De zin van leven, mijn leven, wellicht niet eens een rimpeling tussen zovelen. Misschien zijn wij een blauwprint Neanderthalers nog die uiteindelijk op vele planeten bestaan, en waar wij dan op die verre werelden zijn geëvolueerd in humaan.…

Ik ben een ijverig miertje en werk mij de pest als ik aan het werk ben dan doe ik echt mijn best. Ik sjouw met stukkies rotzooi van tien keer mijn gewicht. ik struikel en ik schuif vooruit het is eigenlijk geen gezicht. Maar soms is er een dag, dan heb ik niet veel zin. dan denk ik bij m'n eigen, 'was ik maar koningin'.…

Wij zijn geen prooi, wij zijn te klein, wij stellen echt geen klote voor, wij zijn als nijvere mieren die diep onder de plattegrond, het aardse stof mogen bestieren, de ganse gore aardkloot rond. Wij leven op een pannenkoek, de stroop dat is de dorpsgek.…

Zoals ik wel eens mieren zag samenklitten tot een wankel vlot, toen hun nest overstroomd was. --------------------------------------------------- uit: 'Volmaakte aanwezigheid, volmaakt gemis', 2000…

sinds een paar weken heb ik last van mieren in de keuken overdag zie je ze nauwelijks, maar 's avonds zo rond een uur of half tien komen ze uit hun hoeken en gaten dribbelen over ijskast en tafel klimmen in lege flessen en glazen en krioelen rond plekjes waar een druppel limonade of een lik jam is gemorst soms, als ik thee zetten ga,…

Hier lig ik nu een echte muts de -t- heeft mij verlaten t...t...t...ik stotterde, en stikte dus nu blijft alleen een dode mus -te laat- u nog vermaken, tjesus, nu gaat het wel, te...te...ng, nee, ik ga hier echt niet tieren alleen ik krijg nu wel de pest aan al die t...ng mieren.…

nu wil ik schuilen in het vermotregende gras, zo klein zijn dat geen mens mij nog ziet en ik zal misschien afdalen gaan slapen bij mierenvolkeren om weer ondergronds te ontwaken door de nauwe gangenstelsels waardoorheen soms het daglicht lekt zal ik ronddolen en gaan leren om te begrijpen dat architectuur ook een optelsom kan zijn…

Het is er net een mierennest, alles navigeert maar door elkaar, maar mieren die doen goed hun best, zij tillen tien keer zichzelf zo zwaar!…

het woelt friemelt en krioelt met vleugels en harige poten jij fietst en loopt onbewust af en toe met de mond open maar je bent het zat dat onderhuids gekruip en jeukend gevoel ze komen jou de oren neus en mond uit niemand heeft thuis de juiste spuiten en pillen om het ongedierte effectief te stuiten en buiten te sluiten voor…

zag de mieren vliegen meeuwen zeilen hemelhoog een snelle wenk onzichtbaar vond gevleugeld zwart een witte dood waar warmte eindelijk expansie gaf en vrijheid los van aarde was gingen zij met duizenden op laatste vlucht de meeuwen hebben dagenlang gerust…