Netgedichten

netgedicht (nr. 4.732):

Mierzoete betrekkelijkheid

Soms lijkt de wereld jachtterrein
van machtsgeile despoten.
Wij zijn geen prooi, wij zijn te klein,
wij stellen echt geen klote
voor, wij zijn als nijvere mieren
die diep onder de plattegrond,
het aardse stof mogen bestieren,
de ganse gore aardkloot rond.

Wij leven op een pannenkoek,
de stroop dat is de dorpsgek.
Die tekent met een zoete streep,
een vlinder of een gekke bek,
een flesje of een orchidee,
een vogel of een hartje.
Hij lijkt met alles zo tevrêe:
met zijn gevonden kwartje,
met zon maar ook met regen,
met zomer, winter, dag en nacht,
hij komt dat alles tegen
en heeft daarbij nooit nagedacht,
wat hem dat alles brengen zal.
Hij neemt het leven zo het is
en viert een eeuwig carnaval,
beantwoordt in de levensquiz
geen vragen over angst en dood,
die vragen heeft hij steeds verguisd
zodat zelfs in een groot despoot,
een heel klein beetje dorpsgek huist.