aan Pamela

dikwijls zijn er van die naamloze namiddagen
en de tijd loopt sneller dan dat de ruimte
eindigt in een schaduwrijke hel

het voetpad, ja, die is het
die de passen regelt van onze nachtelijke liefdes
die we vergeten, die we niet vergeten

zoals de Brusselse foor,
de ochtenddromen, de oorlogen in verre landen

en we zetten ons leven verder
met een naam zonder adres
zonder geheugen

omdat? daarom!

dikwijls hebben de dingen een eind
maar missen een begin, zoals het leven zelf
dat doorgaat – en dat slaapt in mijn bed

---------------------------------------------------------------
(31 augustus 1994; uit het Frans vertaald op 23 mei 2004)

Schrijver: eric rosseel, 24 mei 2004

eric.rosseeltiscali.be

het leven

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 529