Alle inzendingen over mijn kist

Onder de stralende zon Een eindeloos ritueel Kist na kist na kist Van ruim naar wagen Gevat, getild, geschouderd Gedragen op gelijke wijze Kist na kist na kist Van ruim naar wagen Een fles rolt voorbij Rimpel in het ritueel Kist na kist na kist Van ruim naar wagen Nog zoveel te gaan De komende dagen Kist na kist na kist Van ruim…

stil in een kist bleek en wit gedachten overal maar nooit uit m’n geheugen gewist stil in huis en kist in de hoek hier was ze thuis moeder en dochter allebei dood te fanatiek om zo stil te liggen in een kist netjes opgepoetst een raampje erin bleek en wit vredig in een kist mensen komen en gaan gedachten zo verschillend maar toch…

Jan droomde van een kist vol goud. Hij werkte zich krom en werd veel te snel oud. Het goud heeft hij op een haar na gemist. Maar iedereen vond het een heel mooie kist.…

er vallen tranen op je kist…

De witte rozen op je kist deden denken aan eerdere uren, voor elk levensjaar gaf jij een roos, waarmee je liefde wilde sturen. De witte tulpen op je kist, deden denken aan al die dagen, dat je er voor iedereen was, zonder opmerkingen of vragen.…

Schrijnend was het afscheid één bloem slechts op haar kist intens stil bleef het geween geen vriend, familie om haar heen is er dan niemand die haar mist schreiend neem ik afscheid één bloem slechts op haar kist.…

“Natuurlijk, onze kisten zijn wel groot, Maar dit is nou toch werkelijk te gek: Dat rotbeest heeft een veel te lange nek; Daar hebben wij geen kist voor, maar geen nood: Wij vatten het probleem wel bij de kop En vouwen uw giraf vakkundig op!”…

”Wereld Niet Roken Dag” is weer voorbij Ik had de kist sigaren opgeborgen maar dacht voortdurend aan de dag van morgen En die gedachte maakte mij weer blij Vandaag de achterstand weer ingelopen Ik moet m’n laatste kist ook maar gaan kopen…

“Neen ik bedoel de kist niet die van Evangelische Omroep maar van alle gezamenlijke omroepen" de kist zo mooi vormgegeven en in de tafel verwerkt van Op 1…

Daar lig je dan, in een houten kist, oh als je toch eens wist, wat een mensen er voor je zijn. Gezien toen je ziek was, neen, geen mens, maar nu, staat het vol. Te weten dat de kist zo zakken zal, tik ik nog eventjes op het gelakte hout, om je zo te laten weten, dat ik van je hield en hou.…

Viool uit de kist: Serenade aan kade, Door niemand gemist.…

je ligt werkelijk keurig opgebaard beste kostuum is je aangetrokken donkerblauw; je lievelingskleur, met grijze sokken familie en vrienden om de kist geschaard het laatst ritje vangt straks aan kist wordt reeds door je zonen gesloten deksel werkelijk overgoten met bloemen, kleurige linten en harten van cellofaan afscheid doet pijn voor zo…

Ik lig hier als een varken in mijn kist, potverblommen! Ik heb al veel beleefd; maar zo iets is mij nog nooit overkommen.…

altsaxofonist spelend op een houten kist drijft weg in de mist…

Haar botten rusten al lang in een kist en trekken zeer veel gelovigen aan die haar martelaars dood hebben gemist Zij is de onvolprezen heilige van Caen die naarmate haar meer was misdaan steeds dichter bij God kwam te staan Haar geest leeft hier bijzonder sterk om haar kist versierd met zilverwerk Wat alle harten zeer ontroert en steelt…

moeder in je kist iedereen liet jij voorgaan nu stopt het verkeer…

[Haiku] dreinende regen opspattend rondom de kist een hemels kaddisj…

De kist kan nu voorgoed gesloten worden, ergens in mijn hart weer veilig opgeborgen. Maar deze keer is mijn leven op orde, weg met alle zorgen.…

Dus Rutte wil weer naar Afghanistan En deze keer naar Kunduz in het noorden Ze schijnen je daar niet zo te vermoorden Er wonen louter lieve Taliban Straks blijkt dat we opnieuw zijn voorgelogen Wanneer de eerste kist wordt ingevlogen.…

Een gewone kist Van vurenhout zo heel eenvoudig Precies zoals zijn leven was zo vreselijk eenvoudig En op de kist een klein boeket Meer hoefde het niet te wezen Hij wilde echt geen bloemenbed, daar had hij op gewezen Een enkeling die bracht één roos een witte, of een rode... Zelf lag hij daar, heel smetteloos en stil...…

de enige keer dat jij mij écht zag was toen opa dood in de kist lag…

ik wil - als het zover is met zijn tweeën in één kist dan is het net als nu in bed samen eeuwigdurend pret…

behoedzaam haalt ze haar beminde uit de kist onder het zingen van eeuwenoude zangrituelen ze wast en balsemt hem trekt hem nieuwe kleren aan teder borstelt ze het haar ze zingt voor hem bindt nieuwe wikkels om hem heen ze schuurt en beitst zijn kist ze heeft zijn geest teruggehaald geen vaarwel voor geliefden die nog samen…

Ik lig in een kist zonder wanden het is koud Ik zak weg in het duister en kom nooit meer terug…

Gevoelloos, lig ik, in deze, donkere kist. Mijn laatste gil, verstomd. Het blijft, ...stil...…

het spotje beschijnt niet meer dan het bruine gordijn zonder motief tot schijnsel op een scherm als licht op het kussen waar eens jouw hoofd heeft gelegen nergens een plek voor de voeten in schemer geamputeerd het stond hem niet zelfs geen gezicht er is oneindig gezocht naar een passende kist…

Ik bedoel kist En als er gecremeerd is Zal dat dan nog veel stof doen opwaaien?…

Het leven afgesloten maar de kist nog open wacht ons gezin op wat er komen gaat. we loten: wie zal er naast het lijk meelopen? Juist mij treft weer het lot dat ik zo haat.…

In rijen zitten wij voor haar kist. Zij leefde haar leven met ons. Een foto laat zien wie zij was. En toch heeft iedereen zijn eigen herinnering aan haar.…

Liggend in een glazen kist gevuld met angst en vragen... Wachtend op de bevrijding: zal mijn prins ooit (weer) komen?…