Netgedichten

netgedicht (nr. 5.618):

condoleance

Het leven afgesloten maar de kist nog open
wacht ons gezin op wat er komen gaat.
we loten: wie zal er naast het lijk meelopen?
Juist mij treft weer het lot dat ik zo haat.

Want bij een open kist de taal der liefde spreken
doet niemand en wat verder dan het obligaat
"ze is nog steeds dezelfde" blijven steken
dat is wat ik in deze rituelen haat.

Want weg van kist, de wieg der doden,
dicht bij de koffie, en het nieuws van alledag,
lijkt iedereen gebroken met de dodencode
en praten mag weer hard, zelfs lachen mag.

En als na 't laatst bezoek ik moeder weg mag sluiten.
hoor ik haar adem halen van binnen ook van buiten.