Alle inzendingen over mocht

De avondzon scheen decoratief door ’t kerkraam van glas in lood historisch mooie beelden uit Bijbelse geschiedenis kleurrijk en devoot Het avondgebed kreeg vanzelf een diepere betekenis wijl ik in sereniteit mijn ogen sloot op dat moment een zangvogel de stilte onderbrak de metten en de lauden floot…

- Wat ik nooit mocht, dat moet nu. Versie 2 - Mevrouwtje toch, wat doet u? - Wat ik nooit mocht, dat mag nu.…

Ik zou zo graag met iedereen over bomen planten willen praten als investering in toekomstige generaties zachtjes aan dan het ik cultuurtje van hier en nu of vandaag alleen achter me willen laten…

Weldadigheden Hoe weldadig zijn zegeningen zoals vriendschap, liefde en geluk maar ook een aardig woord voelt als milde zomerregen waarin liefde groeit en bloeit alleen een echte vriend begrijpt dat ook in het diepe zwijgen de puimsteen scherpe kantjes slijpt dat is een waardevolle zegen daarom moet er stilte zijn hoor je de vogel…

De begraafplaats van de Tweede Wereldoorlog, een herinnering aan De erfenis van helden is de herinnering aan degenen die hebben gestreden. De onbekenden en bekenden, je weet alleen niet waar ze precies liggen. Sprakeloos en verdrietig raak je als je de geschiedenis leest. Voor altijd blijven jullie voorbeelden in die enorm…

Ik mocht zo gaarne dwalen Langs bos en heuvelkling, Als 'k de dorpeling Langs 't voetpad af zag dalen, En 't lied der nachtegalen De herdersfluit verving: Dan mocht ik gaarne dwalen Langs bos en heuvelkling.…

Mocht mijn hart nu stil worden, laten gaan wat het griefde, laten oplossen wat het bedrukte, stil worden, niets anders meer. Mocht mijn hart nu stil worden, geen woorden meer horen, geen verhalen meer beluisteren, stil worden, niets anders meer.…

aan alle mensen Eens mocht ik plaats nemen in het plantsoen De verhalen die ik mocht beluisteren Die zich vertaalden in de eerste kus of dagelijkse sleur Trots vertrouwden de mensen mij hun diepste geheimen toe...…

Toen het witte hemelbedgordijn werd neergeslagen mij alreeds naar buiten had gedragen mocht ik de allereerste zijn die jou betrad vergat de tijd door alle maagdelijkheid wat was het lang geleden dat ik al dit schoons met een voetkus mocht ontkleden…

Mocht ik morgen toch weer opstaan, zal ik weer naar mijn toekomst gaan gissen. Als ik in mijn slaap dood ga, dan heb ik in ieder geval mijn gevoelens geuit, Mocht ik morgen toch weer opstaan, is dat wellicht een wijs besluit...…

Mocht ik mogen herbeginnen wat zou ik dan beter doen? Zou ik de luwtes, klippen en stroomversnellingen kunnen ontwijken waarop ik zo vaak schipbreuk leed? Eén ding is zeker: mocht ik mogen herbeginnen dan koos ik ondanks alles weer voor jou…

Dansend over de koppen, brandend in de hel. Mijn ziel lichterlaaie, toch vond ik je wel. Daar lag je dan te wachten, onder een graniet verdriet. Zonder enige emotie, veel hoop had je niet. Gestorven nog voor je geboorte, bang als je was. Te leven, gewoon te leven, op te staan uit je graf. Met brandende zolen, verdovende pijn. Gejaagd…

Zulk nieuws is, mocht je bij zo'n bank niet werken Komkommernieuws waar jij niets van zult merken Dus neem je het voor kennisgeving aan Maar ja, het kan, mocht jou het overkomen Best rottig zijn. Zo door de bank genomen…

Mocht mildheid me doordringen zoals weldra het licht van weer een nieuwe lente mijn hart heeft opgericht; Mocht mildheid me verzoenen met dwaasheid en met waan, ondanks de lepe streken die ik niet kan verstaan. Mocht mildheid me geleiden tot waar ik met veel moed een ander mens kan dragen, hem liefdevol begroet.…

Kleine kinderen die zijn overgeslagen mochten niet vragen…

Voor elke vrouw, die een kind mocht baren Voor de dames die het niet mochten dragen... Cliché of niet, dat dikke buikje heeft zo zijn charmes Dat kloppende hartje, gaf me geborgenheid, iets warms. Techniek, vooruitgang, heus, niet mis Moedertjes, wij weten wat fijner is.…

het is hier dat ik wil kijken, 't klimmen langs de stam sterk zijn zoals het witte, diepe meer dat herinnering draagt tot op grote hoogte mocht ik maar, kon ik maar de taal van het water spreken mij kleden in deze armen van stilte wanneer alles lijkt te draaien de nacht uit mijn mond nemen, elke dag in het donker mocht ik maar…

Het voelde alsof ik zweefde en alles kon en mocht. We lachten samen altijd om van alles en nog wat. Het leek wel een droom. Maar het was iets wat er niet wezen mocht. De droom veranderde in een nachtmerrie. Het fijne gevoel veranderde. Lachen werd huilen. En dromen, dromen werden bedrog.…

Dagen droegen rust en stilte mijn woord vond er een oor al was er geen antwoord voor mijn hand voelde een andere hand die intense warmte straalde als een band die liefde bindt heb de mooie dagen als fraaie herfstbloemen opgeslagen saam gebonden met een kleurig lint moeder werd liefdevol gekoesterd door haar zorgzaam kind…

Resumé van week 32 (met Arie Kwikfit, O.Blomov e.a.) * Bij "AVONDNIEUWS" van Alex Huppelrat Er is, ik geef het toe, uit Wijk aan Zee Uit Oude noch uit Nieuwe Pekela Veel nieuws te melden over Ben van Sta Men heeft meer op met Ieteke van Lee De bijenkoningin van Alkemade Kreeg van het vlindervolk het heen en weer En raakte…

mocht je hier iets horen fluiten dan zijn het niet de vogels maar de kogels Lejo…

Geen groet geen afscheid mocht er zijn. Nu staan wij bij zijn planken woning, Zien voor het laatst zijn lief gezicht, Waarop een glans van vreugde ligt, Omdat hij zomaar 'thuis' mocht komen.…

Mocht je heel gelukkig zijn of wil je graag iets anders Kwijt, dan zal ik naar je luisteren samen lachen, Samen huilen. Ik ben er voor je, altijd!!…

Mocht ik de zin kunnen vinden waarmee ik jou vertellen kan dat er meer is dan jij en ik.…

Nu mocht ik liever hier vandaan en slapen gaan, en slapen gaan bij mijne lieve Heer- het leven wordt toch, waar ik toef, naar mijn behoef wel veel te droef, dan dat ik 't meer begeer. Doch wordt mij, lacy !…

Als God zijn woonplaats kiezen mocht zou dit geen religieuze woonplaats zijn Ook geen plaats waar elkeen om vocht maar aan het einde van iemands Latijn Als God zijn domicilie bepalen mocht waar hij kon uitrusten van geleden pijn Schiep hij de plek waar niemand zocht om er eventjes gewoon zichzelf te zijn Als God zijn woonplaats bepalen kon…

I Het waren de hemeltranen of het wegkwijnen van het zieke kind Of het slapend geweten wat het licht niet zou zien Vader is mij een onbekende Hij is de dreun in mijn herinnering of de duistere schim in mijn ooghoek Maar nooit zag hij het kind in mij Die bloem mocht geen naam hebben, mocht nimmer bloeien Voor hem is het…

Verslagenheid zoals het werd gedeeld altijd weer wordt geproefd, tekens dat alles werd gedroomd zoals het is niet zou moeten zijn wat anderen in verwachting beweren als de stromen bloed zijn opgedroogd, maar haar littekens nooit en mocht verwachtingen ontstaan anders te beweren is dat een realiteit die stinkt, want wie heeft de onzin…

ik zie weer de foto's uit het huis van verleden ze staan er goed op in toenmalig zwartwit pas later konden kleuren dat podium ook weer betreden het waren nuances overheersend in grijs de lach die nooit mocht een jeugd die een snelle volwassenheid zocht en zicht op een plaats met gewicht nu zomert lente het winterse grijs snel voorbij…

ik fladderde wat traag koos willekeurig bloemen ik dacht de hemel vaag verdwaalde toen en nam je hulp maar al te graag ik mocht rusten op je hand waarvan de zachtheid me verbaasde,we speelden met de kleuren van de zon lieten ons niet haasten we zagen kleine dingen lachten naar elkaar ontdekten hoe we zonder woorden samen konden…