Alle inzendingen over molen

Dat ik woon in de aarde, woel door de grote moeder, kind aan huis blijf bij haar, en dat ik het gevaar schuw van alles onder de zon – goed, maar moet ik niet leven zoals ik ben, blind en met de onrust in de poten van een grond doordrenkt van doden? ------------------------------------------ uit: 'Natuurgedichten en andere', 1970.…

Wie is de mol? Vraag het de mollenvanger maar. Zij willen weten met hoeveel we zijn, en waar! Wat wij onbezoldig doen, is het graven van ondergrondse wegen, We beluchten weilanden en gazons. We produceren rulle tuinaarde. We bestrijden schadelijke insecten. Wij zijn geen plaag! Wie is de mens? Dat is voor mollen een grote vraag.…

Onhoorbaar graaft hij de onderaardse gangen van de molshopen.…

Naar de zon gericht als een blinkende sieraad kleur je de polder.…

De mol van Heventol. Zat knusjes onder de grond. Helemaal gerold in een keurige bol. met bovenaan zijn dikke kont. Maar toen een eekhoorn langskwam. Schoot hij "WIEPS" wakker. wat was hij bang. Die arme stakker. De mol was geschrokken. en riep:" LAAT ME ALLEEN". en kreeg (toevallig) de waterpokken. en toen ging hij heen.…

heb je een mol en wil je hem kwijt Verspil dan geen moeite en kostbare tijd Doe-Het-Zelf niet, kies zekerheid!…

het is waar misschien je bent wat ouder nu al onthult jouw gezicht niet de al getelde jaren de batterij laadt zich elke dag weer opnieuw aan de liefde jou rondom die als lente altijd blijft het verleden koester je in de lessen voor het nu waarin je anderen toont wat er echt wel toe doet de tijd verliest betekenis omdat je vandaag…

het is waar misschien je bent wat ouder nu al onthult jouw gezicht niet de al getelde jaren de batterij laadt zich elke dag weer opnieuw aan de liefde jou rondom die als lente altijd blijft het verleden koester je in de lessen voor het nu waarin je anderen toont wat er echt wel toe doet de tijd verliest betekenis omdat je vandaag…

Mijn mooi grasveld is een woestenij, een mol huist in mijn tuin, heuvel na heuvel komt erbij, het tuintje is niet al te ruim, de tuinman maaide net ons gras het leek of dat voor meneer Mol de aanzet was, om nog meer heuvels te gaan maken!…

bij de molen zonder wieken komt ineens de vraag is het onvoltooid verleden tijd of een kwestie van verval vooralsnog blijft het gissen doch molens moeten draaien malen en kreunen onder fikse wind een molenaar moet in de weer zijn met zeilen touwen en ander gereedschap geluk is een draaiende molen met wieken die dromen meenemen naar…

‘Ach mol, ik denk dat de waarheid in het midden ligt. Denk je ook niet?’ De mol tevreden met z’n gedeeltelijke gelijk vergat dat de uil een van diegenen is die normaal gesproken ook wel mollen als licht tussendoortje vrat…

Komische echtscheidingsdramaserie naar een idee van Linda ja, zij van en is de Mol maar de verhaallijnen blijven hangen bij: "poep, pies en plas"!…

Een slak raasde in volle vaart over bergen en door dalen Hij was er dan ook van overtuigd dat niemand hem in kon halen Dit vreemde gedrag werd opgemerkt door een mol in de Ardennen Die zei verdorie dat wist ik niet dat een slak zo hard kon rennen Maar de mol had best wel trek in een sappig slakkenboutje Daarom spande hij over het bergpad…

Na al dat gevaarlijke gereis Won Wie is de mol dan toch de prijs Ook Johnny een ring Zijn tante zo’n ding De Mollen zijn in het paradijs!…

misschien dan nog de tijd Rembrandt Harmenszoon van Rijn die molen van je vader laat je niet meer los.…

tussen de molen en de sloot staande op één rechter poot…

De intercity glijdt zacht weg van Mol naar Geel. De eerste borrel schuurt bitterzoet in de keel, verjaagt even corona.…

wanneer na jaren van oorlog de moerdijk weer bruggen heeft richt zich de partij van de arbeid op terwijl het zaadje wordt geplant voor een teder zonnebloempje dat in de herfstmaand als sonja zich vieren laat als tien jaar later neerland in marga klompé Haar eerste vrouwelijke minister heeft valt israel de sinaï binnen terwijl in die oktobermaand…

Een molen met muziek. Jij en ik, als kinderen van was die nog niet dachten aan tegenslag en het omen dat in onze genen lag.…

Zijn wraak was zoet, vervuld met trots en zeer voldaan is de mol daarna weer ondergronds gegaan.…

Groen dat niet afwacht niet schuchter,eerder brutaal Dat de molen het schuilen niet met opzet doet is buiten kijf ze moet immers juist wind vangen in haar bruine of witte zeilen op de wieken gespannen Je ziet al van verre minstens twee sterke mannen die de molen naar de wind zetten Tanig hun huid door zon met wind…

fietsers de toeristen de campinggasten van Wedderbergen die je op de foto zetten poldermolen in de Weddermarke je moet opletten of de wind ook wel eens waait uit het oosten dat zal je troosten laat je wieken draaien het is fijn je kunt weer echte molen zijn…

mee met de molen van de tijd Leven hier in uren van de aardse maat Pas later komt voor ons de eeuwigheid Dan bestaan noch seconden, dagen of wijzerplaat.…

Een mollige mol uit Marmaris die vrat heel de dag wat best raar is nu danst hij zich slank zijn lijf wordt weer rank dat beest weet zelf dat-ie halfgaar is…

ooit om elkaar fladderend waren het de vlinders in hoofd hart en buik die wolken roze kleurden toen regende de hemel in voor- en tegenspoed met rozenblaadjes rood het verbond ter zegening daarna kleurden zij strengelend in liefde elkaar de hand houdend tot koperroden slingers zo het leven samen zinnend weefde zich zo de passie tot…

nooit waren onze wegen eenzaam zelfs bochtige sporen bogen recht die door onze jaren samen liepen omdat wij maatjes zijn en blijven vrienden voor en door het leven steeds elkaar behoedend blijvend in de seizoenen van het volle leven bij het glibber van plots ongemak dat met tranen ook glimlach brengt wanneer wij elkaar de hand geven door…

Blakend is je wit gezicht of druipend van de regen trek je aan mensen jong en oud zij voelen 't kraken van jouw hout en de schaduw van jouw stenen Je wieken reiken naar de lucht vangen onze toekomstdromen toch sta je stevig en rotsvast laat je niet imponeren door geld of macht en evenmin de pijn van het verleden Het gaat je niet om…

Maar ziet mijn molen nooit kind noch kraai, Dan is het mij net om het even. Och, kwam op de molen Marieke mijn schat, Ik denk, dat ik spoedig zo'n dreumes had.…

Plotseling stopt de molen. Niemand stapt uit. De zitjes zijn leeg. De muziek zwijgt. Ik sta aan de kant, alleen met een suikerspin in mijn hand.…

In een smal stukje dijk verzakt de doodskop van wit cement, luguber door concurrentie bruut onthoofd. Onttakeld tot de romp. Werkeloos ontdaan van kap en gevlucht. Ooit gedekt met riet. Aardige baard. Donkergroen geverfd, rood afgebiesd, tussen de koppen van voeghout en steunder een jaartal. Een naam. De oude Adriaan bedreven…