Alle inzendingen over muziek

Le timbre coloré des perles et d'une pureté simple et si sincère me touche sous les mains comme les gouttes de rosée éclairées par un jour blanc en jouant Jeux d'eau de Ravel.…

Rodica en Dodica waren aan elkaar gebonden zo heeft de vroedvrouw ze gevonden Rodica en Dodica de ooievaar speelt trekharmonika Op de trekharmonika schilderde de schilder Rodica en Dodica Rodica was net zo groot als Dodica op die trekharmonika Op de trekharmonika speelt het liedje van Rodica en Dodica Dodica had een vrijer en Rodica had…

Dank dat ik mocht spreken, Eer het grote zwijgen komt, Eer mijn stem zal breken En mijn woord verstomt. Als de hand zal zinken, Die het speeltuig heeft gevoerd, Zal de harp nog klinken Door de wind beroerd? Zal haar klank bewaren Van mijn ziel het kranke beeld? Of Hem openbaren, Hem wiens stem de snaren Aanroert en bespeelt?…

Zij kwamen na jaren uit Brabant weerom Met vliegend vaandel en slaande trom, En zagen de zon bij het zinken Op 't duin van hun Vaderland blinken. Zó rukken zij voort - 't is de zee, die hen trekt - Maar ginds, waar het gras hun gevallenen dekt, Is 't, of hun een 'halt!' wordt geboden, En houden zij rust bij de doden. 'Kom,…

Stiltes die je bereikt op de klanken van muziek, trillende snaren beroeren je verdriet. Geluiden waarmee de wereld wordt verblijd, teksten worden geschreven met een bezielende levenswijsheid.…

ik heb ze zien spelen de kleine orkesten niet alleen hoempa maar ook kamermuziek voor een uitgelezen publiek of in de zaal naast de bar waar dans de inname snel groter maakt in het zicht van de kleine uren belt overlast traditioneel de bekende klachten van de buren dan selecteren vocalen een eigen groep neuriën anderen…

Heupwiegende bewegingen In een fijne spijkerbroek Felgekleurd truitje Blonde haren gaan Mensen rondom En toch geheel alleen Spelend met de ogen Rondjes draaien op de soul Elke bas dreunt even door Maakt je hoofd leeg Luidt het weekend in Lichtcircus rond je voeten Alcohol stroomt door je heen Zwevend op de klanken Dan is het mooi…

Bekijk mijn handen Strijk glad die kreukels Voel de ruwe huid Betast de blauwe aders Dat afgestompte duimpje Die korte vingers De afgekloven nagels Het knokige geheel Niks rank en slank Wel kort en krom Nooit glanzend gelakt Altijd mat antiek gevlekt Ben je teleurgesteld? Zijn dat pianohanden? Wees eerlijk.. ongeloof? Is dit…

En toch nu ik weer wegzak is de ritmische muziek er weer ik laat me meevoeren op de tonen zo hemels...ik wil meer.…

Gehavend had zij willen liggen onder de vleugel waar hij zijn ballade uit de toetsen wrong - schroomvallige opsnijder de liezen aan flarden haar binnenste rodelippen rillend, zoete pijn. Wat omsloten ligt schuilt tussen vleugels van de Kleine Paarlemoervlinder, fladderende door de eindeloos lange gang naar het warme zwart waar niemand meer…

Rock-'n-roll is here to stay! O jee, we veranderen in reizigers. Met een zwak voor luitmuziek: sssst! wind in riet. We houden nu het meest van zaken die je nauwelijks hoort of ziet. Fragielpotig waden we – omdat het moet. Het water troost. Ondiep. Onze rok. hebben we hoog opgetrokken.…

Ik val in het huidoplichtende, zielsvervoerende geluid van een tragisch verliefde saxofoon die zijn warmste stem bespeelt om het triest klinkende geweten van de sombere piano met zijn gevoeligste melodie te verzachten. In zijn hoogste noot troost hij haar fluisterend dat zij zijn mooiste is, terwijl een mijmerende bas de gitaar van zijn dromen…

wij hebben in de loop der tijd zo onze eigen muziek gemaakt met kleine vingeroefeningen leerden wij vertrouwelijk met de instrumenten omgaan maar van enig samenspel was nog geen sprake wij vorderden in quatre mains en lieve duetjes het echte werk leek ons nog geen pretje zo zonder dirigent wel leerde hij ons de lach en het plezier…

ze vormen een hechte groep te horen aan hun uitbundig geroep normen en zeden vervagen toch hoor je niemand klagen de sfeer is uniek uitzinnige massa een hartverwarmend publiek af en toe wat heisa een contrast tussen jong en oud wordt hier vergeten iedereen is ermee vertrouwd pukkels of rimpels op een gezicht het is muziek…

Ik taalde naar muziek. De stilte leek een straf. Een kuch klonk ongepast. - Een stemming van een graf: een doodse stilte was 't. - De inzet, God zij dank! 't Was heerlijk om te horen. De luisterrijke klank klonk als muziek in d'oren. Ik straalde van geluk; hier was ik voor gekomen.…

Alle cd's had ze van Robert Long Zijn teksten gaven haar rust Want als hij zijn liedjes zong Werd haar pijn daardoor gesust Ze zong de teksten zachtjes mee Herkenning in haar moede ogen Ze genoot van iedere nieuwe cd En toen ze achteruiging zienderogen Was steeds zijn muziek bij haar Brachten zijn teksten nog een lach Haar vroege dood…

jij hebt met lichte druk en later pure hartstocht lucht in buizen gedwongen hun volumes zijn op diverse scherptes gestoten die tonen floten op verschillend niveau pas later kwam de moederpomp die buizen van verschillende materialen vulden in onderscheidenheid trompetten en bazuinen kenden het orgel als hun vadertoon samen…

zij heeft nu al de lyriek van een sopraan ik bas mijn partij daarvoor begon ik onderaan wij hebben een koor met tal van ontbrekende stemmen maar door de kracht van ons werk staan wij samen sterk we zijn niet elkanders dissonanten daarvoor hebben wij twee passanten die boven de partituur zitten te snuffelen en met hun…

'k Was thuis, las krant met radio aan 't Nieuws deed even alles bitter smaken Diep In Mijn Hart, weet ik: natuurlijk, 't Gebeurt 'n Blues-legende's tijd is gekomen Leeft voort in zijn muziek Blijft harten raken Met Een Beetje Verliefd, bekend bij jong en oud Amor, Amor, Amor en Ik Meen Het 'n Vriend was Hazes met zijn muziek voor velen…

het is stil in Amsterdam nu André Hazes voortleeft als monument kun je nog zingen zing dan mee zei mijn moeder altijd ieder kent de lappen smart die onnavolgbaar over het voetlicht werden gebracht zij gelooft diep in haar hart waar de glimlach van een kind tracht wortel te schieten de vlieger later als symbool van er is meer tussen hemel…

Zingen, lief, zich belijden In de naakte heimlijkheid Waar de goden zelf in schrijden Door de godenloze tijden Enkel kenbaar de gewijden Als hun hand de zegen breidt,- Zingen, lief, is zich belijden In zo naakte heimlijkheid! Zingen, lief, is zich versteken In een vindbaarheid zo schoon, Dat naar echo-lichte woon Onder jeugd-en-liefdes…

ik hoorde de muziek van stukjes leven zij waren op wonderlijke wijze met elkaar verweven in een melodisch format dat hoofd en bijrol geen onderscheid gaf waar kushandjes het klavier streelden als de bariton warm zong daar klonk de triangel indringend luider dan de grootste trom maar bovenal waren het de lach en twinkelende…

Vannacht meegespeeld met Bird. Zoals altijd te laat en slordig in pak telt hij snel af. Maar nog voordat.... al vooruit gesneld, geveld in een spervuur van noten. Het koper terug in de koffer ligt als een duimzuigend kind op groen fluweel met kleine nageltjes. Even later staat hij dik en verleefd aan de overkant van de straat vol…

Uit het orkest klinkt getingel tangel eenzaam begeleid door een triangel die PLING doet op het moment suprème Volgt de trompet in een heftig duet met de altijd swingende klarinet Maar tijdens een korte stilte klinkt weer eigenwijs: PLING van dat kleine ding vol bezieling…

dansende syncopen uit de tenorsax kruiden haar sopraanstem met dragon de contrabas voegt koriander toe majeurseptiemen van anijs uit de piano dit ruikt naar blauw rood bruin het klinkt zoals dolfijnen met tropisch warme klanken van ceder en mahonie…

wuivende wind zoemzindert traag trillend de tropische trance terug meeuwen miauwen als kirrende kauwen bevlogen hun vloeiende vlucht bijen die brommen met fris gesis en slurpen de bloeiende blommen kakelend kwakende kikkers bekijven, beklijven, als bronstige schapen bulderend donderen de bolders rotsig ribbelend bergaf…

Ik weet niet wie het heeft geschreven maar deze tekst kent vast geen pijn, ik weet alleen dat deze muziek een lust voor ieders oor zal zijn. Ik wil de gitarist graag vinden maar jammer genoeg blijft hij zoek nu heb ik weer een bladzij in mijn nooit gesloten boek.…

De maan waast schemer politoer in nevelsluiers over het meer haar stralen dalen parelend neer en hechten zich flonk’rend tot ‘n snoer dat zich wiegend voort laat zweven op de ziel van ontslapen akkoorden die hun daag’lijkse hymne verwoordden tot zij klankloos in duisternis dreven De wachter bleekt in stil bekoren door het fragiele van de…

Trillend op zijn eigenfrequentie resoneert mijn ziel bij 't horen van haar stemgeluid. Verschaft me hopelijk eloquentie voor de productie van enig loos gepiel over 't horen van haar stemgeluid. "Bevend klinkt de nachtegaal, schuw trillend van onzekerheid, zingt met haar stem vol tederheid oceanen vol, waarin ik afdaal" Woorden schieten…

Dat het podium kraakte ik mijn chanson zong jij van concentratie gebogen me aankeek uit een hoekje van je ogen impromptu dat je maakte Dat blijft als ochtendgloren duisternis van de nacht en de regen samen onder een paraplu De zachtheid van de paardenharen strijkstok over de snaren…