Alle inzendingen over mysterieus OR spook

een sproeier met nat licht wuift langs de statige gevel de wind verdraait het zicht heen en weer snel of even in de doorgaans proestige nevel achter sombere ramen bewegen figuren in zwart zijn het weduwen of één persoon op iedere wand apart ik schuil aan de overkant en staar naar binnen zou men daar alvast de spoken wekken kruipen…

Geesten zien alles, ook ons, zoals wij hen zien: wazig aanwezig.…

hier hoog mijn ogen zien achter de bolling begint de lucht te trillen schemer verliest horizon beweegt ik wil hoger zien maagdelijk licht begroet mij die eerste straal mysterieus ontploft in mijn schedel daar schijn ik…

plannen hoe je dat doet en definitief van het spook af komt…

Zo mysterieus... zó lokkend dat ik niet anders kan dan vol verlangen staren. Bij het besef dat deze kracht mijn wezen voedt en alle angsten zal verdringen, weet ik dat dit de reden is waarom de wolven voor je zingen.…

Machteloze monologen van minister-president manen mensen mensen in de meer en meer gemutileerde maatschappij Malverseren ze massaal, mateloos en multimediaal, de merendeels met mondkapjes gemuilkorfde monitoren Moeiteloos muteren microcellen van 't monster Mensbedreigend en mysterieus…

je hoeft een vrouw het verleiden niet te leren elke man verstaat de kunst van het begeren dat mooie spel van bloem en honingbij zo opmerkelijk en vrij dit spel mysterieus en klaar het enige waarbij iedereen zich soms waant als winnaar…

In de dageraad van het noorden Ontdekte ik dat liefde Omdat jij me dat aldoor gaf zoveel mooier was dan ik dacht Aan de donkere hemel zweefde het licht Golvend in het groen Golvend in het zicht Een mysterieus visioen…

zij kleurde uit een witte achtergrond ontluikend rood haar ronde vorm gaf eindelijk het onbegrensde bloot mysterieus in voelen naar het einde rolt magie tussen de lijnen van hand naar voet omhoog omlaag een bal die aandacht vraagt…

De kleurengloed van de zon en de mist creëert een mysterieus effect. Op een warme manier met die silhouetten er dan ook nog eens in. Uniek, prachtig, waarachtig, in alle schoonheid een juweeltje van een ochtend. Mist en zon geeft een prachtig symbool aan het mooie natuureffect die in al haar glans aanwezig is.…

Een Duitse opa mag nog graag wat stunten, Hij kiest nou eenmaal steeds zijn eigen weg, Al heeft hij daarbij dit keer vette pech, Zijn rijbewijs heeft nu ineens veel punten. Hij ramde alleen auto’s op de derde baan, Dus is hij, net als heel Europa, rechts gegaan.…

Liefde op het eerste gezicht heb ik nooit echt in geloofd maar juist nu ik al te laat ben spook jij steeds door mijn hoofd…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

met ‘t oog op vermeer naar den haag getogen zijn meisje parelt prominent en mysterieus in het maurits haar oorbel is beroemder dan de man in ’t torentje langer dan drie eeuwen heeft ze op mij gewacht verrast dat ik achter haar sta we hebben nog een hele dag…

wegen leiden naar het doel waar wij heen willen en normaal gesproken kom je geen enkele verrassing tegen paden onbekend nodigen ons heel mysterieus uit naar iets wie of wat er na een bocht zal wezen de onbekende weg die wij mensen hebben te gaan noemt men daarom ook niet voor niets: ons levenspad…

langdurige passies hebben haar leven gevuld zij omarmde ze wolken parfum zacht , subtiel hingen altijd om haar heen mysterieus lippen dorstig vonden uiteindelijk dauwdruppels in de dageraad onze liefde blijft een sprookje door eeuwen heen zou zij stellig beweren.…

zie ik door de koude straten van de stad zwarte spoken waren, denk ik: het zijn mijn gedachten die penselen en schilderen op het stenen vlak. toch kruist zo'n spook mijn pad nu net iets vaker en denk ik: ík schilder niet die taferelen ík ben niet die in zwart verpak.…

Het zijn angstige tranen, die emmers doen overlopen. Het zijn tranen die weten, wat pijn is, wat verdriet. Het is een moedig mens, die het aandurft, om in een stille vijver van verdriet, een wonderlijke steen te gooien. Zie! De steen heeft onze angst verdreven. Onze ogen worden vanzelf weer droog. Onze vijver is opnieuw gaan leven!…

Polderland, raaiend gras Dotterbloemend glooiende oever Ruisend riet Waterkant lonkt naar mij Mysterieus watergekringel Luchtbellen vermoeden leven in dit nat Schrijvertjes schaatsen gedogen Onder dit oppervlak echter Vergalt de bittervoorn Stekelt de baars en wordt Amoebevormig bloedgezogen.…

Ze leerde hem de werkelijkheid te aanschouwen bij het schilderij in een wereld die veranderd was de sombere kleuren mysterieus op de gegeselde lichaamsdelen deden pijn aan de ogen de jongeling voelde wel maar kon er met zijn verstand niet bij, dat iemand dit vertelde bij het schilderij, dat hij aanschouwde als onderdeel van zijn jeugdige…

in het donker van de hartstocht licht wervelende passie op dansers kleuren verstild de zwartheid van de nacht liefdevol voegen wezens zich naar elkaar op vergankelijke tonen zij smelten samen in een vertrouwde thuiskomst we voelen warmte onder een adembenemend verlichte paraplu wanneer de doorschijnende ruimte ons confronteert met de verbonden…

Hij slaat haar gade in de expositiezaal van achter een omlijsting. Wat zou hij graag haar denken observeren zoals ze daar gebiologeerd zijn schilderstukken bestudeert haar ene schouder lager dan de ander, het ene been een tikje buigend, dat tasje op haar zij. Vooral haar blik intrigeert onder dat rode hoedje, het mysterieuze…

Hij slaat haar gade in de expositiezaal van achter een omlijsting. Wat zou hij graag haar denken observeren zoals ze daar gebiologeerd zijn schilderstukken bestudeert haar ene schouder lager dan de ander, het ene been een tikje buigend, dat tasje op haar zij. Vooral haar blik intrigeert onder dat rode hoedje, het mysterieuze…

ik denk aan je ik laat je nooit meer los althans dat dacht ik toch o nee dat toch niet en dan gebeurt het weer ik verlang naar je wil je vasthouden van je houden tot aan de eeuwigheid laat jij het toe of neem je het weg het is raar mijn liefde voor jou ik hou van je en soms ook niet ik wil bij je zijn en toch ook niet wat is…

wat een sterrenhemel uitricht met de mooiste mysterieuze plekjes veroorzaakt hartverwarmende binnenpretjes maar die mooie mysterieuze plekjes hebben goed verscholen trekjes en die liegen zo vaak in het licht!…

Mysterieus wanneer voetstappen klinken hol en leeg sporen die je achtervolgen als je alleen in het donker slechts verlicht door het flauwe schijnsel van de maan geschrokken omkijkt maar van tevoren weet dat er niets is en toch dat onbehaaglijke gevoel langs je rug kruipt lopend door donkere, verlaten straten…

waar de zwarte roos haar blaadjes krult ingetogen, niets verhult mysterieus in donkere kleuren mij bedwelmt door intense geuren verovert ze zacht dit hart gegeven straalt ze bij nacht kleurt mijn leven weerspiegelt in hoop de duisternis door liefde omgeven een roos voor het leven…

Vanavond kwam hij niet meer vurige hemel krijsende zeemeeuwen bloedende wonden aan velerlei gevoelens ten prooi voorwaarts gestuwd altijd en overal weer het zelfde mysterieus zijn de gekleurde vogels gouden hemel verre horizonten en jouw blik die boekdelen sprak…

de nacht vlucht weg voor het oog van de dag een dikke mist pakt het dorp mysterieus in de verstrooiing gaat op en neer die je dus niet kan pakken voor je gezichtsveld (je weet niet hoe) morgen is er weer een dag om naar te kijken misschien zie je dan wel prachtige weidse vergezichten onder blauwe luchten…