Alle inzendingen over naar de wildernis

Er zat een valk op mijn balkon de wildernis dringt in de stad hij was het liefste wat ik had ik schoot voordat ik mij bezon de wildernis dringt in de stad.…

Wij zijn de overgeblevenen Dit is waar wij het mee moeten doen Overleven is onze natuur De wildernis is ons thuis Delen is hoe we overleven Jagen is wat ons sterk houdt zonder wildernis zijn wij niets...…

In mijn eigen bos Wil ik verdwalen Over kronkelende Paadjes mijn leven Gaan, in volstrekte Wildernis datgene zoeken Wat voor mij het Leven is - de wildernis Van de geest kan ik Beter begrijpen als Ik daag'lijks langs dit Verwilderde bestaan De wegen zoeken kan Die ook mijn kinderen Vinden als zij de Uitgang zoeken in…

Moet je horen: als de antilopen in de wildernis weldegelijk tegen ‘t lopen waren ze geen lang leven beschoren ……

Grote bomen ontsproten uit de aarde Recht in de wildernis Waar het vergezicht Groen oogde…

niet langer grenzen kent in zijn hebzucht om te blijven wat is er over van het kind die mijn volwassen geest voorvoelde misschien een boodschap in de wind een ansichtkaart van vroeger waar ik herinneringen terugvind wat is er over van de wildernis die in mijn jeugd zo ontroerde vrijheid die zo voelbaar was.…

ik wacht en sleep mijn buik tot in de dageraad en met je woning nog net niet voorbij de dood, verhuist ook de morgen voorgoed de wildernis en de verscheurde vogels van onverschilligheid dagen gaan heen en tijd is kort weet je nog, liefde en een kinderhand ik slaap niet meer weet je nog, liefde in een wieg…

De barbaren zijn gekomen en ze blijven komen eeuw na eeuw Wij zijn beleefd, we geven hun hoge titels Zij geven ons hun wetten in een mooie toespraak met welsprekende woorden over beschaving in onze wildernis dat we nota bene niet langer hoeven te leven als wilden niet langer in de wildernis De barbaren zijn gekomen en ze blijven…

In de lawaaierige natuur van de wildernis uit het geluid van de liefde is, in het begin, een taal ontstaan het kreunen en het hijgen het zijn de woorden uit de begintijd toen taal nog niet verdraaien was en lichaamstaal verdraagzaam.…

ontwakend uit de begoocheling laat niets zich nog vangen in de wildernis der gedachten de steen van stoffelijkheid rolt uit het bewustzijn en zal weldra zweven als een komeet door eigen ruimte vrij van tijd richting oneindigheid…

de houten trap van de veranda kleurt groen weg van het mos één met de tuin kronkelpad langs wildernis tot aan het poortje -vergroeid met de haag- en er achter landschapsglooiing schilderwerk met zon als penseel…

In een wildernis die Winkelhof heet een schuchter jochie dat alleen samen met zijn teddybeer de jungle om hem heen aan kan opgejaagd door een moeder die 'm om opschieten vraagt zie ik me zelf als kind weer de vertederende jongen die ik was en nu niet meer.…

Maar wél als ‘k modder in de wildernis die er vandaag weer bij de fiscus is.…

van schrikken als je ze zoiets vertelt deze sage kent geen held die het Spinwief overwon omdat ze helemaal niets kon met haar draden niemand ving griezelige zonderling de wildernis weg, de berg vlak het land ontgonnen in kavels strak de Spinberg zouden we niet meer weten en het Spinwief zijn we allang vergeten…

De aarde was woest en ledig dus schiep God de Wereld en Hij zag dat het af was Maar de Hollanders dachten daar anders over dus polderden ze er op los en zagen dat het niet af was Toen lieten zij ontstaan: "de Nieuwe Wildernis" de Oostvaardersplassen Ik zag de film en vond hem mooi!…

De dagen, verloren geen schoonheid tussen eiken, beuken en wilgen groeide ik uit mijn hemd en uit mijn dromen in rookwolken nachtwouden speelde ik indiaantje met mezelf tegen blanke betweters ik verbond mijn geest met vrede in deze wildernis van ziel liep ik weg uit de stad van de dwaasbeschaafde mensen om in het wilgenwoud…

Denk ik dat zij voorvoelde ondanks die dromen van toen het voorbij gaan van het bedoelde dat zich vastgreep aan bomen in breedte en hoogte groeide en zicht toe liet aan haar lot haar hoop en treurig verleden ontrok zich uit haar wildernis spuwde illusie ver voor uit in al haar voelen en bewegen.…

Meer dan zeventig Jaar heb ik gewoond In jou, naadloos Met elkaar verbonden, Maar nu de elementen Hebben toegeslagen En de natuur jou Op de bebouwde Wereld heeft herwonnen, Lijkt het alsof jij Mij nooit gekend Hebt, groene wildernis Die mij niet meer kent Zoals ik jou altijd gekend heb…

Ze hebben heimwee naar de wildernis. Naar het zonlicht en de volle maan. Naar de liefde van een wilde vrouw. Niemand weet waarom ze huilen. In vriendschap zijn wolven eeuwig trouw.…

iemand vraagt zich af doorwaadt, herstelt, van onbeschreven wildernis niet allemaal honing wel broodnodig, al met al zonder veel opklop iemand schilt een appel snijdt een brood, leest een zoekgeraakte foto het heden ontwijkt zichzelf een muur verteert afdrukken van vroeger, later, ooit…

Morgen worden wij ondergedompeld in teelaardelijke stoombaden die de magmadelijke wormen doen krullen Miljoenpotig zweet breekt uit de poriën Wakker worden wij verzwolgen door de coulante wildernis van de aftakeling Zuur en zwak en lammetjesmak verdrinken wij in het slijm sterrengeestdriftig in het nest van incest…

geen weeklacht toen ze afdaalden naar het diepe water een litanie slechts van monotoon zacht geprevel een offerande aan de zwarte hemel water van de dood geen weeklacht in de wildernis toen bomen braken een ritueel slechts van buigend barsten naar het diepe water toen ze afdaalden naar de krochten van hun ziel…

Voorwaarts wildernis van bijgeloof opgetrokken knieën treurende borsten schaamlippen gekneld door angstige dijen gedachten stuk getrokken door roest aangevreten een idiote hand tussen onaantastbare delen er zingt alsnog een blanke borst van koel helder water.…

Aangespoeld op De vlakte van Wildernis en Eenzaamheid - Geen mens meer Te bekennen Op deze beide Jongens na Die nog moedermelk Behoeven om voor Het leven voldoende Te worden uitgerust Jij bent geen mens, Maar je hebt moedermelk Waarmee je deze Vondelingen kunt redden Onwetend sticht je Een sterk geslacht Basis voor…

met daadwerkelijke beleving maak ik mezelf los los uit de wildernis der gedachten los van zielsperikelen los van geestelijke vervuiling los van dwalend verstand los van vooroordelen los van iedere onaangename band want met het besef dat niet alles vast staat voel ik mij losser dan ooit…

Een droom ligt in het dichterschap boven het zomerse land van zwijgende wolven in dit eenzame lijf heb ik ooit het hart van een kind gehad zwerven moet ik nu in wildernis over het veld van verlangen terwijl communicatie alsmaar stiller wordt komen dromen terug in mijn lichaam huilt het hart van een vreemde.…

Jij die om een naam roept voor status en leven in vitale spelonken die ons wildernis geven die met zaad strooit langs velden en wegen het vreemde hart ontdooit niets dan liefde zal je geven die moordt maar liefheeft tedere voeling van smart zal altijd anoniem blijven dat is het noodlot dat jou tart.…

Nergens stilte nergens rust jachten zonder tijd te nemen voortgedreven door één doel steeds meer en meer in ’t leven hogere status rijker aanzien en van niets ooit genoeg ik heb mijn eigen stek gevonden voor mij hoeft het niet meer zo wil leven in velden en bossen in natuur waar echte rijkdom is genieten van de rust en stilte ergens in de wildernis…

Verwarder dan de mieren, in dit bijzijn van de tuin, waarin begrepen: deze wildernis. Wat er aarzelt, water valt erover, stort en wordt van kracht.…

Je voelt hier de heimwee teruggekeerd als droom tussen wildernis van bomen je blijft staan aan oevers in gedachten, het onbevangen kind loopt met je mee in het vergeten en het proberen in toekomstgebaren heeft letters uit het alfabet verloren blijft alleen nog voelbaar in de zinnen van de wind die onvoorspelbaar waait uit boze dromen…