Alle inzendingen over naar huis gaan

Zodat al die vrienden wat triest, naar behoren, naar huis gaan en kijken naar hun liefste of vrouw en zo graag geloven dat haar beeld jou kan raken terwijl ze best weten dat zij niet de helft zo prachtvol kan zijn als ik jou steeds kan maken want in mijn café ben jij het bijzonderst begin ik warempel te houden van jou terwijl ik mijn glas leeg…

Maar de mensen die langs het huis gaan, Klaar ook voelen zij de klanken aan- Trillen en zij blijven luisteren net Of de piano klonk voor hen, uit het salet. Zó in d'innerlike vreugde van één mens delen Zij, die ver van hem staan, dáár buiten; Nog loopt een man, die moe gewerkt is, Een straat door, dezelfde melodie te fluiten.…

gaan Maar het klokje van gehoorzaamheid Zal onverbiddelijk zijn weet ik nu…

We mogen samenkomen in Gods huis Iedere zondag zijn we daar welkom Laten we dit ervaren als een rijkdom Als het goed is voelen we ons daar thuis. Wat een voorrecht dit te mogen beleven God in alle vrijheid te kunnen prijzen En om Hem alle eer en lof te bewijzen Dankbaar te zijn dat het ons is gegeven.…

Je kunt niet naar een huis gaan om er geluk te vergaren, je moet het geluk voelen als een bad; je bent zelf een deel van het geluk en door de andere delen gaat je loop, als door jou de andere delen, om deze beweging juist niet vatbaar of niet te meten: de vonk van een kortsluiting, nog overtroffen. JUNIE 1917…

Vragende vingers volgen lachende ogen die veranderen waar de spiegels niet wachten op de kermis van schuld en zonde en kijken elke liefde blind maakt.…

Ik had je, maar ik liet je gaan. Ik had tranen van geluk, maar ze droogden op. Ik had een hart, maar het brak. Ik had je, maar toch liet ik je gaan.…

Een gans is een waker, maar bijt ook veel vaker. Schuw hen als het moet, want ze zijn niet zoet.…

Ik zat nog even na, ongemakkelijk Op een Berlage-bankje, gevat In bijhorend gebouw Passanten passeerden mij Met gieters, bloemen en planten, heen Met gieters en lege handen, weer Voor de zoveelste keer De laatste eer, bewezen Terugkerend naar huis Meegenomen verdriet Dag pap, dag mam Het voelt goed, omdat ik kwam…

ik weet dat ik eens niet meer zal bestaan treur niet, vloek niet laat mij gaan…

Zon valt op de gevel een zoveel duizenste tegel verlicht door een ster aan de hemel Wij verven de wolken blauw zingen op die steiger dansen door tot de dauw De zomer komt eraan een groot feest hier ver vandaan Dans dan mens en laat je gaan ver weg o maan o maan waar komen wij vandaan waar gaan wij naar toe toe het toeval bestaat…

staart reizen geeft u vleugels en stilstaan een staart ik hoop dat men inmiddels wijs is een gids in de nacht een lichtje met de kracht om door te varen onder de sterren door het gaat over de liefde de reis des levenslessen die jij wist door te geven wat doet het licht in u ogen leer te leven te bestaan realiseren oceanen wij gaan…

Als ik mijn vleugels wil gaan spreiden dwing me dan niet te blijven, laat me gaan. Als ik moe ben van het dwalen en vliegen kom ik weer terug zal dan naast je staan.…

alles en iedereen verzamelt zich in een kring om je heen ze laten ons niet vallen bloedbroeders nooit was jij opgegeven of voor dood achtergelaten het is echt maten bloed moet soms vloeien botten breuken geweld is zinloos alleen niet zonder reden wat is geoorloofd wat is schandalig wetten verdwijnen het is rechtmatig zonder stigma…

Wanneer het je tijd is dan moet je gaan of dat je dan jong bent of oud het is met je gedaan Het is helemaal niet leuk voorgoed gedag te zeggen mensen, dieren, dingen die je dierbaar waren je kan het niet uitleggen Wanneer het lijden de overhand gaat nemen is het einde nabij afscheid nemen is onherroepelijk je leven op aarde is voorbij…

Moeder de gans, het wordt al laat en gans uw gebroed loopt over de straat wie zal er thans uw kinderen hoeden hebt gij dan zelf geen flauw vermoeden.. Kijk, de ratten zijn hitsig, hun magen zijn leeg Zie ze al loeren daar achter de steeg Ze likkebaarden geheid en lusten wel pap van zo’n klein lekker gansje, zo’n ranzige hap.…

In naam der koningin trekt hij ten strijde Tegen de televisiespotternij, Want de premier zag poppetjes van klei En kon geen feit van fictie onderscheiden. Vanouds zijn immers poppetjes bespot Die ooit uit klei vervaardigd zijn door God.…

Ze wilde het niet Toch wilde ze het wel Ze verlangde om naar huis te gaan Niks was er hier dat ze nog wou Ze was ongelukkig Ze wou naar huis Daar stond ze dan Zo hoog Ze sprong En zei: ‘Eindelijk naar huis’…

Door harmonie van Engelenzang bezield tot inspiratie schiep God in grootse scheppingsdrang de kroon op Zijn creatie. Een wezen boven mens en dier volmaakt en onwaardeerbaar een symfonie van lijn en zwier Gods meesterstuk: De Leraar. En Satan zag vol afgunst neer op zoveel geest en gratie; riep al zijn machten in 't geweer tot tegen top…

ondergedompeld in een rode vuurzee is de verslagenheid daar waar logica ver te zoeken lijkt onschuldige zielen die aan het begin stonden om de wereld te verkennen hun horizon te verruimen zich te laven aan het leven werd nors verstoord door meedogenloze kogels…

Terug naar school, ha fijn, het mag straks weer Ik zit mij thuis echt stierlijk te vervelen Met Pa en Ma die onderwijzer spelen Maar waar ik volgens mij echt niets van leer Ik ben nu eerst aan meivakantie toe Van onderwijs aan huis ben ik zo moe…

borrelt met elke hartslag in me omhoog Terug naar huis gaan, dicht bij haar zijn Dat is het enige wat nu telt Over een uur kan ik bij haar zijn Als ik zo omkeer bij Kreuz Langenfeld Omkeren, wat een mooi woord Iets dat in tweevoud bij deze avond hoort: Daarnet nog als door zware depressies verslagen En nu, qua hartstochtelijk gevoel niets te…

wat vindt Zou je mij dan misschien gaan vertrouwen Kan er later een tuintje bijkomen Waar je kan rusten en alles kan vergeten Waar tijd is om even te dromen En je even niks over onzekerheden hoef te weten Zou ik ooit een kamer mogen huren En je glazen huis onderhouden Het wennen zal wel even duren Misschien leer je er wel van te houden…

Nu wil je weer naar huis iets anders heb je niet te kiezen. Het is je zo tegengevallen alleen in de grote stad. Je wilde het liefst weer naar huis, met de stad heb je het weer gehad. Totdat het weer gaat kriebelen en je voelt je weer niet thuis. dan ga je opnieuw weer zwerven en verlaat voor de zoveelste keer het huis.…

de kachel, met de vonkjes vuur die mij uren in verrukking brachten, laat de gloed na van een liefdevolle jeugd voor 't laatst sluit ik de deur dag huis ik draag je over aan de tijden van voorbij…

Zij ontmantelen met geestdrift en dromen hun paleis glorieus tot in de hemel Hoe en wat en waar en wanneer zal alles klaar Het groot geworden kind dat nimmer terugkeert beukt in tomeloze razernij met beitel, hamer en houweel al te oude ballast in elkaar Dit is van ons, van mij, Sneeuwklokjes en krokussen in de tuin staan er weerloos bij…

morgen In de ochtendstond Daar ga je dan naar huis Na een avond die weer een lach heeft gebracht Na het mysterie van de nacht Loop je weer naar huis Waar hij op je wacht Maar daar had je niet aan gedacht Maar de waarheid die komt morgen Na het mysterie van de nacht Ja de waarheid de waarheid die komt morgen In de ochtendstond…

Dit eenzame huis, omringd door hoge eiken, aangetast door de tand des tijds, ...ik sta nu al een uur te kijken... Vervallen en leeg, het verwilderde gras, de gaten in het dak, ...het kapotte glas... Met ogen dicht zie ik mijn ouders, meen ze zelfs te horen, dit emotioneel beladen huis, ...waar ik zo lang geleden,..ben geboren...…

vanuit de vensterbanken en geef het raam een stille kus mijn heimwee mag niet langer duren ik tel de treden van de trap de stilte van de kale muren de echo van alleen mijn stap zo loop ik alle kamers binnen het kraken van de houten vloer hier mag ik dus opnieuw beginnen ik slik een keer want ik ben stoer hier sta ik in mijn nieuwe huis…

In het huis Was de kamer Waar het wollige tapijt stemmen absorbeerde Het prikte aan mijn voeten Ik moest op blote voeten Zo voelde ik dat ik leefde In het huis Was de kamer Waar het bed kraakte als je ernaar keek De dekens een huis Een huis in een huis Mijn geheime hutje Buiten het huis Was de straat Waar stenen mij in verzoeking…