Alle inzendingen over naief OR liefde OR onwetendheid

Vergeten moet ik wat ik voelde Frêle vlinders die wild krioelde Vergeten moet ik je zachte lach Het is je hardheid die ik nu zag Vergeten moet ik het verlangen Naïef was ik zo onbevangen Vergeten moet ik dat ik geloofde In de liefde die jij beloofde Vergeten moet ik van jou en mij Ijdele hoop verstikt voorbij…

luister naar het wenen van mijn verlaten hart de bonzende slagen die mijn geest verwart jouw lippen gesloten mijn liefde gebroken je mooie ogen verdwenen mijn verdriet verschenen jouw vertrek was definitief mijn reactie nog wat naïef ik heb het nu begrepen als jouw liefdesteken…

de dupe van beider onbezonnen liefdesvlaag maar ohw.....wat wilden wij beiden graag ohw wat waren we uiterst naief........ maar toch hielden we van elkaar ohw........wat voel ik me stom jazeker.........blond en dom !…

La fille Flavie s'endormait plus tard en attendant l'aurore d'or. Quelques jours après le facteur local la livrait les fleurs les plus passionantes de la ville: un bouquet de mille tulipes roses, rousses et rouges avec une carte neuve d'importance d'Antoine: "Ma réponse, c'est ta lettre douce, je t'aime."…

priemende dolk in je hartstreek Op de terugweg naar Londen bleef je kordaat en gecontroleerd je koers gaan terwijl je samen met een doordauwrussin en een aanhaakengelse de kopgroep vormde De Big Ben hamerde in je sportzetel en queen Elizabeth knielde voor haar bed tijdens haar middagdutje moge de beste winnen no mather if she is English or…

liefst Verdringen wij Wijnaldum Memphis Malen De Pay De Roon De Ligt De Boer De Jong De Vrij Oranje's roemloos falen Ongekende averij Er viel geen winst te halen Opnieuw waren de Tsjechen Veel stugger en veel slimmer Veel snuggerder en beter Maar hadden door roodLigt Ietsje meer geluk dan wij So goodbye Frank Good luck in China Or…

Eens geloofde hij - (naïef weet hij nu) in de schoonheid van het leven en dat geluk te grijpen ligt, dat er liefde genoeg is voor allen en om te delen en samen gelukkig te zijn: mensen onder elkaar, broederlijk toch.…

Zij zo lief naief nestelt zich in mijn armen haar hart klopt in mij…

Langs sporen van wind lijnen van staal trekt gelijk het web van zwak evenwicht banen van onwetendheid in stralen van licht tot aan de zekerheid liefde die over horizon schijnt.…

Het gif gaat snel. Mijn lever kapot. Mijn neus licht open. Bloed met snot. Mijn hart slaat snel. Opeens niet meer. Ik lig in een kist. En ben er niet meer.…

Een zachte wind waait door de zinnen die ik lezen kan zonder het te weten, intens verdriet, eenzaamheid, liefde en geluk altijd zijn er zinnen die ik lees, zonder dat zij er staan.…

het is mij om het even of de dag een naam heeft alsof het minder schrijnt daardoor nee, dat je naar buiten kijkt een bordje op het aanrecht zet en denkt wat doet die duif daar dat dit gewoon ook op dezelfde dag gebeurt…

De inwoners van Onwetendheid. Ooit beseffend, wij zijn ook een volk. Vanaf dat moment gaat de poort open. Welkom in Realiteit.…

Niets is zeker in dit leven dat is altijd wat ik hoor maar ik wil nooit en te nimmer treuren om datgene wat ik ooit verloor Wat is wijsheid, wat is liefde hoe weet ik hoe het ooit gedijt het enige wat raad kan geven is vermoedelijk de tijd Intussen moet ik verder leven ik bid om wijsheid en om kracht ik hoop dat ik echt eens zal beslissen…

In onwetend tasten en handelen trager nog dan immer voorheen probeert hij wegen te bewandelen en stoot zich aan dezelfde steen alleen het spel der ingewanden verteert het leven vol van pijn heeft hij in zijn lege handen een zoete drang tot zuinig zijn éénmaal nakend door de nacht eenzaam in zijn zaligheid omdat er niemand op hem wacht…

houdt van kleineren maar het kan hem niet deren hij moet immers nog zoveel leren…

Er zijn tijden Vraag mij niet wanneer Dan voelt het leven zwaar In die momenten Weet ik het niet meer Ben ik het fijne even kwijt Niet zo snel het antwoord klaar Twijfels in het heden en verleden Anders zo normaal normaal Onzeker over zekerheden Zaken die vanzelfsprekend leken Waar ik nu zomaar om maal Roepen zoveel vragen op Heb ik goed…

Er zijn mensen die zeggen "Wat ik NIET WEET, dat deert mij niet, gelukkig zijn de onwetenden". Laat U mij met de meeste nadruk verzekeren dat het enige op deze wereld dat U ooit kan schaden niet is, WAT U weet, maar wat U NIET WEET!…

op het kruispunt van gedachten hangen dromen in touwen de tijd ingaand als een klopgeest toegelaten in de zachte delen van onwetendheid op haar dooie gemak zeilend tussen duim en wijsvinger lonkend naar mijn geestgronden als voer voor mijn intellect…

Schaterlach, rode blos, piekerend haar lot. Gezagvoerder in chaos, humor en genot. Integer, warm en mooi, zwaarmoedig binnenin. In leven haar eigen prooi, nietsvermoedend niettemin.…

Ik kan er ook niks aan doen wie of wat ik ben geworden of zal zijn is de enige waarheid in hoofd, hart en ziel die ik ken en waarvoor ik alle dagen met mijn energie voor viel.…

De tijd die zij doorbrachten Een drie eenheid die vele nachten Discusiëerden over liefde en verdriet Blind naïef deelde hij en zag het niet Zag niet die ogen die lonkten Hoorde niet het zacht verhit fluisteren Altijd weer het even raken van handen Sloot zijn ogen en hij wilde niet luisteren Zij had immers trouw in liefde gezworen Vriendschap…

waarom, is de kleur van de liefde rood en mijn lievelingskleur, zwart, de kleur van de dood. waarom, oh,waarom is een mens zo naïef en een betweter en een dier toch zo veel beter. waarom, is zo'n typisch antwoord op waarom daarom.…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Als ik versuft staar naar die verveloze deur Achtergelaten hopeloos in verwachting Weet ik uitzichtloos angstig hij blijft dicht Terwijl de keukenstoel fluistert onder mijn gewicht Valselijk verlaten betast ik nu het juk Rest van een hartstochtelijke liefde zonder geluk Van wat moest zijn de liefde voor het leven Onderging ik naïef het spel…

Zo vreselijk naïef.…

Konden we maar terug naar een tijd toen we nog verdwaalden in beider ogen en de kansen raapten, bevlogen geloftes naar onszelf in onschuld, daar daarin lag ook een overmogen, een hoop die niet gekruisigd werd in spijt stromen tranen nooit bedoeld om op te drogen, oprechtheid proeft geen verwijt maar toch pijnlijk wordt gevoeld…

Dat onwetendheid slaapt en kennis kwelt Dat leugens worden geboren in de schoot van de waarheid Dat enkelingen wegkwijnen en samenhorigheid sterkt Dat haat woekert waar men liefde ontbeert en twijfel ebt bij vloed Dat ijdelheid het embleem is der dwazen Hoe afgunst de oogst is van onkunde En dat vriendschap als liefde is…