Alle inzendingen over natuur

Die onweersbuien.. hoelang blijven die hangen? Doe maar twee grote!…

Het meeuwengeschreeuw mis ik in de polder het geluid van die gillende geeuw en gekrakeel, met hun krijsen, met hun kromme puntige snavel, geel het eisen en krijgen en pikken en pakken en hakken als gieren, loerend speurend en peurend in kieren Ik lijk wel niet wijs want ik mis hun gekrijs hun scherpe vlucht zomaar vallend uit lucht naast…

Hoe uitnodigend en warm jouw hart is waar ik elke keer weer kennismaak met het licht van de dagen en zachtheid van de dingen, het helder water en de aarde waar het leven heeft ontkiemd Voortdurend veranderend, maar allerminst veranderlijk; een verrijking in mijn bestaan. Dat je glooiende landschap met gevarieerde karak- ter in persoonlijke eigenschappen…

De zon en het blauw herscheppen ranke stammen tot een kathedraal. De weerspiegeling van eikenboom en wolken: bron van mijmering.…

Ik keek neer op het donkere water, op het immer rusteloze oppervlak waar vanuit de diepte mijn spiegelbeeld naar mij keek en toen in honderden stukken brak. Een spiegeling onherkenbaar tot eigen mozaïek gecomponeerd wegreizend op wijder wordende rimpelingen aan de oever werd uitgedoofd en tot weer spiegelen werd gekeerd.…

hoezo verdwalen lachten de Bosjesmannen wind vogels dieren bomen en sterren ze kennen ons allemaal wij verdwalen nooit…

Op hoge duinen, wiegend helmgras en een zee van kleine bloemen.…

Donker hing de vlier te trossen, koolzaad geel te geuren. Tussen distels fladderden de witjes Leverkruid en wilgenroosje broederlijk ineen Kamille roerloos op het pad afgewisseld met gedroogde paarden keutels Ganzen vlogen op en krijsten, pispotjes kropen hoog in netels, in riet, in wat maar houvast bood Oudgerimpeld de wilgenstammen, waaraan…

je vingers op de rots een hand met energie geladen tastend naar de lijnen die potentieel laten verdwijnen in een wisselende stroom het lijkt een droom om alles weer te weten tijd als factor te vergeten in steen vloeit de geschiedenis tot heden weer ineen magma is mijn hart zee en wind koelen hitte van mijn huid in vogels vinden zich…

je raakt mijn huid de wind waait rimpelend je warmte fluistert zomer in geluid je maakt kringen zichtbaar achter moegesloten ogen vibrerend geel danst hemel tot geheel randen neigen rood van het verbranden buitencirkels zijn aan het ontvlammen in een vage pijn je smelt een gat in mijn gedachten ik laat je gaan met open ogen…

waarom zit je zo stil met vleugels die trillen kom, fladder wat rond er zijn bloemen genoeg die jouw neerstrijken willen ze openen hun hart om met jou hun wereld te kleuren breng ze wat stuifmeel en ga met je lippen hun stampers eens keuren ik zie in je ogen het speuren je lijfje vult zich alert met de meest verleidelijke geuren je…

breek licht nee, niet in kleur dat is geweest gewoon in donderstralen kauw dat geluid zo, dat je oren openspringen licht kan binnendringen door het tochtig gat nee, niet dat, wind heeft al te vaak gedwarreld met geur gescharreld die is uitgebeest terug naar het breken, gebroken licht, vertel ons wat me moeten weten of, donderstraal…

waarom streel je mijn gezicht met warmkoude handen wil je zachtjes met me landen duiken in het wuivend licht je vlaagt in mijn gedachten wervelt spoken door de nachten in de onrust die je waait of, zijn het ideeën die je zaait draag me met je krachten als ik storm kan verwachten dwarrel toekomst voor mijn oog vlucht met de herinnering…

hij dwarrelt rond je hoofd en golft je lange haren vertelt verhaaltjes aan je oor en gaat er met je stem van door hij ritselt in het bos de blaadjes los de takjes laat hij dansen dennen met hun groene piek wuiven traag als oud publiek zuchtend kijkt hij onder donkergroen en tilt de takken op de bosmuis vlucht een vogel wiekt een schreeuw…

ik zie patronen in de regen sluiers weven nattigheid die neerslaan op tapijt dat buiten heet en in zijn kleur van de seizoenen weet druppels rijgen zich tot stromen en ontmoeten zo elkaar al spetterend vertellen ze spontaan van waar ze ooit gescheiden zijn van warme zon en oceaan ze rollen dollend in een meer rust keert weer in onderduiken…

stippen op een kale vlakte de verte mist in wervelend zand wind kuift wit op vale zeeën jaagt hen op met straffe hand de hoofden zijn gebogen in eerbied voor natuurgeweld of ter bescherming van de ogen de storm heeft het niet verteld hij duwt het grijs in groene golven giert uithalend spetterend nat zag een wandelaar zeer verbolgen kijken…

ik zie je jagen en vlagen vragend uitdagen kleuren peuren uit wolken die kolken als ik luister besta je uit zuigen en zuchten kreunen en steunen kou om te kleumen ik voel je duwen en trekken bomen verrekken in buigend bewegen het krenken van kronen je dwarrelt luchten die vluchten in verleidelijk dwalen om dan weer een den…

ik zag je bewegen boog voor een kind ontweek vluchtige vingers deint op het zwoel van de wind je blad is al grijs met het bruin van slagregens je groeide niet op in het aards paradijs je hebt je verstopt in het groen langs de wegen in de schaduw van bomen is bloei over stilte gekomen je spreek mensen aan ze willen je plukken verrukt…

Natuur op z'n mooist als een bijzonder geschenk streelt teder mijn hart.…

de maan trekt water aan nevels slierten sluierend het vals gezicht dat doodt en grijnst in koplamplicht dauw remt langer in het vochtig glijden op de stille weg, het botsen zal niet stoppen is voorzegd de mist schijnt witter tussen flarden zon en raadselt waar de dag het van het duister won de tijd schraapt zijn seconden, koestert…

ik haal zonnestralen uit elkaar en stapel dan de kleuren tot een regenboog laat buien botsen donder wolkt nog zwarter dan de bliksem schicht daaronder zit ik droog ik leer de wetten van het licht uit het natuurlijk evenwicht totdat de regenboog is opgedroogd de rafels van de bui zijn weggeschoren door de wind in het blauwe van de…

het regent licht bladeren waaien groen en natter dan de bui zag hangen in zijn snelle vlucht tussen vlagen wind en sluiers water ontlaadt de bliksem schicht na schicht, dreunt gedonder zonder zicht de plassen blikken terug als de zon weer vaal gaat schijnen het kermist in de hel, drie regenbogendik verdwijnen…

stilte daagt de storm uit een zacht gefluister dan een eerste vlaag het tocht een vage geur een vleug met een verleden ik ken de buien die met luchten slaan door het striemen van de regen laten bomen in paniek hun bladeren maar eerder gaan voordat ze knappen door geweld de oudste is geveld rust gezaagd in stukken op het veld, de…

Dertig procent meer over zeven jaar van de natuur? Je kunt misschien in wetten proberen dingen naar je hand te zetten maar met de nasleep zijn veel mensen klaar Van de EU wordt niemand straks meer blij Zo brengen regels Nexit dichterbij…

het is nog klein en heeft geen vaste stek wat vergaat vindt weer ergens plek naar een goed onderkomen blijf hij streven de openingen ontdekt hij met zijn pootjes ook al is de bast van de wilg vrij hard zo meteen wordt hij eigenaar van een part waar hij zich verwent met talrijke lootjes onder hem was alles dor en zonder waarde waar de natuur…

Al met al vind ik het altijd zo fijn om in de vrije natuur te zijn waarmee ik me sterk verbonden voel want elke keer weer zijn het bijzondere ervaringen en ultieme dingen om te geven en ontvangen van waar het einde nog niet is geschreven of gesproken.…

je bent de zon je stralen dansen stofjes ik wil sjansen, met je geuren op balcon langs de gevel val je zomaar binnen belicht daar mensen die ook jou beminnen je oogt zo donker in het wit van steen je schaduw laat me nooit alleen ik hoor je ruisen als de wind vlaagt langs de huizen je bent mijn refrein je zingt de lengte…

Hoe zou deze hanger aan een koordje aan een hals staan zoals deze nu hier schier achteloos neergelegd siert op het strand?…

hoor de dansende vertes, de zee ze schudt en schommelt haar huid natuurlijk, zonder nadenken kijk terug over het land de planten ze knippen zichzelf en vervallen weer tot wassen zonder wachten zonder versnellen tijd maakt natuurlijk niet uit tijd is een geloof wat een geluk te zijn als het land en de zee en de tijd er niet…

Natuurlijk wel en ook weer niet! Natuurlijk zie ik graag een mooie meid. Maar meer nog hou ik van gezelligheid.…