Alle inzendingen over natuur dromen weeromstandigheden

Dromen schrappen en planten regels. Ik herken zinsneden uit hun beelden zelfs die over de golven en branding het mulle zand en voel hun genegenheid in elke korrel en minuut van de nachten.…

Ik droom een droom, van een witte Kerst, die er waarschijnlijk niet komt. Ik droom een droom van een mooie Kerst, die er misschien komt, Ik droom een droom van een vredige Kerst, die er zeker weten niet komt Want de nachtmerrie overspoeld als een ware tsunami alle vredige gedachten die Kerst in zich heeft!…

Mijn reis begon toen ik je warmte hoorde, je zoetheid rook en je liefde proefde. Het was jij die mijn hersenen liet stoppen en mijn hart liet werken. Het was door jou, dat ik in deze tijd nergens anders aan kan denken. Ik zal lopen tot er geen land meer is, varen tot er geen zeeën meer zijn en vliegen tot de lucht zichzelf uit de wereld…

problemen kom binnen in een wereld vol magie hier heerst vrede en geen oorlog de liefde verdrijft er alle haat geloof me vrij, hier is nooit bedrog iedereen lacht er en is nooit kwaad kom maar binnen, beleef je mooiste dagen want lepeltjesgewijs zal alles er wel komen op mijn planeet van goddelijk behagen is fantasie de koning van je …dromen…

Gezegend is de jongeheer die mijn navelholbewoner vindt en koestert in zijn hand, met lede ogen constateert dat pluis tot stof is weergekeerd een windvlaag op een korrel zand…

Vlokken, vlokken, vlokken, gesteven schuim, met scheuten en schokken door 't ruim! Ze zakken bij pakken, en, als er wind in zit, waaien ze, waaien ze, draaien ze, draaien ze, - de lucht is donker van wit. Eenbarelijk buien! De grond wordt zat; en dikker kleven de kuien wat. Ze leven, die losse wittigheên! Ze wervelweven, ondereen,…

een rode gloed betovert een stille avond na geflirt tussen zon en zee wordt de horizon één met rustig kabbelend water fenomenale kleuren, weerspiegelingen van roodoranje geboren uit liefde van natuurelementen drijven eindeloos mijn geheugen legt vast al dit moois op mijn netvlies voor eeuwig gebrand!…

In een landschap wild en onbedwongen, vloeit een beekje vol verlangen. een prille lentezon laaghangend, belicht een brug, in neveldraad gesponnen. het klare water zo zacht kabbelend, zocht kronkelend zijn weg naar zee. zelfs mijn schaduw onderwater nam gedwee, de vele hindernissen, moeiteloos en zonder struikelen. het onbekende van dit woelig…

Het algoritme van het brein als machinekamer dendert voort Nooit was de vernietiging zo groot De schoonste bloem vermaalt in rekenkundige modellen Een mooie wereld ging ten onder Een starre geest telt onze dagen af…

En zeg nou niet, da's de natuur, want DAT weet ik nou wel ik kan er niet tegen, zeg eens eerlijk: WIE WEL?…

gedroomde reis het gewicht van de taal verdween toen ik net als de zwaluwen in het wolkendek oploste een laatste blik op aarde liet me de zeeën zien op de bodem van een verlaten bootje schitterde een schelp in de zon…

ze waren aanwezig, meer in aantal dan het gezwam van onderling bakkeleien wie nu de mooiste kleuren droeg of het groenste blad ja, de viooltjes spraken vannacht de huiskamer vol met eennachts spreuken en onderlinge verwensingen anderzijds werden ze aan schouder gedragen en van snaar tot snaar ontheven van een spectaculair melodieus ontheven…

Mijn dochter in Enschede, houdt heel veel van de zee. Op elfhoog in haar torenflat, voelt ze zich tevree, als op de golven van de zee. Maar eens per jaar, dan gaat ze echt. “Ze waait dan uit, “ zoals ze zegt. De haren in de harde wind, de voeten in het zand, lekker samen naar het strand. En is ze weer thuis in Enschede, dan droomt ze…

tussen grijs en grauw brengt één ijspauw kleur in de morgenstilte.…

sierlijke vleugelslagen maken hevige wind een bruinwitte schicht raast sneller dan het licht Om dan even te zweven, beter dan een vliegtuig enkel wat wolken belemmeren zijn zicht als jager geboren, hangt hij hoog in de lucht Om plots dan in zee te vallen echt doelgericht na weinige tellen schiet hij omhoog met tussen zijn…

o, moeder natuur rein en zo puur de wind en de zee spelen gedwee met aarde en zand scheppen een band de zon en de maan een storm of orkaan bloemen die bloeien dieren die stoeien ze laat alles begaan een hemel op aard is er ontstaan!…

Geef mij de regen een zomerregen waar ik nat kan worden liggend in het gras Laat mij wachten op de regen van de ochtend tot de avond Ik zal wachten als de bladeren van bloemen waarin ik de samenhang kan zijn met alles een ontkiemen een belofte voor de volgende dag Dan zal ik drinken van het water Dan zal ik dichter bij de aarde…

De vervaarlijk krakende barsten in mijn gemoed, door een portie amoureuze treurnis, niet eens geprobeerd om de juiste weg te kiezen. Mijn troost is onderkoeld, bijna bevroren. De brakke cocktail van hormonen, tranen en zweet, geserveerd door aanstellerige meiden. Ik zit gevangen in een deinende massa. Mijn ergste nachtmerrie heeft mij verwrongen…

Het is natuurlijk dwaas, om zo te denken. Mijn fantasie gaat dikwijls met mij op de loop. Het verlangen naar jouw blauwe ogen, vervult mij telkens weer met stille hoop. Een mens moet blijven hopen, op zich is dat ook niet verkeerd. Het hier en nu is de realiteit. Maar met alle zorgen, moeite en frustratie...…

Dromende zee Als ik droom is de wereld mooier dan ik in realiteit beleef droom de mensheid waardiger dan ik die ervaar daar leef ik vele jaren mee die twee samen droomde ik als een wonder van groei en liefde die droom droomde ik als druppel van mijn zijn vloeiend in een oeverloze zee * Anneke Bakker…

Er klinkt een echo, uit een ver verleden. Mijn moeder roept mijn naam. Ik zie mijzelf als kind… al hollend. Roepende: “Ik kom eraan.” Zo duidelijk versta ik haar. Niet alleen de beelden zie ik dan, maar ook het geluid is opgeslagen. Haar stem, zoals ze vroeger riep. Dat ik dát uit mijn herinnering putten kan. Want ik ging wel eens zwerven…

Hij was natuurlijk helemaal naar het eind gelopen. Te ver om terug te gaan. Teleurgesteld blijf ik maar hopen… Wat is die droom raar afgelopen.…

Toen de maan de spiegel van mijn dromen was ik eerzucht vond in puur geluk zag ik de bomen als kameraden de natuur niet langer als knecht toen we struinden over de paden werden alle dromen superecht toen de wolken voor de maan verschenen leek het geluk weer plotseling verdwenen.…

Misschien weet ik wel wat ik bedoel maar zonder bomen geen gevoel van lente en een stille droom gewoon het natuurlijke dromen van een statige berkenboom zoals die in de stilte staat gouden zonneschijn op het gelaat grijze wolken rond de hoge kruin een zuurstofsieraad in de tuin die takken als zijn armen strekt tot in het zuiver…

Jij dwaalde weer eens voorbij in mijn droom van vannacht jij smeekte mij om meelij maar mij ontbrak de kracht Jij hebt nu niemand meer ook niet in mijn dromen natuurlijk doet dat zeer maar jij liet het zover komen Of ik nou droom of wakker ben volg niet de weg die ik nu ga want zoals ik je nu inmiddels ken laat jij overal je sporen na…

Het water laat je dromen Sferen die op je afkomen Je hebt het moment vastgelegd De natuur heeft z’n ziel aan je bloot gelegd Roel van Ekeris©…

beschut in ons warme huisje met buiten harde wind en regen waait de internet verbinding steeds weer uit en aan, als een vlammetje reikend naar de draadloze zegen maar mijn humeur gaat langzaam en grondig naar de maan had ik niet voor negen euro negenennegentig één gigabyte gekocht voor de verbinding met heel het al en zijn sterren? waarom…

Toen Judith Holofernes' donker hoofd Zag in de tent op 't gouden praalbed stil, Heeft zij, vóor dat de rode lippen kil En 't oog van laatste leef-glans was beroofd, Haar lippen op des Veldheers mond gedrukt, Veilig bezittend wie zij 't leven nam, Drinkend de siddring, die 't van vreugd verrukt Begerig mannen-lijf ontstijgen kwam.…

bossen en velden stellen ten toon de overgang van een seizoen goudbruine kleuren bedekken in vorm van vallende bladeren wat paadjes en wegen deze stomme film schept sferen en geuren met als ondertiteling: “de herfst ligt op de grond”!…

De dag is te ruste gegaan op het talud vandaag het zijn de mooie herinneringen die ik meedraag. Het naambordje siert nog steeds de muur glinstert na in de zon in dit avonduur. Wie hier allemaal zijn geweest en door de deur zijn gegaan het zijn na vandaag herinneringen die ook weer vergaan.…