Alle inzendingen over neerslachtigheid

Onwetend denkend mens gevangen in zichzelf vasthoudend aan verleden immens pijnlichaam geen vooruitgang neerslachtig verdriet, in geestelijkheid geen bestaan van tijd enkel geschapen door de mens.…

het regent weer pijpenstelen ik zit me knap te vervelen het weent in mist en duisternis verlicht door een lantaren struiken hangen zwaar beladen tot op de drassige grond de druilerigheid van buiten is in mijn hoofd gekropen de neerslachtigheid in mij verwacht de zon als tovenaar gisteren en vandaag zijn plassen water hinderlijke…

Als de zomer zich terugtrekt komt de herfst aan de deur, - de vogel die een veer laat - neerslachtig Een windstoot werpt mij omver ik voel mij ontredderd koorts op mijn voorhoofd.…

Hij blijft maar spelen met de letters maar tot mooie zinnen komt hij niet dan wordt hij best weleens neerslachtig want ook een dichter kent verdriet. Verdriet,wat eens zijn inspiratie was en waarmee hij nu niet uit de voeten kan zijn eigen verdriet niet te beschrijven is dan voelt hij zich een eenzaam man.…

Somber zijn de dagen Wanneer de regen druilt Meevoelt met de wereld die zacht huilt Wanhopig giert de wind Voortslepen is haar lot IJzig fris de winterkou Die verkleumt tot op het bot Neerslachtig en naargeestig Zijn de woorden die ik vind Dit gevoel dat mij aangrijpt Ongewenst en onbegrepen Verwekt in mij een angstig kind Uitzichtloos…

Neerslachtig laat de generaal zijn mannelijke borsten, tijdens een veldtocht in het oosten opgedaan, gelaten hangen. Nat van water en rood van Waterloo, staat de generaal zich voor het enige raam van zijn kamer af te drogen met de driekleur. --------------------------------- uit: Soldatenbrieven, 1961…

Door de neerslachtigheid heen jaagt hen die andere werkelijkheid zorgen aan. Klopt hun hart barmhartig voor wat te geven menselijke waarde, die zonder berekening de kilte oproept op te houden te bestaan.…

Zelf, Geweten meer dan heilig Ik heb je leren kennen in mijn jeugd Door rituelen zo vertrouwd en veilig Een bodem voor menslievendheid en deugd Ooit werd je God genoemd en ook wel Vader En daar waar rook is, is nu eenmaal vuur Indien ik je bestaan als volgt benader Dan ben je toch een teken aan de muur Er was een tijd waarin ik wat neerslachtig…

Ik heb je zo vaak zo gemist God mag weten hoe In tijden van onzekerheid Wou ik telkens naar je toe In tijden van neerslachtigheid Wou ik dat je me kwam halen Bij ziekte, angst en stil verdriet Kon jij de pijn bepalen Bij leegte, kou en eenzaamheid Wou ik dat je bij me was Als een pleister op de wonde Jouw kracht die mij genas Als baken in…

Kommer maakt een mens neerslachtig Een hartelijk woord doet een mens goed Een vriendelijk gebaar geeft weer moed Meeleven met elkaar is altijd prachtig. Het is heel goed om elkaar blij te maken Het leven is al vaak zo koud en kil Genegenheid is voor ieders bestwil Harde woorden kunnen leed veroorzaken.…

Kommer maakt een mens neerslachtig Een hartelijk woord doet een mens goed Een vriendelijk gebaar geeft weer moed Meeleven met elkaar is altijd prachtig. Het is heel goed elkaar blij te maken Het leven is al vaak zo koud en kil Genegenheid is voor ieders bestwil Harde woorden kunnen leed veroorzaken.…

Denk niet dat toegeven aan angsten dit vermijdt, daarmee raken we de muren van de duisternis niet kwijt, vertaalt de blijdschap zich in neerslachtigheid, verpakt in een niet te temmen grap.…

De meest geroutineerde vleermuis, ja, maar soms, 's nachts, in een leeggezogen huis, als wie nog wakker is neerslachtig is want het is tijd voor buitenaardse krachten, landt er een ufo in het hoofd, zaait graancirkels, klemmende redenen er niet te zijn. Afwezig. Niemands zoon. De guillotine.…

Mijn neerslachtigheid wilde als een jong veulen in haar weide springen, maar zij hield de hekken gesloten. Andere herten mogen haar reinheid onverhinderd beroeren, terwijl ik,ijle droomgestalte, in quarantaine verblijf. Wil mij geselen met de verachting van je schoonheid, de loensende, uitpuilende ogen op je mijnenveldboezem.…

daar verbrandt aan sterfelijkheid ook al draagt mijn hand een hemel zonder gewicht en zijn de ogen verdwaald of zichtbaar gedicht waar ook nog kreten zijn gestaald door beproefde gebruiken hoe duid ik jou, in vredesnaam, dat mijn rozen naar rose ruiken of in wit zijn gebouwd op luchtige stromende stralen die drijven over heldere toppen en neerslachtige…

-Het zonlicht dwarrelt schuw door de kamer De schaduw die schuchter volgt- Zijn huis is leeg zijn wereld is zijn huis Zijn gedachten zijn rommelig als de kamers (Vazen in de keuken kuchen neerslachtig stof) (Kinderlaarzen dromen water en weten niet meer of ze lekken) (Een deuntje tracht met dof geluid voorbije sferen te behouden…

De burger kan zijn ei niet kwijt, terwijl ik, rustig mijn neerslachtigheid gelijk een paardje voor mijn kar laat draven. Is het volbracht, dan ben ik opgelucht. 'k Heb schoonheid uit mijn pijn gewrongen. Mijn lieve pen heeft mooi gezongen. Ik stap in bed. Ik geeuw en zucht.…

Heel eventjes met je vingers knippen wanneer het traan je uit de ogen glijdt Of korte tijd knijpen in je onderlip en weg zijn je verdriet en je eenzaamheid Heel eventjes over je wangen wrijven wanneer de tranen weg zijn geschreid Of eventjes ver van je huis verblijven en weg zijn smart en neerslachtigheid Heel eventjes met je handen gebaren…

De hoge takken, dicht op elkaar gekromd, omvatten leegte, kil onbewogen, waarin verslagen geest neerslachtig bromt: "Wat mag dit oord in de toekomst pogen? Wellicht dat hier nooit meer iets tot stand komt, behalve het tijdloze oervermogen."…

de zon gaat onder in mijn ziel glans en levenslust zijn zo verdwenen neerslachtig mag ik overvloedig wenen plots klopt "schitterend idee" aan mijn deur maakt bonte schetsen in oranje kleur losgekoppeld van die domme sleur ik kom terug in harmonie, ben niet meer ziek maak fantasie en droom weer identiek nieuw is het leven dat ik nu zie…

leven bloesemknoppen sprongen prachtig open ik had je ook vernieuwde liefde willen geven bleef vergeefs op jouw wederliefde hopen maar twijfel en angst kon ik moeilijk verteren harde krassen legden schaduw op mijn ziel de zon van jouw liefde zou nooit meer opstaan geen enk’le blijk van liefde die je nog kon deren tot ik in een diepe neerslachtigheid…

kom ik dichter bij het geheim, elke zet die wordt gemaakt is een ontdekking in het kleine dat ik raak, in ieder woord leeft het beginsel om zich uit te willen uit te drukken in een neerslachtigheid, de leegte als gewelf, de stilte van gedachten ze zijn ervan doordrongen, het bloed ijlt door de longen om de allerlaatste vezel te verleiden…

De treurwilg bij de rand van het eikenwoud heeft gekromde vingers, vol neerslachtig grijs. Door zijn reuzenhand ruist een trotse wijs, die op strijdbaar, toch vreedzaam voorjaar bouwt. Bladknoppen in het zwaar hangende hout zien neer op een klein bloemenparadijs, geboren uit modder, verdwenen ijs.…

haar huid met anti-zonnebrand En met een rugschelp door een inktvis ooit verloren Schreef hij als blijk van liefde uit de losse hand Een hart met pijl en ~I Love You~ in ’t warme zand Terwijl hij fluisterde ~’k Wil altijd bij je horen~ De dag erop is zij naar Kudelstaart vertrokken Ze moest weer werken, haar vakantie was voorbij Zij wat neerslachtig…

Verlangend voortgaan op het lange pad; aan het eind ervan prijkt een stralenkrans, noodt én vermaant, omringd door milde glans, die soms vervaagt _ tot star, neerslachtig mat.…

haar zo graag weer gun daar stond ze dan in mijn Amsterdamse Parool neen t’ is geen lolletje een gebroken hart ze werd de dichteres van het Koninkrijk der Nederlanden sloeg menig 'goalletje' en spatte van het scherm af ze is verlaten, gelaten van wat haar het dierbaarst was ‘t voelt als ‘t dood bij kanonnetje valt ten prooi aan neerslachtigheid…

Die meiavond was niet mooi ik zag absoluut geen lentetooi het was triest en regenachtig en ik voelde mij neerslachtig.…

‘k Was ied’re wedstrijd weer de droefste van het veld en liep neerslachtig wat van achteren naar voren. Er was geen grasspriet of ik had hem al geteld, En ‘k wist bij god niet of we wonnen of verloren.…

Maar iets in haar wil dat ze zich overgeeft, iets in haar aan haar neerslachtige gevoelens en zelfmedelijden. Mensen kunnen makkelijk praten, maar voelen niet wat zij geestelijk meemaakt. Zij wil zo graag weten wat de toekomst haar brengt. Is er nog wel een toekomst in het verschiet?…

We vormen een hechte groep die op de been wil blijven als tunnelvisies, vreemde fobieën, neerslachtigheden de kop op steken. We zijn elk jaar weer onderweg! Voor het feest. Voor genade. Voor een onbegrensd begrip van onze sores. Spiritualiteit vernieuwt onze aderen, weggeworpen illusies worden toekomstmuziek!…