Alle inzendingen over nestelen

Een merel kwam zich nestelen in mijn tuin een bloempot heeft hij uitgekozen achter een geranium wit vliegt hij af en aan op manshoogte ik kan er makkelijk aan hij kent mij Lancaster in zijn naam een bloempot aan een nagel zo wankel zo simpel zo lichamelijk is het bestaan vindingrijkheid daar komt het op aan…

het universum zei: hier is zij hier is de stilte stil in de hoofden intense tinteling hier is de stilte in het jaar 0 verwondering de tijd groeit in stilte eenvoudig het binnenste dwarrelt binnen ontroerd dichtbij droombeelden nestelen zich het ontbreekt aan niets dit is alles het is mooi geweest…

Ze nestelen zich in de poriën Het worden woorden, dan zinnen, aaneengeregen regels van mijn hersenspinsels.…

Nieuwe balans, verder tellen Een nieuw decennium Het 203de decennium van 10 jaren die zich hier nestelen Vastgeklemd aan mooie klokken des tijds Dat zich verder niet vormt, wel opvult Van huidig nu, naar 2021 en verder... Een inspirerend Nieuwjaar...…

een woord rolt uit het stenen huis bezint zich, ontvouwt roerselen tikt zachtjes de muur nog even aan om ergens een plaats te vinden te nestelen in buitenwereld in haarvaten van geheugen, om door een taalnacht te bladeren dit een tijdje vol te houden en dan de slaap te vatten…

ik nestel me een botte schouder werkt tegen de hardheid van je kin zal nooit een ronding aan mij kunnen geven voel de strakheid van je spieren krijg zin om jou in mij te laten vieren neem me als een beest het is jouw feest weet dat die herinnering nog lang blijft hangen…

het leven in duizend dingen verborgen ze nestelen zich in hoeken om ook weer uit te verdwijnen als een hond blaft het naar mij ik neem geen nota om alles te onthouden mijn dingen vliegen ook weer uit als een wild konijn ontglippen ze in alle onzekerheid het verdwijnen bevrijdt me van mijn verleden van dingen die voorbij zijn en verloren…

mijn vrouw zijn luistert naar de verschroeide ziel stilt tranen die inwendig schreien en voedsel zijn voor het innerlijke in mij ik laat los zo lang opgesloten gekluisterd aan de tralies van mijn zijn aangekomen op het punt van het verteren pluk ik nieuwe vruchten die verlangend blozen en zich nestelen in mijn opgekuiste ziel…

Hoe de nacht mij ook bemint en loze uren de tijd bedrinken met de regen aan het zolderraam stamel ik pijnlijke kreten die gesmoord door het kussen zich als zwaluwen nestelen in de zin des levens de tijd beraadt zich als het licht zich eindelijk om mij bekommert en ik vermoeid weer aan een nieuwe dag begin…

We waken over de lijn van het vuur en nestelen ons in de avond van de branding. Schaduwen schieten van links naar rechts en jij, schuin met een glimlach haaks op de golven zo samen luisterend naar de geluiden van een zweverige nacht. Zo volgen we elkaars contouren, klinken op de toekomst en zingen over liefde.…

je woorden aaien langs mijn wangen strelen zich een weg naar beneden en nestelen zich naast mijn lippen die ik stijf dichtgeknepen houd ik wil niet proeven met welke saus je déze keer je gerecht hebt bereid onsmakelijkheid voert de boventoon door het allesoverheersende ingrediënt dat volmondig naar hebzucht smaakt…

in jouw ogen gevat een zilverglans weerspiegeld zonwitte dagen die dromen voeden van bij me horen het is geen vals alarm ook niet in de diepe rivier jij toonde de weg over mijn lippen het gaat vanzelf nestel zich in mijn bestaan de zachtheid van jouw hart alsof jij met me vrijt in de oceaan……

ah, die lucht zwoelig warm doordrenkt van lentebloesems, wiegt mij over de weide een blad aan de boom lacht mij toe ik nestel gras kietelt mijn voeten en het beekje stroomt lustig meanderend alles daarbuiten stil hoor de muziek van het onhoorbare vult het firmament haar galm schampt…

ik kijk omzichtig op je toe hoe om de hoeken van je oog de eerste kraaiepootjes zich devoot gaan nestelen ik laat je kijken in de spiegel van mijn tastend oog hoezeer ik je nog steeds om je aardigheid bewonder God zij dank je bent toch zo galant hoe scherp je ook in de spiegel naar de diepte van een rimpel loert je wordt niet ouder maar…

Nu's eindelijk de lente gekomen, groen het gras, groen de bomen, en uit het nog jonge kruid klinkt overal luid het gefluit en gefladder van menig vogelpaar, dat in het nestelende voorjaar zich bekommert om hun nageslacht. Grutto en kieviet hebben zich bedacht en leggen hun ei elders, want inburgering is moeilijk in Nederland.…

In mijn zoektocht tussen dromen en werkelijkheid pluk ik sterren die mijn pad verlichten in het duister raap ik maangedachten en nestel mijn zilveren lijf tussen dons en lakens deze nacht sterf ik mijn duizendste dood voelt mijn ziel niet langer de strijd voorbij eenzaamheid geef ik mij over aan het grote lege niets…

Rustend op de bodem en herademend geniet ik van de zachte schoonheid en kalmte, nestel mij op een bed van koraal.…

trein weet ik dat ik niet meer thuis kom Jouw ogen zullen niets terugzeggen Een klok tikt door de stilte II Hoe jaren verdwenen na enkele woorden ‘iets’ ‘iemand anders’ III Ik nestel…

Je voelt je geborgen bezit nog van nacht van maan kussen en laken Naar buiten kijken ontluikend groen,vogels en hun nestelen bespieden Er zijn van die lieden die niet aarzelen naar binnen te blikken Je gade slaan zonder blozen door -hetzelfde- venster.…

Ik kan niet dichten al sla je me met een hamer ik kan wel mooi zingen vraag maar aan mijn badkamer Toch heb ik een blauw vermoeden dat er een gedicht in me zit of een lied van verlangen, belofte, liefde en gemis Snelle dagen splijten ons uiteen en voegen ons weer samen steen voor steen metselen we aan dit huis en nestelen ons in geborgenheid…

als je je weg in de eigen Melkweg niet meer weet als je bent verdwaald op zoek naar de waarheid die jou heeft achterhaald als je het juiste pad vergeet en niet meer weet hoe kom ik uit dit dal waar het toch ooit eindigen zal nestel je dan tussen de sterren overzie net als hun alles van verre en ervaar samen dan de ware bedoeling…

al ben ik nog zo verlegen voor jou kom ik uit de schaduw normaal is onderdanigheid taboe maar aan jou ben ik verslaafd ik nestel me in je lange armen waar je ook bent wanneer je maar wilt een glimp van je is genoeg om me te lokken ja, ik volg je met mijn ogen dicht overal waar jij je licht laat schijnen zal ik zijn en al raak…

Het land is vol waar kunnen vogels zich nog nestelen?…

Vliegen als een vogel de vrijheid tegemoet over land en zee verhalen vertalen Wolken doorklieven regen trotseren zon koesteren storm begroeten Sneeuw bewonderen woestijnen negeren bergen vermijden meren begeren Vermoeid nestelen "gezin" stichten Uitvliegen ervaring doorgeven Kringloop van 't leven !…

keer op keer roep ik je op zolang de harteklop mijn handen stuurt met mijn muziek lukt het je uit de winterslaap te wekken te laten nestelen in ongesproken taal mijn adem, maar vooral ook het verhaal, waarvan de tekst voor eeuwen is geschreven je te verleiden met de klanken intonatie, passie, dynamiek voor luttele minuten even samen…

het kleurige van de zomer de boterzachte bloemen een nesteling in het groen het onverwachtse gekwinkeleer in het riet van een karekiet ons schommelbootje jouw armen, de delende rust hoe je mij kust de saprijpe belofte van opgezwollen bramen langs een weiderand de tekening van de regenboog na het verkwikkende buitje haar aanraking…

Op weg naar honderd lust voelen te dansen op een verjaardagsfeest bevrijd van krom gebogen Zij beweegt en zweeft zoals in alle jaren voorafgegaan zij draait en leeft De tijd is een oude man in zijn baard nestelen vogels zij danst op hun gezang want zij heeft het overleefd Honger, oorlog, dood weten van haar bestaan Zij blijft van…

Neem me niet kwalijk sprak hij maanden heb ik gezwegen de laatste zoete druppels uitgeperst mijn bloed smaakt bedroeft Op de geschilferde schaal ligt vers fruit geplukt van bomen waar vogels nestelen waar ik met gekruiste armen kan rusten tegen het schors en dorst zich laat lessen Laat me spreken te lang heb ik mezelf verzwegen.…

zij kruipen dicht bij elkaar in een vertrouwd gebaar liefelijk ligt het gazon te genieten van de lage zon hoog in de kale bomen hangen nog de dromen leeg en onbeschut als zwarte nesten maar wie goed luistert hoort nog het gegons als zij zich behaaglijk naast elkander nestelen steeds als hij zijn been gaat strekken wil zij harder…

Me nestelen in jou, nooit meer loslaten, voor altijd samen! Ik hou zoveel van jou.…