Alle inzendingen over nutteloos

Tjonge wat kun je veel hebben en blijkt dat zoveel zorgen nutteloos zijn en onbelangrijk, in het licht van echt gevaar. Hoop en kracht, gegeven, of altijd daar geweest. Uit zich als het echt nodig is…

binnenplaatsen van dakloze vertrekken kleurig bluswater zich schuilhoudt daar wacht ik op de oordelen die vonnissen met zich meeslepen en als bliksemschichten inslaan daarbij de vlammenzee verder mijn land opsturend ik wenk het vocht dat doven kan het beweegt nauwelijks blijft verankerd aan de onzichtbare bodem en spiegelt mij dingen voor nutteloos…

niet dat zij zich verschuilt voor mij, zij wil er niet zijn zichzelf niet zien in de ander of de spiegel aan de wand ze voelt zich nederig, zo klein steunend op de vloer, haar land zwart spreidt zich over haar vlakke huid, zacht van aard met diffuus licht in slierten rondom ooit is zij tot minder verklaard in waarde; nutteloos en dom…

Stil staan de naalden van de kleine klok overheerst door het tikken van toetsen die verloren uren in de spelden poetsen koffie koud vergeten verbitterd tot slok Omgekeerde mok boven de gootsteenput dampend terug naar de stilstaande tijd waar steken gewist en zoekend verwijt roerloos verspringen beticht van gemijmer nutteloos rammelend in…

op de waan Van uw liederlijke droom Het middel is het doel Wanneer u op de maat De protocollen volgt Zoals geschreven staat Sinds de nieuwe maand Vergeet nooit hoe sterk Eén der vele bazen Vecht voor aller welzijn Maar tijdens het razen Het ritme soms verliest Dans nu dankbaar mee Op het ritmische refrein Dat altijd zal slagen Nutteloos…

Zijn spullen werden opgeruimd, het was “belangrijk” veel, maar waardeloos, zo zonder hem, een nutteloos geheel... Toen alles dan was weggedaan tot aan zijn laatste pasje, was al wat van hem overbleef, een halfvol plastic tasje...…

Verlenging van inzicht hoe nutteloos gedachten zijn, gezien in het licht van het einde dat zo duister is. Jouw kennis verlaat het koude lichaam dat ook snel vergaat. En vader die ooit op moeder deinde kon nooit bevroeden, het ongerijmde feit, dat onsterfelijkheid niet bestaat.…

min en een kuiken me opzadelend met ladingen vrachten waar jij die last juist trachtte te verzachten maar ik kon al niet anders meer dan duiken mijn liefde verpakken tegen mogelijk verstuiken in de angst het weer aan iemand te verpachten die er nagenoeg geen waarde aan zou hechten gelukkig begreep je mijn zinloze gevechten liet mij het nutteloos…

Je leeft enkel nog nutteloos bij elkaar, omdat hij voor die ander is gezwicht. Als jouw woorden hem niets meer zeggen en de relatie is een schijnbeeld. Hij je lichaam niet meer wil betasten, omdat zijn handen die ander hebben gestreeld. Hoe lang blijf je dan nog vechten en verlangen naar de luwte voor de storm.…

IJdel en droef was dit vervoerend blozen, Ons nu ontslapen zorgen nutteloos. En wie dit als zijn levenslust verkoos, Heeft niets dan wonden en verdriet gekozen.…

dagen Wanneer de regen druilt Meevoelt met de wereld die zacht huilt Wanhopig giert de wind Voortslepen is haar lot IJzig fris de winterkou Die verkleumt tot op het bot Neerslachtig en naargeestig Zijn de woorden die ik vind Dit gevoel dat mij aangrijpt Ongewenst en onbegrepen Verwekt in mij een angstig kind Uitzichtloos en nutteloos…

Diepe smeekbeden uit versmolten harten maken wapens nutteloos en het enige rood in Vlaamse velden zal van klaprozen zijn.…

Ze is wanhopig, vaak meer dan dat, voelt zich overbodig, nutteloos. Ze is verdrietig, soms zoveel dat het schreien begint, vanuit d'r keel, ze is bedroefd. Ze is zo vrees'lijk overstuur, loopt met d'r hoofd nog net niet- tegen de muur, maar de wanhoop overspoeld haar met grote golven, ze huilt.…

Het was in de achtertuin dat ik het zag Een van de katten nam de tijd Keek even en een insect verloor de strijd Nutteloos achtergelaten op zijn laatste dag Het beestje even ter hand genomen Tot in detail perfect Dat het dit prachtige schepsel moest overkomen Er is toevallig veel schoonheid die de schepping dekt Zijn wetenschappers dan toch…

zonder bewoning verwordt elk huis tot nutteloos krot lucht opgeslagen tussen hout en steen met blinde ogen die vol schaamte bijdragen aan het hol geraamte van dode kamers die zich gelaten schikken in het niet te keren lot het huis valt ten prooi aan de schimmel en rot; spinnen en zelfs kakkerlakken moeten bij gebrek aan voedsel wel…

de rondte Want je kunt proberen te negeren Dat ja en nee hetzelfde betekenen Wanneer het leven een zucht van de tijd is Die slechts door enkelen wordt gehoord Op een dag zal ik ook beseffen Dat zelfs wat ik hierboven schreef Onzin is die een mens uitzweet Wanneer hij wegrent voor de dood En op een dag blijken alle zinnen Nutteloos…

Mijn gedachten heb ik op nul gezet Maar toch voel ik nutteloze vragen dringen Ik voel met nutteloos, toon geen verzet Blijf voor de buitenwereld dansen en zingen Maar wat zie je als je binnen mij kijkt Iemand met veel gevoel die niet weet wat ze wil Waarbij alles niet vanzelf lijkt Vragend en vechtend blijft ze stil Een vraag knagend diep…

De stenen muur zegt: nutteloos mijn leven. De stenen muur maakt mij bang en zenuwachtig. De stenen muur: ik klein en hij reusachtig. De stenen muur zegt: jij bent minderwaardig. De stenen muur, zo genadeloos onaardig. Ik zeg: Stenen muur, ik laat je wel verdwijnen. Stenen muur, ik ga gewoon verder leven.…

ondenkbaar lijden maar tijd is nooit verloren of zomaar voorbij gegaan als we 2 minuten stil staan 2 minuten in zoveel momenten die vrijheid normaliseert wat hebben we geleerd wat hebben we te verliezen wat weten wij nou echt van het te lang durende gevecht zonder winnaar zelfs de slechtste verliest elk hart bevriest elk leed is nutteloos…

Commentaar geheel en al zinloos en nutteloos en, gezien de reële spanningen en strijd buiten Eurovisieland, volkomen overbodig... ...Un cirque du soleil et de la lune, met jokers en doorgestoken kaart... __________________________________ RARITEITENKABINET Ik heb De diepte in haar blik gezien Ze staarde geen moment naar hare navel Doch…

in momenten van nutteloosheid dwaal ik af en ruik de zoete geuren weer, rond vreugde en misère uit een jeugd proef ik weer het bitter van vervlogen liefde die zo jong en sterk leek, maar sneller nog was opgelost dan de illusie groeien kon er schijnt geen weg meer terug hoewel de deur nog licht doorlaat op de drempel liggen als een buffer…

O, eenzaamheid, meedogenloze brand Die al maar dieper, al maar breder vreet; Liefde en geluk en eindlijk zelfs het leed Als nutteloos uit uwe kring verbant: Mij zijt gij een Verlossingsgod geweest; Want uit uw as verrees bevrijd mijn geest.…

En alles staat zo nutteloos en stom: De boeken en de meublen rond mij om Zijn dof en vreemd, zijn dóde erinneringen.…

Gedichten zijn nutteloos om de wereld te besturen, zegt Huang Tingjian, wiens gedichten wonderlijk zijn als ze lukken. Als het een doen beter is dan het ander, als ze allebei goed gedaan worden, is iets doen wat op het een lijkt beter dan iets wat op het ander lijkt? Kan ik dat niet korter zeggen? Een gedicht verspilt toch niet.…

De wind fluisterde over de verhitte aarde Het water kolkte verkoelend langs de benen Is het nutteloos dat ik met gesloten ogen in het verre staarde Waarnam door het licht te verstenen Het gras kriebelde aan de tenen De ziel verhief zich zonder dat het me zorgen baarde De zintuigen gescherpt ervoer ik de natuur in haar waarde Zo hard in haar…

Nutteloos eigenlijk om uit te leggen. dat het wel eens beter is geweest.…

klus gestaakt, voortijdig steigerend nog over kokende golven sloeg het rijkvergaarde overboord aan xenofobe kust kon torenlichtsnoer de stranding niet verhoeden evenmin geroutineerde boots of loods in ’t luchtruim protesteren als blijvend benieuwde uitvaartgasten luidkeels witte vogels om mij heen ondergronds misgunt voorgoed een nutteloos…

zichzelf steeds opnieuw geboren ik sta daar met koele voeten als iel en breekbaar wezen maar te staren naar dat grijs dat eindeloos lijkt te reiken naar het zwarte van de nacht vol onbereikbare sterren is het zinvol te blijven dromen van de dansende schimmen in mijn hoofd te blijven zoeken naar de onvindbare woorden het lijkt zo nutteloos…

gelaten loop ik door straten vol met kuilen vol met gaten rood het tastbare bewijs van dood, altijd op de vlucht levensloos in moedersschoot harteloos volg ik school, kleurt lesstof broos nutteloos zo lijkt het want iedereen is geslaagd werkloos geweren klinken honderden keren al lijken kogels mij niet te deren zal ik blijven of 'm…

Onskuldig, van nuttelose vasmeerplek na nuttelose vasmeerplek, totdat ek haar anker met 'n Jose Cuervo en 'n Hunters Dry. She looks back she's mine, van 'n Jaap aan die bokant van die bar. Ek kan maar net my kop skud, die sterre in die barman se tipglas tel en oor een skouer: she's back and she's mine.…