Zinvol?
bleek maanlicht schijnt
op blanke duinen
dunne strepen wit schuim
sieren woelige golven
de zee deint onvermoeibaar
dat grote grijze wezen
lijkt uit zichzelf
steeds opnieuw geboren
ik sta daar met koele voeten
als iel en breekbaar wezen
maar te staren naar dat grijs
dat eindeloos lijkt te reiken
naar het zwarte van de nacht
vol onbereikbare sterren
is het zinvol te blijven dromen
van de dansende schimmen in mijn hoofd
te blijven zoeken
naar de onvindbare woorden
het lijkt zo nutteloos
de vele geheimen te willen kennen
Geplaatst in de categorie: algemeen