Alle inzendingen over oceanen

jij mijn rug overtrekt met de wijsvinger waar zenuwbanen geleiden naar ruggenmerg van welzijn jouw haren slepen mee over oceanen van tranen zo zout niets is ons bespaard gebleven zelfs het goede leven dat wij dronken als geperste druiven zelfs nu Tantaluskwelling is geland blijven wij overeind krullend inelkaarsarmen kusme.…

Ontploffing van emoties door verlies van datgene wat dierbaar is Verloren in diepe oceanen waar de romantiek het donkerst is maar ook het meest intens Door geweten betast Door gevoel aangeraakt Voel de drukkende massa die ons illusies voorhoudt Immer beklemd zal ons het dromen niet geleerd worden Omringd door de grootste illusie…

je loopt langs de grachten en je vraagt je af in de lente waar zijn die eeuwige meeuwen nu natuurlijk op de warme zee ze hebben ons niet meer nodig vliegen boven oceanen vol vissen achter duistere schepen aan in onrustig en onverschillig water zien verder niet wat daar nog meer drijft of aan het zinken is waar ze naar duiken…

nostalgie op een speciale zomernacht met de radio op zacht speelde er muziek van de jaren tachtig… verwende mijn geest zo krachtig nostalgie kwam op de proppen spontaan stroomden vele tranen waren nog moeilijk te stoppen… en ogen creëerden zilte oceanen dus… alleen op mijn kamer op mijn vertrouwd gebied er vloeiden vele tranen…

dichter van zwarte gaten leemtes in hiaten vulling van speeksel en cement metselaar van torenhoge muren om zich heen vormt een burcht voor het leven omgeven door oceanen van bloed nimmer gevloeid zweet dat nooit uitbreekt tranen niet gelaten dichter laat de spelonken van de ziel ongemoeid wanneer het voegsel van het…

Had vandaag een visioen van een wereld zonder bommen kinderen spelend in het groen dolfijnen die in oceanen zwommen. Had vandaag een visioen van mensen die samendrommen in Oost en West, plein en plantsoen geen bom die hun deed verstommen.…

TREKT MEER DAN EEN MARSZEIL De wind in de zeilen Om Baltische granen Met Fisherman’s tranen Nog honderden mijlen Schrobben en dweilen Blakte, orkanen Schuim, oceanen En koortsachtig ijlen Dan iedere gedachte Aan huiselijke nachten Wegspoelen in kroegen Met willige wijven ‘t Verlangen verdrijven Om dan weer te zwoegen Het fluijtjen…

De fijnzinnige muzikant heeft eens gezegd er woont een viool in mijn ziel dansen op klanken het mysterie leven met ogen naar de hemel gekeerd opzien naar de warmte van zonsopgang melancholie bij zilveren maan onder jasmijn achter verre horizonten zout water proeven waar hij speelt daar worden oceanen groen en snaren kleurt hij rood…

Ben ik de tuin door jou ontworpen laat me dan niet verloren liggen overwoekerd door het onkruid we hadden geschillen daar kunnen we niet over liegen maar de dageraad belooft geluk ik ben de zee nu je schrijft over oceanen zitten we samen in een zeilboot een eiland roept ons we zien de rotsen daar en gooien onze wanhoop voor anker…

Terug in tijd klopt mijn hart, immer als vanouds voor jou Wij liepen toen de toekomst tegemoet Daar destijds onze woorden oceanen hebben overbrugd klinkt een echo van liefdeslessen die ik opnieuw en weer helemaal wil gaan beleven Sluier van neerslag uit het verleden langzaam door zon verdrongen Inmiddels ben ik door het heden…

Al onze kloppende harten tesamen, voeden oceanen met wijsheid. Uit onze hoogstpersoonlijke bron, stroomt een onrustige rivier. Aan de oevers mediteren mensen. Waar water hemels spiegelt. Waar niemand oordeelt. Waar de vrede woont. Waar liefde stroomt. Draag water naar de zee. Neem liefde met je mee.…

Als mijn hart gaat, als mijn hart slaat, blauwe golven, oceanen Slaap ik uit in koningszalen, laat ik hemelbedden staan Verzin ik sterren bij de vleet die wij in dromenlanden zagen En vertelde ik van sprookjes en van vollemaanse dagen Trok de hemel voor je open om je vleugels uit te slaan Om jou in honderd liefdesbrieven naakt te zien in zonnestralen…

Zwemmen wil ik in de oceanen van je ogen Vliegen wil ik met de vlucht van jouw fantasie Verjagen wil ik de angstige dromen in jouw nacht Liefhebben wil ik jouw hele ziel en wezen Bewonderen wil jij mijn gekleurde regenbogen Begrijpen wil jij mijn gevoel, mijn emotie Omhelzen wil jij mij in je armen zo zacht Geduldig wil jij al mijn…

Haaien; de mooiste dieren die ik ken, in de oceanen om ons heen. Wij zij immer nietig in vergelijking met hen, Als zo een krachtig dier is er geeneen. Deze "Jumping Jacks" met hun opgejaagde prooi, Dat is het helemaal; dat maakt de haai zo mooi!…

het schuim op mijn lippen is zee het zout op mijn huid zijn tranen haar ogen de oceanen waarin ik langzaam verdrink het haar in beweging is duin de wind om mij heen haar adem de afstand nog slechts één vadem waarin ik telkens verdwaal haar lichaam in ruste is strand de hand uitgestrekt een baken die hartstocht weer doet ontwaken…

De losgeslagen zon jongleert met gillende kometen, oceanen spartelen verbijsterd op de wind. De lente komt en komt alweer, nu spuiten de vulkanen en witte wolken druppelen hun lading op het land.…

In het grote woordeloze niets van haar, de oceanen kolkend blauw in d’ ogen, de gebaren maken alle leugens waar, waarheid tot gebaar van onvermogen. Want haar voelen kent geen mededogen, is hete gloed die het van het ontdoet, en ’t vuur verhevigt tot een blauwe vloed.…

Zijn oceanen. Jij en ik. We komen en we gaan weer. We zijn zeer veranderlijk. Tesamen zijn we één. Zijn voortbestaan.…

Zij is jou Zij is mij Zij is ons Zij is vrij Wie zal haar beschermen Haar beste beschermers Dat zijn wij (Wie zal haar beschermen Haar beste beschermers Dat zijn wij) Want zij lijdt Zij heeft pijn En zij strijdt Om te zijn Haar regen en tranen Zijn de oceanen Dat zijn wij Want wij doden en vermoorden haar Denken zij is toch…

God is mijn getuige Ik huilde zeeën Ik huilde oceanen vol Maar de regen nam mijn tranen mee Droogte bleef over God is mijn getuige Ik fluisterde Ik gilde je naam Maar de wind nam mijn stem mee Stilte bleef over God is mijn getuige Ik verspilde maanden Ik verspilde jaren van mijn leven Maar de dood nam mijn ziel mee Een lichaam bleef…

zal je mij nog herkennen op de dag dat ik sterf of de vlinders vanuit mijn vrouw-zijn, teder en waanzinnig aan alle zijden wit en onze liefde de verzen die wij lazen, licht zonder schaduw als zon op zwanen een middag van oceanen eentalig zacht en vrij, zo stil, zo stiltevrij in jou, zo hemels jou in jou ---------…

Heb vandaag de Halve wereld rond Getrokken en ben Nog geen mens Tegengekomen - nergens Een grens te bekennen Stad of dorp bestaat Niet meer - alleen Bergen nog en oceanen Onderscheid ik, en verder Helemaal geen leven Meer - zelfs de vogels Die mij tot zover Vergezelden zie ik Niet meer - aarde Die weer woest en Ledig…

het is pijnlijk te zien hoe de walvis met haar jong duizenden kilometers door de oceanen aflegt op weg naar voedsel en dat het jong het dan net niet redt en de moeder zoveel moeder zal teruggaan en opnieuw een jong dragen onze camera's zien dat terwijl we er niets aan doen natuurlijk niet maar walvis omarm ons want…

voetstappen die de aarde raakten en in contact het schijnsel van verbondenheid afgaven door licht te geven door veranderingen van de spanning lichtten moleculen op als zij elkaar raakten en zo een mensen spoor achter zich lieten dat langzaam doofde en in de loop der tijd opgeslagen werd in het silicium van zand dat zeeën en oceanen…

Amerikanen zeiden altijd schaatsen op de lange baan zo boeiend als het koekeloeren naar het groeien van grassprieten dat vinden ze namelijk saai mooi dat nu een paar van die lui met bodies coming from over the ocean als tussendoortje zo juist even het gras voor de voeten van onze jongens op de vijf kilometer kwamen wegmaaien…

LIEFDE DIE GEWOON DE WOORDEN MIST Ver van mij verwijderd Is mijn lief - drie Oceanen scheiden ons Van elkaar terwijl we Onuitsprekelijk veel Naar elkaar verlangen In een liefde die gewoon De woorden mist - gevangen In de mist van die hulpeloze Verte weet ik dat jij Daar bent en ook denkt aan mij Misschien gooi ik vandaag Een…

in de zee van mogelijkheden dobbert een verlaten boot veilige aankomst vervlogen in oceanen van overvloed varen cruiseschepen verveelde dromen na op het eiland van verlatenen waait een kille tegenwind dwars door zielen en dekens heen in havens van hebzucht meren superjachten voor gouden kansen aan in baaien van bezinning stromen…

van deze aarde duwen alles is hem vreemd, zelfs de tandheugel waar zijn slipkoppeling de riemen doet gillen van pijn deert hem niet, hij vervlucht telkens in zijn demonische lach hij is zelfs de tijd meester en draagt de wijzers van onze klokken in zijn zak, deze fenomenale langsdrager herbergt meer kwaad dan al het water van de oceanen…

Op het verwoeste landschap van mijn ziel bouw ik trouw rokende torens, kastelen van rottende lucht en zinkende speelholen Wolken in de hemel daarachter witte vogels schijnt het licht van zeven enorme zonnen rijzen oceanen om een zweefmolen van glas cirkelen manden aan varende luchtballonnen boven een regenachtig schemerig landschap dat…

Zou 't klimaat evenredig verdelen met een constante temperatuur geen aardverschuiving, overstroming maar blauwe oceanen, heldere rivieren en een groene natuur. Zou nog véél meer willen maar m'n toverstok wordt warm verander nog even snel 't grote verschil tussen rijk en arm.…