Alle inzendingen over oceanen

Wanneer oceanen verdampen, verschijnen wolken. Wanneer wolken bevriezen, vallen unieke ijskristallen. Zoals ook unieke mensen bestaan. Vallen, opstaan en verdampen.…

kan het zijn dat jij gesloten bent een oester die zich alleen thuis voelt in ondiep water van oceanen dat je weinig stof doet opwaaien ik je kan openen al weet ik niet hoe dat het jou niet uitmaakt op welke bodem je leeft hard of zacht kan je dat zijn?…

Slapende blauwe oceanen Ontwaken door de wind Welke mij liefdevol aait Hoog op de golven dansen En een handkus gooien Naar die gouden horizon De zeilen maken dat vragende geluid Waarvan het antwoord bekend is Ik hou van de zee…

Achter de horizon slapen zwanen en moeders in japonnen kinderen onder luchtballonnen bij het water dromen vaders in tranen die rivieren maken en oceanen zonder zon staren naar bomen die woestijnen benijden mieren die olifanten berijden in een land dat niet bestaat.…

De oceanen liggen vol met troep En microdeeltjes drijven in hun maag Het leven wordt verdrongen, laag na laag Wij maken van de zeeën plastic soep Ons kunststof-dna vervormt de cellen Straks zwemmen er slechts plastic schaalmodellen…

ik kan slechts traag verhalen over de vlaktes waar ik was over de grootsheid van het hemeldak over winden die ononderbroken aanrolden over eindeloze oceanen hoe de leegte me ruimhartig adem bood hoe het vlakke land het hart uit mijn lichaam tilde daarover kan ik slechts traag verhalen…

Als verliefdheid niet zo zoet was en verdriet was niet zo zuur Dan was de herfst niet zo kleurrijk en de winter niet zo guur Bergen zouden vlaktes zijn oceanen kleine waters De klok zou geen secondes kennen er is alleen nog "later" Het is nu toch veel mooier alles is nog puur Want verliefdheid is nog zoet en verdriet blijft altijd zuur…

Is waarin dichters drijven, zoals in diepe oceanen, wanneer ze dichten gaan.…

Na twintig lange dagen Een tijd van eenzaamheid Kan ik nu verdragen De last die het dragen heet Gaan met het water Begaan met de lucht Drijf als een vlinder Vlieg met een zucht Oceanen hebben dieptes Als bergen dalen kennen Maar toppen boven alles Toppen toppen Evenwicht…

Over bergen en obstakels geen zee of meer die je vrijheid beperken kan vlieg over oceanen grote vlakten en woestijn naar waar je liefst wil zijn.…

O, te zwemmen als een vis in verre oceanen en te vinden wat je mist O, te vliegen als een vogel door de ijle wolken ervaren wat je niet wist O, langzaam te verdwijnen in de ochtendnevel en niemand die je mist O, ga met me mee lief naar al het onbekende wees mijn illusionist…

Duizendtallen oceanen Zijn in 't eindloos wereldmeer Van mijn bittre weemoedstranen Slechts een droppel en niets meer. Honderdduizend eksterogen Doen de zwerver minder smart, Dan het branden van mijn ogen, En het smachten van mijn hart.…

Laat me vrij Laat me gaan Het is tijd ’k Moet hier vandaan Zwevend Over Landen Weiden Stranden Oceanen Zeeën Meren Naar een onbekend gebied Vanwaar Ik kan observeren Zonder dat men mij Ook ziet In die rust Zal ik dan blijven Nooit Door wie of wat gestoord Misschien Dat ik dan kan begrijpen Waarom Mijn stem niet werd gehoord…

Geschuimde regels op een gedachtezee in oceanen van onvoorspelbaarheid waarin ik tijdloos onderga. drenkeling naakt zonder vinnen en schubben, filter de woorden met de kieuwen, om het zuurstofrijke vocabulaire uitzicht te vernieuwen.…

er waren vogels met veren van dreiging uitzichten die alleen jij hebt gezien er waren oceanen van wachten stromen van het leven die je bewogen er waren kersenbloesems van leven dood en wedergeboorte er is graniet er is goud smelten en bevriezen er is binnen- er is buitensluiten licht tussen de bomen er is je ziel alles wat je bent…

Intimiteit bracht de droom tot droomvermenigvuldiging dalend in het droomland en vele node woorden vond ik, naast mijn domheid ik wilde weer weg in het hotel van verdriet kon ik de maan naar je toetrekken tijdens een windstille nacht die ademde over oceanen vol onbeheerste vrijheid omdat er een werkelijkheid verscheen.…

Ik ben een druppel op weg naar de oceaan, langs bochtige beekjes vervolg ik mijn bestaan vloei langs rivieren vervolg mijn weg eindpunt van het leven waar verdamping mij doet overstijgen word ik gevangen in een wolk overzie de beekjes, rivieren tot oceanen in hunkering van mijn aardse leven…

Met iedere geschreven zin ontbloot ik een deel mijn leven ik ben een mens die eens diep viel en nu op zoek is naar zijn ziel ik voer op de wildste oceanen in iedere uithoek van de aardbol heb ik gezocht In iedere bergspelonk, de diepste krocht ik heb mij dus naar het schrijven gekeerd daarin vind ik haar zeker alleen wat verweerd.…

hoe licht moet men zijn om aan de aarde te ontsnappen hoe ver zal men gaan om de horizon te bereiken hoeveel honger heeft de zon als zij de planeten opeet hoeveel as is nodig voordat de zon een ster wordt hoeveel jaren duurt het voordat de oceanen verdampen hoe pijnlijk is de sterrenstof waaruit we gemaakt zijn…

In de gloed van de rode zon lijkt hij nog het meest op een zwarte leeuw, over oceanen en tijd naar deze woeste kust verplaatst. Zijn manen slingeren een radslag, zijn brullen is van zijde, hij heeft zijn oren naar de zoute wind gedraaid. Hier is Joshua: schrijdend, spelend, rennend over dit Thaise strand, zijn lach is breed en wit.…

Iedereen bewonderde zijn weidse blik - zoals díe uitkeek over het landschap bergen, dalen, bossen en meren woestijnen en oceanen onafzienbaar als ze waren toch hélemaal in zich opnemend die blik die zei: pas als ik dat allemaal belopen bereden, bevaren heb en daar dan ben, dáár daar helemaal achteraan, weet je wel dan ben ik er -…

In dorre woestijnen en in oceanen. Ook in een mens die gestorven is, en in onze herinneringen leeft. In een aandachtig levend mens, die alle tijd van de wereld heeft.…

luchten verbergen soms onverwacht een wervelwind oceanen bezitten onpeilbare diepten en draaikolken er zijn bergen met verborgen grotten die niemand kent soms is er een moeder die onverwacht bevalt van een kind of een oerwoud met nog niet ontdekte dieren en volken en soms zijn er mensen met duivelse gedachten die te laat worden herkend…

waarom vloeit er nog inkt harte vocht, in kanalen bedwongen naar oceanen van papier altijd weer die eendere golf vervluchtigde monding vergleden strandzand wat me krimpen doet mijn zinnen ontdoelt afgedreven wrakhout ergens aangespoeld op tijdloze klippen zonder ondervloed verlaten, verwezen mijn pen leeg geschreven…

ik heb altijd met gretigheid gereikt naar ultieme schoonheid vond ontroering en extase in de mooiste muziek zag de ziel van een schilder in een schitterend relikwie verdwaalde in de paradijselijke rankheid van een beeldengroep maar schrok ontzettend van oceanen vol met niet afbreekbare troep kan schoonheid nog bestaan als…

de poolkap ontdooit, door smeltend ijs rijst het peil in oceanen vermengd met zoute tranen; miljarden zijn het, bedroefd geplengd machteloos ervaar ik het verlies, en zelfs uit zuidelijke streken waait soms een kille bries tergend langzaam, we doen het rustig aan, helpen wij onze aarde uiteindelijk naar de maan…

Ogen waarin de glans Ontbreekt, haren Dof van eenzaamheid Sprankeling die al Lang verloren ging aan Oceanen van verdriet Open blik die levens Lang gesloten is Leven gesloten ingericht En stem die alle Leven kwijt is En als hij iets Te zeggen heeft komt Hij niet verder dan Toonloos vertellen - Toon van oneindige Vergankelijkheid…

er waren vogels met veren van onweer en dreiging er waren uitzichten die alleen jij hebt gezien er waren oceanen van wachten er waren stromen van het leven die je leerden mee te bewegen er waren kersenbloesems die spraken van geboorte leven dood en wedergeboorte er is graniet en goud er is smelten en bevriezen er is binnen- en buitensluiten…

doorstond zijn rots van weeromstuit hagelstormen en orkanen hij brak op ongehoord geluid van ingehouden eigen tranen verdroten droop zijn edelsteen bergaf naar donkere oceanen verschool zich daar in het gemeen van angsten en gebonden wanen soms schittert op het watervlak een glimp van ongetemde kracht ontkent een blauwe hemel strak…

Een glanzende dag Laat je zwevend dromen als de wolken in de lucht en de vogels gestrekt over de oceanen die geruisloos worden vervoerd door de briesjes bij het zonnige land.…