Alle inzendingen over oeuvre / dwang / gedichten

ik ben het zat om te zien hoe leven wordt afgevlakt en ingepakt door codes van de media het is geen sturen meer maar pure dwang de hoeveelheid apps en hypes maken mij bang nog kan ik kiezen maar dat duurt niet lang het is een moeten met sociale uitsluiting als boete ik wil weer terug op mijn rug in de wei tussen hommels en bloemen…

Een trompettist met een stuk in zijn kraag Gaf een concert in Den Haag Maar het duurde te lang Hij blies af onder dwang Omdat men hem zelf hoorde in Praag…

Ik zou zo graag, hoor je zelden meer de dwang naar hoogtes worden steeds vaker weer Aangehoord en goed bevonden.…

maar elke keer krijg ik als antwoord op mijn bede van dwang. Lijd niet. je bent vrij!…

Terwijl ik dicht bij jou ben en zachtjes met je praat Dringt zich ineens het idee op, waardoor het niet meer gaat Ik wil zo graag weer samen leven, luisteren naar een lied Maar de gedachte houdt het tegen, genieten kan ik niet Ik probeer het idee te bestrijden, de gedachte tegen te gaan Maar hoe meer ik vecht ertegen, hoe meer het door blijft…

Wat, in godsnaam, heb je uitgevoerd? Heb je - ten minste - je dag geboekstaafd? Heb je alsnog geboekstaafd - de volgende dag - de niet geboekstaafde vorige onder vermelding? Ben je tekortgeschoten (in gebreke gebleven, nalatig geweest, laakbaar) op stuk van plicht, regelmaat, tucht, zelfverachting? Heb je - met niet aflatende verwerping…

ogen zijn nog toe - op zich laat wachten durf jij al de handen te ontvuisten in kwetsbaarheid verkrampt als zij waren de geest moe door duistere gedachten weerbarstig neergedaald ter helle die door stemmen daar henen geleid werden om jou te tarten, te kwellen al snij je diepe wonden om te gehoorzamen aan de satanische dwang…

geboorte vier kent u dat ook de idee, dat alles al is beschreven door mij en mij en menig dichter het is toch zo, dat wat ik zeg links of rechts om of op een rotonde in klank en kleur of geluidloos en zonder riekende geur, vaak deels met gum is uitgewreven, de herhaling van de herhaling is de bekende open deur, mij zo eigen en tot dwang…

Vandaag kocht ik rode rozen toevallig staken daar geen vragen ik droeg ze onder mijn rokken zonder dwang of reden vandaag kocht ik rode rozen…

gedichten Heeft mijn hoofd niet in de hand Ze rollen spontaan uit mijn vingers En ik kijk toe vanaf de buitenkant Maar voer toch onbewust regie In hele diepe hersenlagen Het is niet alles mooi voor wie Zich de zin niet af kan vragen Soms vraagt iemand wat wil je Met je gedichten duidelijk maken Soms wordt mij uitgelegd wat stond Geschreven…

Zij trok zich steeds meer terug Ging media vita Halfweg haar leven Slechts witte jurken dragen Zonderde zich verder af En schreef er in Haar korte leven 1800 bij elkaar Doch haar publiek Kreeg daar maar tien - een schijntje - Van te lezen Haar hele oeuvre kwam Een mensenleven later Boven water…

Maar alles waar dwang onder staat, is vaak de moeite van het vernoemen niet meer of minder waard!…

Zijn oeuvre bevat onder meer een aantal gedichten en epigrammen. Het is vooral zijn uitgebreide correspondentie die nog steeds de aandacht trekt. Er zijn 9 boeken privé-brieven bewaard met eigen belevenissen, nieuwtjes, raadgevingen. ---------------------------------------- uit: 'Brieven aan Plinius', 1984.…

Dwang die volkeren onderwerpt En bezorgt een ware droefenis Ergens klinkt het lied Het lied van liefde en hoop Hoop op gerechtigheid Wat nog steeds niet is…

Dwang die volkeren onderwerpt En bezorgt een ware droefenis Ergens klinkt het lied Het lied van liefde en hoop Hoop op gerechtigheid Wat nog steeds niet is…

Bij mij hoef je niks geen moeten of dwang Iets tegen je zin? Oh No! ook geen verplichtingen ik vraag wel eens wat dat dan weer wel niet veel hoor een kus is soms al genoeg wat ook fijn is? een klein beetje vasthouden.…

Ik weet dat het heel moeilijk voor agenten is Om zomaar toe te moeten geven dat ze zelf dat koperspul hebben gejat Een hoofdagent kwam plots met een bekentenis Hij zei het zonder dwang of kruisverhoor: “Wij zijn de koperdieven op het spoor.”…

Sami doen het samen door Arctische kou onder dwang Strijden tegen kille krachten, die heel vaak is heel wrang Gezichten doen sterven verweerd, maar heel sterk echt nooit bang…

herinneren doe ik niet uit dwang maar om de warmte van het herbeleven als je doordringt tot mijn kern heel even weer opnieuw beginnen om het hart dat bonst als je in gedachten tot mij spreekt en ik dan zeg dat het koud en leeg is al zo lang maar niet vandaag…

Dan kan ik lekker alles zelf beslissen, Die dwang van bovenaf kan ik wel missen, Ik weet, dat het dan stukken beter gaat.” Tot slot bedenk ik, en daar wringt de schoen, Dat wij toch beter alles samen doen.…

Ken dat gevoel Van dagelijkse aanvallen Door alles en iedereen Veilig voel ik Me op weg naar 't UMC Gewoon in lijn twee Woonkamer die gestadig Door het landschap glijdt Licht in duisternis Van angst en dwang bevrijd…

Het wezen kijkt mij vriendelijk aan Ik overhandig mijn bestaan In boekvorm en het neemt het zacht In handen, transparant als glas Om dan met bovenaardse pen Te glijden langs wie ik echt ben Buiten al wat ik schreef en las Ik liet een prachtig oeuvre na Nu worden al mijn woorden beelden Die nooit worden gepubliceerd In onaardse grammatica…

Ze hield van bier en bluesmuziek gezicht op polderdijk en molens het oeuvre van de dichter Nolens en werkte in een koekfabriek.…

Terwijl de maan stijgt, ijlend door de korte tijd komt klank, al dadelijk geprangd in een cadans, van steeds herhaalde steeds veranderende dwang, verzwonden zaak en naam, beeld en gedachtengang.…

Het begon al met het geloei van varkens in de vensterbank dat hoorde niet op vrije dagen met grote plannen De klanten waren in goede handen achtergelaten dat zou ik later wel merken Ik hoefde alleen maar een paradijs van de tuin te maken en een oeuvre van mijn passie De dagen begonnen echter met druipende vensterbanken De zee van…

Nieuws van het wetenschappelijke front: dat dwang-ding aan zovele domme oren leidt volgens onderzoek niet tot tumoren. Wat er aan hersens is, blijft goed gezond. Maar wél blijft in de trein debiel gebel een blijkbaar ongeneselijk gezwel……

Mijn voornemen voor dit nieuwe jaar is dat ik mij nog veel meer schrap zal zetten tegen alle dwang die enkel in het belang is van de hebzucht van de toch al rijken.…

Waarom voel ik toch die dwang? De dwang om te eten En alles om mij heen te vergeten. Het voelt als een drug als ik een eetbui heb. Al die calorieën en vetten die mij tijdelijk oppept. En daarna komt het verdovende gevoel. Dat gevoel, dat was dan ook het doel. Even niks voelen, even geen druk en pijn.…

Zij keken elkaar aan betastten elkaar spraken geen woord liefde heeft zo weinig nodig een aanraking een glimlach zij vonden troost in een harde tijd ze konden een wereld en nog meer aan ze kropen in elkaars lichaam teder, zonder dwang en sloten zich voor buiten af.…

Als een rots die splijt door zachte dwang en naar het water reikt Als een kind dat lacht al spelend leeft en nog geen zorgen kent. Als een mooie bloem met zorg gekweekt die fijne geuren geeft zo wil ik zijn alleen voor jou.…