Alle inzendingen over ogen

Ik ben op pad Mijn levenspad Waarin ik leer Alles in mij Onder ogen te zien Alleen dan Kan ik echt Van mezelf houden…

je hebt me In je ogen verdronken Zo blauw zo diep zo diep Toch voel ik me opgetogen Want een liefdevoller Verzonken zijn Bestaat er niet…

Witte tulpen Die lichten door mijn ogen wiens innerlijke glans door ’t wintergrauw is gedoofd. Laat hun licht mij doorschijnen opdat ik weer in leven en liefde geloof. Witte tulpen Fris gewassen in de laatste sneeuw En nog door het oude zomervuur gewekt.…

Doe mijn ogen dicht en zweef hier vandaan, naar het licht met jou. Voel zuchtjes wind op mijn wangen, maar heb geen last van kou. Neem voorzichtig je in mijn armen, met een lach op mijn gezicht. Hoor je OO zo bekende stem, die zich liefdevol tot mij richt. Draai me nog één keertje om, van waar wij zijn gekomen.…

Ik kus nog steeds je lieve ogen Die mij zo vaak hebben bewogen Was jouw liefde schijn of was zij echt Wij kwamen altijd bij elkaar terecht. Ik gaf eens mijn gevoelens bloot En of jij daarvan genoot Had ik me toch in jou vergist Of hadden we samen de boot gemist? Herinnering, ben jij er weer?…

Stil kijkt ze mij aan -- een kam door mijn gedachten, wuivend in haar wind.…

hebben zijn ogen hem bedrogen? hij valt onmogelijk af te lopen deze weg blijkt helaas opgebroken * *misschien geeft dit spreekwoord meestal niet de werkelijkheid weer…

laat mij je dal betreden en ik zal je mijn pieken openbaren laat mij je heuvels zien en ik toon je mijn vals plat laat mij verdwalen in je ogen en je ziet me nooit meer terug ik wil jouw landschap nooit verlaten dus moet jij mij gedogen want het is zoveel mooier dan ik…

Ik vertel alles. Jij kijkt me schuldbewust aan -- en ik begrijp jou.…

Die Ancelotti mag heel veel van mij: Als een gestoorde langs de zijlijn springen, (Wat trouwens vrij normaal is in die kringen), Maar asjeblieft geen kauwgomvreterij. Voorgoed verban ik van mijn retina Die kauwgomvreters en septembersla.…

Kent ú Piet Snot, Piet Lut en Piet Precies? Ze horen tot het oude Pietersgilde En weet u wat dit fraaie trio wilde? ‘De Zwarte Piet moet weg, is ons devies! De Kaaspiet geeft de melkboer zo’n verdriet Dus wordt het Bruine Negerzoenenpiet!’…

Verliefd word je, liefde ben je Pijn denk je, liefde voel je Verdriet heb je, liefde vergeeft je Tranen stromen buiten, liefde vloeit binnen Angst ontkent, liefde bevestigt Jaloezie gaat, liefde blijft Wantrouwen doodt, liefde leeft…

pijn, ik voel zo'n scherpe pijn, in mijn hart, heel diep binnenin. als ik zie de gruwel en de onzin, het leed van dieren groot en klein. wat scheelt er met bepaalde mensen en waar halen ze het lef of het plezier. bij het dumpen van een weerloos huisdier, een kind ...zou dit zeker zo niet wensen. het lijkt misschien een zorg voor morgen…

Ogen zoveel ogen glijden aan mij voorbij Ogen ogen maar die ogen zitten er niet bij…

Veel Zwitsers maken vreselijk misbaar Nu koeien met te zware bellen zeulen: Het geeft geen pas een koe zo af te beulen, Zij lopen ver voorop met hun bezwaar. Zij zijn de eersten die dat bullshit vinden, Vandaar dat zij de koe de bel aanbinden.…

Wie zijn ogen niet gelooft, en alleen nog denken kan, over wie of wat bedreigt. Zoals een oude dichter, die door blijft denken, en dus niet slapen kan, vannacht.…

dan zul je het leven altijd met andere ogen zien, Omdat je andere dingen hebt gezien en ervaren en het leven daarna voor jou nooit meer hetzelfde is.…

De boterbergen stapelen zich op Het linkse vingertje wordt weer geheven Zo laten ze die president wel beven Het hele Malieveld stond op zijn kop Maar bouwen wíj geen muren van beton? Rot op...voor kinderen hier geen pardon!…

Denkend aan jou, ogen die spreken als een stem uit je hart betraande ogen vol smart. Denkend aan jou, zie ik, ogen van medeleven en gevoeligheid maar ook de ogen waar ik van hou donkerbruine ogen, de ogen van jou.…

Ze drijven voorbij en weldra komt het duister zodat de dag wordt verscholen zodra ik mijn ogen sluit.…

door die ogen in de spiegel staart zij in haar jeugd op zoek naar toekomstdromen haar verdriet nog te gaan waar herinneringen vervagen in verdwenen helderheid een keuze ooit gemaakt haar wil ontneemt te leven en zij bevrijd van alle tranen zichzelf verliest in het staren breekt het geluid van spelende kinderen haar hart een laatste…

je woorden klinken betoverend zijn zacht als satijn kleuren de hemel avondrood je ogen stralen van geluk verdronken tot in je ziel verwarm ik met liefde je hart…

doe je ogen dicht een pluisje is zo licht het zweeft en geeft zich over het wiegt en vliegt steeds hoger op de adem van de wind gaat het waaien laat je zaaien op de adem van de wind ga maar kind…

vuur spuwt uit je ogen wanneer ik je herinner aan iets dat je wel zei maar niet nakomen kon zacht gesproken telt de waarheid niet mee je sprak me woorden die belofte blijft schuldig…

Lucifers tussen de ogen lont tussen de lippen armen gestrekt vooruit vingers gespreid Angst voert aan het leger miskleunen en flaters nacht telt de verliezen op dromen brengen geen soelaas Geen hoop op laatste der rechtvaardigen de onderduik is al besproken in een muizenis geen punt geeft licht -------------------------------------…

als jij moet gaan waar dromen vervagen verlaat dit bestaan naar eeuwigheid toe laat jouw ziel onze harten bewaren het beeld van jouwzelf raakt ons verdriet tot waar de nacht het verleden huilt de toekomst heel zacht jouw ogen sluit…

het voorspelbare grijs had geen enkele eis meer om voor te leven ambities waren zoek interesses verdwenen netwerken ontevreden toch ooit bij hiernaast aangeklopt maar kreeg meteen de kous op de kop de goeroes zijn kwijt hebben geen tijd meer voor kwezelarijen zo raakt doelgerichtheid uit zicht zijn ogen montuur loos nooit toekomstgericht…

In vreemde ogen zie je meer Dan dat je altijd hoopte De ziekte die je sloopte De blikken doen zo zeer ’t is niet het afscheid dat zo’n pijn doet maar het besef al van tevoren dat je hen in de toekomst niet zult horen en niet hun dagelijkse groet hoe kun je nu dan nog genieten die wetenschap vast in je hoofd lamgeslagen en verdoofd van…

In mijn ogen zit de zee gevangen een blinkend blauwe diepte geteisterd door zoete eb en een zilte vloed die onverstoorbaar woedend woedt voor vrijheid…

Zodra ik mijn ogen opsla is het onzichtbare mij ontglipt en begin ik te zien wat ik zie: herinneringen aan wat ik zag en ooit al zal zien. Door te zien blijf ik mij herinneren; en hoop ik dat ik besta.…