1618 resultaten.
Door blauw bloed
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 74 ik voelde dat
tover als
oud geld aan jouw
strijkstok bleef hangen
jij speelde
niet onbevangen
de onbekende tonen van
historische bladmuziek
je had een
willekeurige greep
uit de stapels
familietraditie gedaan
met de hand
beschreven en
enkel ooit door
blauw bloed gespeeld
er kleefden intriges
cultuur en decadentie
aan de loopjes…
Het grote 5g tapijt
netgedicht
3.0 met 526 stemmen 76 zij rolden
haar snel uit
het grote 5g tapijt
snelheid en geluid
alleen nog met
publieke ruis
in strak zender
en antenneframe
leek de stad
een stalen bos
maar de co2 uitstoot
bleek een grote flop
straling bereikte
grote hoogte omdat
wij steeds scherper
wilden kijken ook
diepte bracht ons
onbekende ziektes
hopelijk zijn die…
Op reis met teveel gedachten
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 256 halte nadert
zet gedachten stil en pak ze in
maar almaar liggen ze daar weer
Onder de bank vluchtschoenen
die ik niet te pakken krijgen kan
steeds staan ze ergens anders
Trein stopt ik kan niet weg
teveel gedachten in het rond
waar is mijn jas tegen de kou
Grijp graaiend om me heen
alweer rijdend in de chaos
volgend station nog onbekend…
Een zaterdagochtend
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 85 Dwalend door verlaten straten
van mij onbekende kille steden
doodstil door Jan en alleman verlaten
opgejaagd door spoken uit het verleden
wandel ik op een vroege zaterdagochtend
aarzelend door mijn hoofd
op zoek naar zekerheden
waarvan ik denk te zijn beroofd.
In een kluwen van verlatenheid en nijd
die de liefde even deed verzwinden.…
irisdame
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 309 verborgen
achter de thans woekerende iris
aanschouwt zij de rimpelstroken
rond haar geloken ogen
in het spiegelglas van haar serviceflat
de handschoen over haar knoken
tegen 't jichtig reumavuur
herinnert haar het verloren uur
dat zij nog het mes hanteerde
voor het avondeten
vlak voor hij thuis zou komen
de straten stromen stilaan vol
onbekenden…
Troost
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 1.153 Een hopeloze strijd die ik vlug verliezen zal
Als ik uitgeput en verdooft in de onbekende diepte val
De kleuren verdwijnen langzaam uit de nacht
Angst en wanhoop omdat ik al zo lang wacht
Stekende pijn die me helemaal verblind
De kracht die de ziekte langzaam verslindt.
Ik geef me over, laat me Alleen ……
Voetstappen in het zand
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 154 ontbladerde
zong kale takken
tegen een strak
blauwe lucht
ik huisde
niet meer thuis
verbleef achter
gesloten luiken
de wereld buiten
ordende zich
in verder sluiten
gaf mij geen gezicht
zelfs het roepen
van mijn naam
liet ik zeilen strijkend
zonder aan te leggen gaan
ik dobber rond
want het tij is dood
de zee droogt op aan
een onbekend…
Lenteschoonmaak
gedicht
3.0 met 12 stemmen 11.412 Door de mangel gehaald, verhakkeld,
als een voor mezelf onbekend man
ben ik blij als ik 's avonds nog mijn
eigen huis herken en binnenga.
------------------------------------
uit: 'De tweede Ronde', 2004.…
Ze kwamen niet meer terug
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 47 ze moesten op reis
wisten niet waarheen
ze waren met velen
toch was ieder alleen
er mocht niets mee
één koffertje maar
ze zaten vol met vragen
waarom, hoe, waar
de trein denderde voort
met wagons vol verdriet
bestemming onbekend
waarheen wisten ze niet
ze hadden niets misdaan
leefden in de verkeerde tijd
ze hadden geen enkele keus…
Tol - ook op Koninginnedag
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 375 De vraag is bij de Majesteit
niet deed ze 't wel
of deed ze 't niet
maar hoe hevig en in welke tijd
deed ze het met Paul van Vliet
Waarbij lui van adel komen
die haar aderen hevig doorstromen
met lusten vol vuur en temperament
ons van de vlakte onbekend
Paul schoot - logisch - tekort in de min
betaalt sindsdien gebukt voor de vorstin…
Stedelijk nat
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 304 Omringd door de geur
van verse natte straten
verdwijnt de droge blues
van een te vroege zomer
het weinig groen leeft op
door wat het kan absorberen
te midden van het steen
en neergeslagen stof
het is stil in de stad
een eenzame paraplu
haast zich verdwaasd
op weg naar onbekend
twee verslaafden
paffen hun genot
onder de brede luifel…
Trotse zomerbruid
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 1.425 je draagt de wereld op je hand
de zon van oost naar west
het licht van noord naar zuid
de schaduw is je vreemd
je bloei der jaren
toont een trotse zomerbruid
gracieus is je spiegeling
een dans tussen werkelijkheid
en nog onbekende dromen
op dekentjes van dauw
laat je tinkelsterren
in liefde samen komen
ik wens jou duizend blaadjes…
In een prisma van mogelijkheden
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 177 Violen strijken melodramatisch
een kakofonie van
verwarrende klanken die
de Tijdgeest kenmerken
De klok wijst ons
om schepen te verbranden
oud zeer te verlaten
op onbekend terrein
We zullen onlosmakelijk
onze geheimen herbergen
op kernachtige wijze
De droom waakt
in ons bewustzijn,
onophoudelijk...…
Solipsis
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 79 Of is er nog een verborgen waarheid,
als echo van een onbekende dimensie?
Is alles om mij heen vluchtig en onwaar,
iets dat bij de gratie van mijzelf bestaat
en zijn alle dingen slechts zolang daar
voor wie tijdelijk zijn ogen openslaat?
Of blijft alles zoals het is,
autonoom en van alle tijden,
bij licht en duisternis?…
Ondergrens
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 100 Het is onbekend hoever wanhoop kan zinken
naar de laagten van de zwaartekracht,
voordat verkalkte echo’s onderaards klinken.
Een vlucht naar stille bossen lijkt zonneklaar,
daar is de massa onder humuslagen bedolven,
doch zelfs hier is ongenade niet verhandelbaar.…
Schrijverswiel
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 190 Als schrijvers geluid in
een listig avontuur niet
wordt gedoogd in zijn
onuitgesproken ongeduld
of een onbekende bron,
ween dan als zijn heldere
stem in de vroege morgen
niet geklonken heeft, tot
het spinnend schrijverswiel
blijft zingen van een tijd
die hem zo dierbaar was.…
LIEFDESDROOM
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 420 Je bent lichtjaren weg, uit het zicht
jouw eeuwigheid is in het zonnelicht
je vertelt mij fluisterend verhalen
door jouw stem laat ik mij stralen
je spreekt van een onbekende wereld zo mooi zo teer
steeds herhaal je één woord, iedere keer weer
je schildert in kleuren jouw wijsheid van het leven
het is veel meer dan een aards mens mij kan geven…
Daardoor straalt een Thuis
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 108 de muren van een huis
doordrenkt met dromen
illusies verdriet en wat
verder al niet
van hen die kwamen
die nog gaan komen
onbekende en al lang
vergeten namen
zij die na hun jeugd blij
of met pijn vertrokken
zij die zijn verknocht
één zijn met het huis
hun ziel aan haar
hebben verkocht en
daarom hier aan hun
eind willen komen…
Ziekenrust
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 166 De Grote Onbekende houdt de wacht.
Hier, waar zoveel zieken slapen,
of angstig woelen in hun witte bed.
In de buitenwereld heerst koude drukte.
In dit huis is het bijna hoorbaar stil.
Hier regeert voelbaar vrede.
De zuster komt stilletjes binnen,
geeft me een glas en een witte pil.…
voltooid verleden tijd van een zeevaarder
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 181 Als een onbekend object waar mensen omheen lopen.....
Een enkeling herkend hem nog, maar de meeste zien alleen maar een aangespoelde grafkist.
Lelijk geworden door de tand des tijds.
Met grote roest strepen langs zij.
Het deert hem niet meer wat men zegt.
En toch steekt het hem dat hij een soort attractie is geworden.…
Toch flessenpost
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 153 Ongebroken dobberen met wat drijft
hier valt nog iets van te maken
oogsten waar zoveel van is
liefde en verbondenheid
met een verre, onbekende god
door onzeker licht omspoeld.
Even wachten tot het nu
verschuift, verleden wordt
de toekomst een meteoor
met doordringend vermogen
in een hoofd vol luchtigheid.…
Ondoorgrondelijk?
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 72 Een paraplu
schuift over
de dag, de hand
die hem beroert
als scherm tegen
een onbekende
regen en scheurt
elke dag een
pagina van de
kalender af, we
zoeken naar de
juiste woorden,
ze zijn niet
te plaatsen,
ze passen in
geen enkel
alfabet, gemorst,
verwaaid in de
branding van de
toekomst, verstart
alles wat zeker was,
verrijst…
Nabij de einder
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 149 ademen legt steeds meer bloot
dat nabijheid het enige doel blijkt
en als je je ogen verder opent
valt vaak het ware gevoel in je schoot
dat wat je nodig hebt als dagelijks brood
niet dat je ontkomt aan verlatenheid
in zijn volle omvang of gewenste geringheid
maar de kleuren van oorspronkelijke woorden
zullen mij dan dragen, op weg,
naar onbekende…
De nacht
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 71 Fotograaf onbekend…
Je eerste duik
netgedicht
4.0 met 114 stemmen 66 jij hebt mij
je hand gegeven
die even boven een
blauw witte golf
leek te zweven
glinsterend
applaudisseerden
rollers in opkomende
vloed hun verfrissing
in zomerse gloed
jij rende lange
passen vol courage in
nog onbekend gebied
ik kende de diepe kou
die je zo niet ziet
je lachte om mijn
voorzichtigheid ik
genoot mateloos…
Vervreemd
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 59 Voor zo vaak al kruisde onze wegen
Ging aan mij voorbij
Ook toen in het vorige leven
Raakte ik haar kwijt
Gelukkig heb ik deze zinnen
Geschreven met de liefde
Dat weet ik bovendien
Net als zij mijn hart opzij
Verdraaide emotie
Hoe een wereld er uit kan zien
Afschuw zijn omgeving
Om mij gegeven
Leven lief
Gebonden aan rust
In het onbekende…
in samen zomer
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 366 we lentten in een nieuw begin
ontplooiden in ontdooien
bevruchtten tot een eeuwig samenzijn
de ballast die er was
gaf ons steeds minder last
ik pluk je niet
maar laat je bloeien
groeien in mijn liefdeslied
je wiegt op ongekende tonen
in een onbekend gebied
op nieuwe klanken
van de wind die zon
weer als haar partner vindt
in samen…
De binnenkant van de stad
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 69 Onervaren reizigers verdwalen
zo gauw in onbekende streken
Ze laten zich verleiden
door stegen en seinen
en gaan trappen af
naar de binnenkant
onwetend waar ze zijn, ergens
echt of maar wat rondtollen
in hun hoofd, dol doller dolst
gedraaid door hun zintuigen
die hen omringen met muren
die ze willen aanraken
om te weten of ze hard zijn…
einde van het zijn
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 54 in de grote inkomhal van het bekende golft dag na dag het onbekende op de gestolde tranen van het onvermijdelijke en uiteindelijk begeven het dan toch deze aloude parels en zie: het onvermijdelijke barst los in de myriaden gitzwarte glinsters van het ondenkbare.
dat was het dan.
iemand ook een kapsalon?…
APOCALYPS
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 561 een aardbewoner staat voortdurend bloot
aan hemelse gevaren die hun banen
verlaten en langs onbekende lanen
op ramkoers liggen met de aardse schoot
die dreiging slaat de mensheid uit het lood
maakt keerkringen van de meridianen
en van de thuisplaneet een dal der tranen
een inslag wordt gewis ons aller dood
de telescopen zijn opnieuw vergroot…