inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 21.113):

Troost

Eenzaam in de duisternis, bij het licht van de maan.
Schreeuw en Sla ik, alle woede uit mijn lichaam.
Een vernietigende oorlog, die diep zijn sporen achterlaat
Ik gil en huil, bij het besef dat het zo niet langer verder gaat.

Een hopeloze strijd die ik vlug verliezen zal
Als ik uitgeput en verdooft in de onbekende diepte val
De kleuren verdwijnen langzaam uit de nacht
Angst en wanhoop omdat ik al zo lang wacht

Stekende pijn die me helemaal verblind
De kracht die de ziekte langzaam verslindt.
Ik geef me over, laat me Alleen …

Schrijver: Sarah Leyers, 21 juni 2008


Geplaatst in de categorie: ziekte

4.0 met 10 stemmen aantal keer bekeken 1.153

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Joris
Datum:
28 september 2008
Best wel mooi.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)