Alle inzendingen over onbewuste intenties

stilte is niet aldoor gevuld met leegte er heerst dan een rust zeldzaam van geboorte het is er zomaar en onbewust die je overvalt zonder geweld het is dan alleen zijn in een tevredenheid die mijn ziel kust…

wie ben ik verder van verwijderd dichter bij gekomen ik weet niet meer wat je dromen zijn of hoe je bent geweest en van alles om me heen nog altijd vervreemd verontrust en onbewust hoe langer ik blijf zoeken ik weet niet wie ik ben ik voel het…

stilte is niet aldoor gevuld met leegte er heerst dan een rust zeldzaam van geboorte het is er zomaar en onbewust die je overvalt zonder geweld het is dan alleen zijn in een tevredenheid die mijn ziel kust…

filigraan haar bijna eeuwige jeugd om te ontsnappen aan de vrijwel alles overheersende zwaartekrachtboog schitterend hebben de diverse smeltpunten de puurheid laten zien op het toppunt van hun verschijnen in eigen kleurlijnen daar waar het leven roeriger werd in een wisselende mêlee van emoties kleurde warmte zijn eigen intenties…

Voor je het weet glimlach je met haar mee En koestert al haar kwalijke intenties Als een gepaard project van jullie twee. Je waakzaamheid verdrongen door absenties - Verdwenen ben je, vrolijk en gedwee.…

dat wat was en we zijn vergeten dat wat is en we toch niet weten uitzicht belemmerd door oogklep en mist alwetendheid immer betwist onbewust van beperkt perspectief blinde vlekken al inclusief…

We staan er eigenlijk nooit bij stil Ademen, we doen het gewoon, onbewust buiten onze wil Alleen bij paniek of angst wordt je de adem benomen maar... ook als je wordt gekust…

Hier een soort tafeltje-dek-je Met onbewuste supplementen.…

de tijd was er aldoor, wij waren in de onbewuste wakken niet bij de tijd.…

de grenzen van mijn dromen heb ik nog niet ervaren wellicht wil ik die onbewust voor het laatst bewaren ik loop dan wel de kans het moment suprême te missen door tussen droom en werkelijkheid mij in de route te vergissen…

Onbewust en onderhuids Iets ontzet. Toeval of overname, van wat van binnenuit is aangezet. Woorden en zinnen opeens oppervlakkig bij de Diepte van het beminnen.…

Bijt hij zich onbewust in alles vast? Is het een seksuele aberratie? Een dwangneurose of een bijtfixatie? Gaat deze lust gepaard met loden last? Chiellini zegt: ‘Ik kan hem niets verwijten Ik vind mijn schouders ook om in te bijten’…

Aan Albions Zuidkust doemt tijdloos witte hoop omhoog, die nog nimmer de goede intenties van de overzijde bedroog. Een zeemeeuw neemt vaak oud verdriet mee van het continent, maar het krijgt een nieuwe kans voorbij de krijtrotsen op weg naar de tuinen van Kent.…

Het hoeft niet persoonlijk te zijn Doe het voor je favoriete club voor de stad waar je woont of voor heel de mensheid – de aandacht en de zorg die je geeft voeden ook jouzelf Intenties zijn niet genoeg romantische fantasieën evenmin: ingebeelde liefde is een roes die je waarneming verdooft de werkelijkheid vervaagt – al is het fijn…

vanuit het hart Is ook wat verwart Niet enkel verklaren Is onbewustheid ontwaren Geen toeval Aanwijzingen bovenal Dicht het toe een waarde Omdat jij het ervoer Ogen gaan open Ontdekpad te belopen Een reis naar Zingeving zowaar…

Het is niet wat wij zien `t is de echo aller- egostemmen trillingen van de stemvork een weerklank en het eigen altruïsme plaatst klanken in onbewust verweer overstemmen allereerst liefde en mededogen.…

Ze wist het niet, ik zou er ook van balen, dus mag ze het vast 'onbewust' betalen.…

van de binnenkant naar buiten tikkend op een leeg omhulsel aanschouwt zij wat er buiten afspeelt dat haar niet raken kan, of toch distantieert zij zich onbewust van gevoelens die niet de hare zijn de eenzaamheid is groot zo ook de angst om te spreken het onzichtbare gevecht…

Gevleugelde mooie woorden als stemmingsbeeld een herinnering die ik onbewust levend wil houden. Misschien nog als pijn om jou te voelen.…

ik verdrijf pijnen met andere pijnen… mijn ziel weent mijn geest verjaagt kwellende gebeurtenissen door andere te creëren er heerst een veldslag in mijn vermoeide lichaam bewust of onbewust... ik blijf het steeds herhalen.…

Het prachtige voornemen om voort te gaan op de wijze, smalle weg van God, schenkt moed aan hetgeen opleeft in 's mensen gemoed, schone schittering voor het aardse bestaan. Steeds beter de Blijde Boodschap verastaan bij wat het denken of voelen uitbroedt, is tijdens levenswandel een sterke voet. Er zweeft een verlangde geloofsvraag aan: "…

(voor Robert Long) Je streed tegen alle onrecht, die homo's moesten ondergaan en je intenties waren echt, omdat je de liefde zag vergaan. De scheiding van je moeder/vader maakte een diepe wond in je ziel, je moeder stierf, je vader de dader? je bibberde in je boerenkiel.…

, Ik zal er altijd voor je zijn’ Maar kon ik het je maar besparen, Bleef je maar zo klein, Je kleine zachte handje, Vol vertrouwen in papa’s hand Nog niet wetend, Zo onbewust, Van de grote wereld, Vol pijn, haat en lust…

Is het in de mist mystiek van verleden onbewust `t heden waar wij liefdevol profeten weten klein groot man vrouw zonder vooroordelen mistig verleden onverschillig weggegeven.…

Ik zie, en droom op het ritme van je lach aanschouw, en erken de weemoed van je klanken versta, en vertrouw op de wijsheid in je ogen verblijf, onbewust bekwaam ------------------------ Welkom Mara, 28 november 2008…

Ziet men de samenleving als geheel, dan zijn geweld, terreur en overvallen de onbewuste schaduw die met knallen de aandacht opeist in het schouwtoneel. Geschokt moet ik mij op dat beeld bezinnen en richt mijn blik van buiten weer naar binnen.…

ooit zal ik je helemaal vergeten na een onbewust bevel om stilte het dichtslibben van geheugen en dan niets meer kunnen weten dus laat me nu genieten van je zweefvlucht in mijn hoofd je naam je woorden warm herhalen ik wil vonkjes voelen als de herinnering is gedoofd…

De beeldbuis kent geen rust, verhoort gebeden blijft bewust onbewust. Ik wimper even in het licht, sluit dan mijn slaapkamerogen en dicht een bleek gezicht uit mededogen.…

mijn hart heeft weer wat pijn doorstaan dus legde ik een wit en strak verbandje aan doch onbewust prutste ik wat letters uit de wonde nu stromen woorden bloed eruit wit verband wordt steeds weer rood…

voor het laatst zal ik mij oprichten in ontregelde ruimtes vervreemd van enig perspectief inlevingsvermogen verstrooid in seizoenenloos gezicht ik die niet wist van tijd van dagen die zich wentelden in het onbewuste bijna niets lijkt nu veel het swingt soms als de pest…