Netgedichten

netgedicht (nr. 44.733):

Assimilatie

De gekte waart hier rond in witte doeken,
Geruisloos en gestadig slaat zij toe.
Het is een lief soort kolder, je moet zoeken
Welk kwaad zij doet - maar plotsklaps ben je moe.

Je rede of verzet zijn niet toereikend,
Geen aards begrip aan deze pest gewaagd.
Geleidelijk als op een golf gelijkend
Dringt ze naar binnen, zelden ongevraagd

Maar nooit onschuldig zijn haar interventies.
Voor je het weet glimlach je met haar mee
En koestert al haar kwalijke intenties

Als een gepaard project van jullie twee.
Je waakzaamheid verdrongen door absenties -
Verdwenen ben je, vrolijk en gedwee.