Alle inzendingen over onbezonnen

lieve woorden van weleer zodat je me niet meer hoeft te vragen want dat doet nog steeds zo'n zeer ik geef de zinnen aan de reden die onthoudt ze dan met trots het zoete minnen blijft vermeden eens was jij voor mij mijn rots ik stel geen vragen aan het zonlicht geef de toekomst aan de wind wil de last niet meer dragen vrij zijn als 'n onbezonnen…

vergeet de onbezonnen woorden die kwamen, maar niet hoorden in de hitte van de strijd vergeet de geestelijke klappen de niet doordachte stappen na hevige onenigheid vergeet het achterbakse liegen het veelvuldige bedriegen als de waarheid werd verkracht vergeet de bange ogenblikken als de angst je ging verstikken blinde paniek, telkens…

telkens als ik je terug zie voelt het missen erger de ongesproken woorden schrijf ik nogmaals neer zo lijkt het minder onbezonnen al is er genoeg licht om elkaar op de juiste manier te zien je blijft de bron van mijn verlangen ik koester je in al mijn dromen ik mag je niet echt beminnen maar ik zal je begeren in al mijn geschreven zinnen…

Mijn dagen krimpen kou guurt de wereld maar die glimlach warmt koude botten tot een warme dag Onbezonnen jaren zijn verloren gelopen in een oogst reeds begonnen nog voor men sprietjes aan de einder zag de herfst dekt kou van de winter toe met zijn duizendvoudig donzen dekenpracht die de sterke wind ziedend zorgzaam knisperend knus…

Zijn geslepen gezanten Bevolken Volgens heugenis Mijn gedachtewereld Sinds eeuwig Moedwillig Fluisteren ze in mijn oor Er is geen goed en kwaad Geen hemel, geen hel Slechts de geneugten des levens Leiden Tot een zalig bestaan Een bestaan Dat het leven zelf Alzo voorzien heeft Onbezonnen Verorber ik iedere verboden vrucht…

Kon ik Oma nog maar zeggen hoezeer ik haar bewonderd heb herinner me een kriegelige snauw uit een onbezonnen kinder-klep. Kon ik Oma maar even vragen hoe zij mijn ikheid ervaren heeft heb ik haar vroeger pijn gedaan of heeft ze het als normaal beleeft. Zeg Oma, ik heb zo'n schuldgevoel maar ach, U weet wel wat ik bedoel.…

Heerlijk onbezonnen vind ik mijn weg langs je kin, je hals naar je mond. Mijn zintuigen worden speels verwend wanneer je lichaam wordt verkend. Ik hou mijn tempo traag daar waar geur en reuk samensmelten. De kou trekt uit je lichaam weg om warmte liefdevol te ontvangen. Weg glijden alle andere gedachten er is slechts een hier en nu.…

wat waren ze jong nog zo onbezonnen hadden ooit wel de droom van huisje boompje beestje maar het wilde niet er kwam die kink en de kabel brak herstel werk kortsluiting haar motto werd eeuwig zal ik bij je blijven maar tja eeuwig is niet al te lang ook hij zocht en vond voor even na jaren alleen toch weer die glimlach op het zebrapad…

Vroeger hield ik op elk plekje halt, het nieuwe verkennen, onbezonnen veel goeds, maar ook slecht. Goed, waar ik mij in kon verrijken, vol in overgave, blijheid een stapje verder. Slecht, waar ik in verloren liep, nederig onvoldoende, verdrietig een stapje terug.…

je had de bloesem hoger ingeschat bij het loslaten van jouw jongste tak haar veerkracht groot met volle kleur van wit naar rood tussen het prille groen zij wiegde op warme lentewind keerde naar licht en mooie ogen gaf gevoeligheid aan woorden die haar vrouw-zijn zomers wogen dit onbezonnen zaad gaat geen vruchten geven realiteit…

mijn ogen zoeken de echo van jouw woorden de wortels waaruit jouw lichaam vormde ik vind niets dan kaal gelopen vlakte een stekje uit de grond getrokken mijn ogen zoeken de gulheid in jouw lach de schuchtere aarzeling van je handen ik vind niets dan jouw onbezonnen leegte die mijn dansen opsluit in een kooi mijn ogen zoeken de god die in…

Jij onbezonnen Listige liefde Wat heb je toch met mij gedaan Mijn ziel vervuld van dromen Toen stilletjes weer weggegaan Dagdromerij in stille nachten Gevoel blind voor het verstand Gevangen in beelden vol liefde Door passie en tranen overmand Ik dans de tango met mijn vlinders Zweef en val dieper dan ooit tevoren Het is alleen jij,…

Knallend hard de geluiden de stad leeft zich uit drommen vergapen zich spoeden voort niets ontziend voortgaan gelijkheid in uiting allemaal tegelijk vergeten te kijken onregelmatig in gedrag terzijde gesteld in verwrongen idee naar de belangen zo voort te leven onbezonnen en kortzichtig brengt koorts monden bewegen gesprekken…

Steeds komen die beelden terug zie ik hoe het is begonnen al die nare dingen en zo heel erg onbezonnen. Er is geen goed antwoord op al mijn vele vragen want ik zal toch altijd mijn verleden mee moeten dragen…

Soms verlang ik terug naar die tijd, aan veiligheid en onbezonnen zijn, de wereld is anders...toch? Met weinig tevreden, spelletjes op straat, de aardappelboer, 'n kar met paard! Zuchtend luister ik naar 'n foto van vroeger, of naar het dorp....het is voorbij, de herinnering blijft!…

Ik wil soms ver voorbij de horizon verlaat geijkte wegen het lijkt onbezonnen dom maar ik wil weten wat er achter ligt Zo ook achter bijna elk gedicht zit een gedachte niet te bevroeden ook al is hij klaarblijkelijk nog zo licht vaak blijft het bij vermoeden de horizon zul je nooit bereiken altijd blijft het bij respectvol in of opgetogen…

In mij brandt een vurige zon, welt een duisterdiepe oerbron vol onbezonnen dromen; vol ongetemde levenskracht die, als een wilde liefdesnacht, machtig zal overstromen.…

je hebt dat ongetemde en dat trotse een bergbeek in godzalige natuur het water van het allereerste uur belaagt de oude wortels, speelt met rotsen je bent nog onbezonnen en nog puur een wild verlangen laat je telkens botsen te jong nog voor een overwogen klotsen tegen de tirannieke kademuur maar achter verre bochten wacht het dal eens zul…

een gedachte vecht met haar oorsprong een onbezonnen idee dat een punt verdient vlak achter zijn staart het idee verweert zich stelt de gedachte voor zich in hem vast te bijten en te proeven van zijn kracht werelden te doen ontstaan na meer dan dagen alleen trekken beiden zich over de streep en bevinden zich aanvullend aan de basis…

vredig vrijuit vrijen in den vreemde met een vrijvrouw zonder enige scrupule is hangen aan gekleurde ballonnen of zweven in wilgenbomen van chocolade het is zuigen aan slagroom met aardbeien ongeremd, verblind en onbezonnen alhoewel het naast zo'n schone neervlijen reeds het ervaren is van genade eer ik werkelijk ben begonnen ach, wat…

Al was jouw vlekkerige dood mij het ongenoegen waard bij het vernemen van de handicap en stierf jij de wraak die onbezonnen de strepen aan de horizon bedonderde salvo’s uit klankgitaren priemden door het as waaruit jij kwam om tenslotte als een trotse bombardon te ontwaken uit jouw tijdelijke kleed onkundige tranen die als desperado’s…

wilde weg als een dolle rondgesprongen als een ongekend losgebroken beest o wat heb ik een lol gehad en nu nu zit ik oud en belegen stilletjes op mijn slappe gat overzie hoe het was en is geweest en heel stiekempjes beleef ik het dan toch weer in m’n eentje met mezelf zo’n ouderwets gigantisch feest en dans en spring weer rond als een onbezonnen…

Mijn respect heeft ze allang gewonnen, en daarbij, ze is niet jong en onbezonnen.…

Er klinkt een nobele echo van onbezonnen jeugdige adoratie het idool van de vitale liefde is als een oude totempaal verzadigd de zon daalt in mijmeringen over het idee van het diep verbinden van onze zielen en het bevredigen van onze menselijke verlangens veroorzaakt opwinding die moeilijk te beschrijven is omdat liefde ons…

ziet de mensen onbezonnen blakeren langs de paden op stranden bij de zee stil soms kort van stof hunne spinsels ontsponnen spanning vloeide uit aderen leven gaat nu op de pof blikken koel in tassen mee werk blijft onbegonnen gedoofd zijn alle lusten in dommel wel te rusten wat water op de akkers ach boeren arme stakkers lamlendig in het…

Met weemoed denkt zij terug aan de speeltuin waar zij speelde en oma achter haar schommel stond om haar te duwen hemelhoog Waar zij liedjes zong in kinderlijke onschuld en oma zong mee heerlijk onbezonnen tevree Kastelen vol gangen werden gebouwd met torens rond en oma hielp haar mee lief en geduldig, samen zo tevree Oma bezorgde haar…

kristalliseert tot een ijsbloem van algehele catharsis en doet slapen in de armen van een stille strijd of het ongunstig winnen van looptijd in binnenruimten Als het ongeluk stuk slaat op een bedrand van gelijke stemming Als jouw hart, zacht gestemd spreekt: “Pluk mijn leedbezongen blaad’ren heelhuids, kus onbezonnen…

De andere ik in mij Een onnavolgbare wens Te verkennen alle mogelijkheden Van dit eenvoudig leven Een wens die laat zien Een prille ochtendzon Laat schijnen over Wat ook nog kan Van grote gevoelens En heftige emoties In onbezonnenheid Gestart en begaan Mee laten slepen In een ongewis gebeuren Voluit te proeven De diversiteit…

Vergeef me heel die drukte, 't onbezonnen draven en het drukke bezig zijn. Schenk me opnieuw een hart dat vindt.…

Maar in het binnenste wroet de kiem van rusteloze wensen naar ongeboren resten van een vroeger leven, uit beeld geraakt of door de drager zelf gekraakt hoop overtroffen door onzekerheid, de roos van het doel te missen door gedeukte illusies overeind te houden ingefluisterd door de dubbele bodem van het virus van onbezonnenheid.…