Alle inzendingen over onbezonnen

Dit weekend, in de schaduw van de Tour Heeft Tjallingii in Qing Hai Lake gewonnen Daarmee ontsprong de Fries het onbezonnen En quasi-kundige geouwehoer Goddank gaat niemand met hem op de loop En maakt geen mens hem Neerlands Valse Hoop…

Ik bereken afstand niet als een vogel wanneer ik vlieg ontbreekt mijn verstand in een onbezonnen droom maar dat zegt niets over de oevers van mijn onkunde   wanneer ik jouw bloem kus ben ik als de kolibrie   een onbevangen kind met fladderende vleugels nog alles te ontdekken wil ik je leren kennen.…

na een mislukte oogst wordt met geloken ogen de muziek op deze woorden doorgewezen naar een kies; hoelang zal het nog duren in deze onbepaalde ruimte zonder enig benul, onbezonnen, ondoordacht, zelfs niet doenlijk of uitvoerbaar doch te zwaar om te dragen…

Waar woorden droevig de momenten kiezen en tussen regels niet langer te verhullen vreugdetranen rollen in het onbezonnen leven daar stap ik in het gedicht waar de liefde wordt verricht door letters dansend onder een volle maan naar het totale geluk in een dichtersbestaan. *…

En schrijft, maar “onbezonnen”. Hij schrijft niet cryptisch, maar smeedt taalkabaal en daarom roept hij dichters op: sta op! onthul de misse daden van de top…

viagragezeur hij geeft hem een flinke mep onbezonnen werk zelfs ijsklontjes bevriezen houden het vaandel hoog ------------------------------------------------- (Kyoka is een humoristisch gek Japans gedicht en heeft dezelfde formule als Tanka: 5-7-5-7-7 lettergrepen)…

Onbezonnen Mijn hart open Jouw liefde alleen Geen verweer Vol van jou Incompleet zonder Jouw woorden Mijn lippen Warmte en licht Zonder schaduw Voetstappen Jouw lach Samen één Op weg In elkaars handen Onze toekomst…

mijn bloed vloeit kloppend in de ongestelde vragen ik laat de wilde vogel van mijn onbezonnen zinnen los tussen de vluchtlijnen van gebaren en gedachten een onzichtbaar raadsel op een onverwachte weg de oplossing verdringt zich naar later zelfs zij volgt haar eigen weg…

Golven vol verlangen rollen prijkend in 't zicht de door wolken bedekte waarheid hangt roerloos in dit licht balancerende zilvermeeuw danst lieflijk in de wind in het zand kleurt 'n emmer rood vergeten door het onbezonnen kind…

zo'n dag van onbezonnenheid van lekker even niks een tochtje op de fiets hoppeldehup, joechei! de terrasjes lonken ze zullen mij daar zien gewoon, zo maar genieten hoppeldehup, joechei!…

zo één die onverwachts je een onbezonnen blik op de wereld gunt die je maagdelijk onschuldig bij de lurven pakt en je voelen laat dat je leeft! nog wel want je weet, iedereen weet te veel laatsten doen je de das om je laatste dus maar vooruit, nog één…

Als de wereld Om mij heen Continue verandert - Verander ik mee Of ik wil of niet Dat lijkt op Het oog normaal Maar dat is Niet het hele verhaal, Want is het niet Eerder de leeftijd Die van ons Andere mensen maakt En ons van jeugdige Onbezonnenheid meeneemt Naar volwassenheid, Ons leert life events In bezonken wijsheid…

Van onbezonnen vreugde, in kilte schuilt verraad... De vloot der passie zinkt... zoals het langzaam de zee in glijdt het boek nog onbeschreven, onvoltooid verleden tijd...…

Ik heb de liefde liever andersom en speel het bij mij thuis ik was je onderbroeken niet maar ben gewillig met je kruis Ik strijk geen zielenpoten maar neem je als het kan als een ei met dubbele dooier slurp ik jou want jij bent man Ik kijk wel uit voor schijnvertoning ook voor onbezonnen glijden al smaak je zo naar honing bij de deur…

onbezonnen en blij danst zij door het leven opgroeiend in een jonge vrouw wier schoonheid verborgen blijft onder fleurige doeken tot het moment waarop realiteit haar bruut overvalt hij vraagt haar (op veel te jonge leeftijd) doch blijkt 't geen vraag maar een eis die geen tegenspraak duldt en beantwoordt haar afwijzing met zuur…

Meer spreeuwen dan ik tellen kon verzamelden zich boven een hoge kerk vol onbezonnen kinderdromen en een lachende maan achter de bomen een tante die ik nooit had gekend stuurde een blonde kinderspiegel in een brief zonder postzegel naar een vriend, die mij bijzonderde mystieke vogels vlogen die nacht naar een onbestemde horizon met veel…

‘k zou zo graag over iets anders schrijven iets van tijden geleden toen we onbezonnen deden zomaar handen schudden kennis maken, in liefde aanraken ‘k zou zo graag het woord niet kennen de beelden evenmin ‘k heb zo’n onbedwingbaar zin om net te doen als toen je zomaar om je hals te vliegen ‘t zou toch zomaar kunnen...…

wist als de bloedende maan begluurt een naakt papier de zwijgende schrijver die donkerblauwe woorden doopt in zijn uitgelopen droom schreeuwend kreuken nepgouden vingers geschreven verzinsels vol schrammen en builen huilen haar regens de woorden van het vaak gevallen kind dat onbezonnen dromend zijn harde waarheid vindt…

Gesmeten woorden, onbezonnen, met de presentator aan het bewind. Is er iemand die daar aan twijfelt, want hierarchie maakt van hem koning, dan zal de reclame abrupt verschijnen en komt er een einde aan deze vertoning...…

ik zeilde onbezonnen langs 't riet en mijn voogdij terwijl Rottum zich torende toen het tij bij volle maan het water roerde aan de lij in 't gebed lag mijn Wad op dieptes ongehoord terwijl de hele vloot mij najoeg tot in den dood ik was de voogd van het kwadrant waarin het Wad mijn jeugd had gedoogd…

een oude vrouw kwam naar me toe ze zei weet je nog hoe het is je jong voelen de wijn onbezonnen ik haalde het meisje van haar af dat net weer zeventien werd gaf haar door aan een jongen met jouw ogen wiens vingers speelden met mijn haren hij vertelde dat hij dood was en vroeg is het normaal ik lachte deze dagen houd ze vast het zijn…

Onbezonnen zijn, het witomrande doodskleed in de knop te sterven. Kweek zoete tranen in een kelk, dag tot dag het brood van schoonheid. Tussen de lippen kastijdt een dorstige ziel ‘Opus dei’ in verwijt.…

Waar ik in het land van de Onbegrensde mogelijkheden Was weggezakt in het oerwoud Van hoge gebouwen die zelfs Op recordhoogte hun geluk maar Niet konden vinden, hooguit Doelwit werden van onbezonnen Terrorisme, ben ik hier in dit Onbekommerde laagland iemand Die zoals alle medelanders Boven de horizon uitsteekt, En voel ik bij elke…

Slim, standvastig en niet onbezonnen, maar gaf me op den duur toch gewonnen. Hij kreeg uiteindelijk de hoofdprijs: MIJ! Hij bleek geen geboren winnaar te zijn, pakte wat verloren, de snelheidstrein! Geschreven door: Lotje van Reymerswael (oftewel van lotje getikt)…

mijn vader zei me eens: “het donkere verbergt wat het licht niet verdragen kan” de volgende nacht kwam hij stomdronken thuis zijn maag lag overhoop en zijn darmen in de knoop het toilet was getuige van zijn onbezonnen daad toen zei ik: “nu weet ik wat je gisteren bedoelde met het donkere en het licht” hij veegde zijn mond af trok…

Jij beredeneert niet als een oude man dat er een verschil is tussen lust en liefde wanneer jij mij uitdaagt ontbreekt mijn verstand in onbezonnen dommelen maar dat zegt niets over de hartstocht van mijn verlegen verlangen   wanneer ik jouw tedere foto zie ben ik als een verliefde puber   een onbevangen minnaar met fladderende vlinders…

Nu, twintig jaar later, staren wij naar een oogopslag uit het verleden, een bladzijde gegrift in ons geheugen, die we toen al verschillend lazen, want een woord was toen als ons kijken; onbezonnen, onbegrepen, ingesleten...…

rede en dwaasheid wisselen elkaar af ouder en anders daarom niet verstandiger onbedwingbaar hart vraagt wat onmogelijk is in plotseling oplaaiend vuur wenkt het avontuur dagen vergaan in een waan van weemoedigheid broze gedachten over onbezonnen lentes gevolgd door bittere inkeer ontbreekt echter nog steeds de weerbaarheid tegen…

's Ochtends vroeg klapt de wandkast open uit die rappe hand suist een sterke starre wil onbezonnen naar de slaapdronken hemel ontmoet dampig voornemen zweeft terug tussen gladde kastplanken verblijft honkvaste kracht aanschouwt alles bedachtzaam beraamt knusse spookarbeid koestert zich in 't morgenrood van doorschenen wijnglazen.…

Ik heb eens mijn leven bekeken Door de bril van een ander persoon Ik zag o zo vele gebreken Vol gelach en onwaardig gehoon De nacht die ooit is begonnen Is nooit meer veranderd in dag Dus vecht ik hard maar onbezonnen En luister ik naar dat gelach Altijd zal ik nu blijven kijken Naar de lachende mens om me heen Omdat het mij zo mooi zou…