121 resultaten.
verloren stem van verstomt geluid
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 388 geen woorden meer
die gevangen
in een zilveren spinnenweb
blijven hangen
tussen jou en mij
geen gevoelens meer
waar ik je in terug
vinden kan
hooguit een lichte
aanraking die
ik net niet vang
geen geluiden meer
die zeggen
dat ik er ben
verloren stem
van verstomt geluid
onherkenbaar
onbereikbaar
er niet meer
zijn…
Regen van as
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 1.040 we verloren onze
verwondering en onschuld
Morpheus - ook hij -
omarmt ons niet langer
de poëzie in onze ogen
verdween als een dief
in de nacht
gelaten staren we
naar het lege huis
een regen van as
verandert ons
in onherkenbare vreemden
voor elkaar…
Waar de dood bloeit
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 109 Waar de dood verwoestend
Heeft toegeslagen,
Lichamen onherkenbaar verspreid
Over een te groot oppervlak,
Voortijdig begraven tussen
Eigendommen die van henzelf
Of van anderen kunnen zijn -
Groeit uit het midden van
Deze doodsakker een zonnebloem,
Sprakeloos tot bloei gekomen
In het diepst van deze
Inktzwarte nacht…
Kanoën in de mist
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 269 Oorverdovend is de stilte in
dit onherkenbaar land.
En mijn hoofd, ook zonder lichaam
peddelt naar de wallenkant.…
Hoe liefde vergeet....
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 1.170 De vrees der Goden
onbemind
verdriet verscheurd
slecht gezind
Niemand
geen arm, geen schouder
verlaten, donker
met de dag... ouder
Je gezicht
vegeten, onherkenbaar
niets rest
alles wordt te zwaar
De tunnel lonkt
aan het einde licht
een laatste zucht
voor de dood gezwicht…
saam
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 209 zoek woord
en het wordt
waar
je eigen
waarheid
klaar
je weet dat er
meer is
tussen het licht
duisternis
station
Vinkenoog
onderweg
Ginsberg
blues
jazz
om je oren
tranen zonder
scoren
alles blijft
onherkenbaar
dit lijf
voor de woeste zee
niet bang
alles verdwijnt
en begint
opnieuw…
Hersenschemering
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 123 In het schemergebied
Waarin het altijd nu
En gisteren is, drijven
Onherkenbare schimmen voorbij,
Vage schaduwen van dode
En levende wezens die evengoed
Allebei onrustig bewegen
In mijn hersenschemering -
'k Weet niet precies of
Ik nu de heer Parkinson
Of toch meneer Alzheimer
Voor de deur heb staan -
Ik ken ze niet meer uitelkaar…
In Lapland
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 234 Hier wordt de stilte hoorbaar
het kraken van takken
de bovenste laag van de sneeuw
We hebben thermopakken aan
adem verandert in ijsdamp
we hebben ons verstopt
zijn onherkenbaar
jij in het blauw
ik in het rood
Zelfs mijn arm ligt onwennig
om jouw nek en schouder heen
als jouw handschoen op mijn heup…
Spiegeling
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 121 Een spiegeling onherkenbaar
tot eigen mozaïek gecomponeerd
wegreizend op wijder wordende rimpelingen
aan de oever werd uitgedoofd
en tot weer spiegelen werd gekeerd.…
mijn appel
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 760 Alles wordt overschaduwd door schemerig zwart
De zon komt niet meer door mijn luchtbel heen
De liefde is als een vrucht
Zacht en rood is het gevoel
Totdat de rijping begint
Verstrikt in een web van draden
Herken ik mezelf niet meer
Veranderd door warmte en genegenheid en pijn
Onherkenbaar voor mezelf geworden
Waarom kan ik niet met jou
Zoals…
amnesie
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 623 een vreemde dag
die niet de mijne lijkt te zijn
het onderwerp ben ik wel
maar vreemde woorden
en gebeurtenissen
sluipen mijn oren binnen
op zoek naar herkenning
woorden die de mijne waren
zijn onherkenbare
klanken geworden naast
de vraagtekens in mijn hoofd
ik hoor ze als toeschouwer
door iemand vreemd gezegd
en vraag mij af…
Papieren vonnissen
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 35 voorzichtig
rollen zij
door het stof met
onherkenbaar
gemaakte
gezichten
nog zijn de
ogen droog in
de grimas van
verleden tijd
alsof zij dit al
jaren wisten
waar berouw en
spijt nog altijd
geen handen
wensen te geven
dromen papieren
vonnissen
alles bepalend
zwart afgelakt
verwoestend in
dreigend gaan
dwars door hun leven…
Klanken
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 2.282 Klanken stromen kil
Uit je mond
Vormen ijzige woorden
Die in loze beloftes
Hun graf vinden
Jij bent mijn kanker
Kwaadaardig woekerend
Heb je me nodig
Om te bestaan
Je spiegelbeeld onherkenbaar
Camouflage voor verdriet
En ik heb je antwoorden niet
De stilte tussen de woorden die je niet sprak
Versta ik nu meer dan ooit…
Gewogen
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 173 Zorgeloos was ik
vertrokken, met handen
aan weerszijden, strijkend
langs het goudgeel koren
die bogen, werd ik
keurend afgewogen, ik
vertrouw de richting niet,
alles blijft onherkenbaar,
de hemel ook, die
blijkt te zijn gelogen.…
In de val van torenhoog
netgedicht
1.0 met 6 stemmen 172 wij zijn vergaan
tot stof
opgelost is ons bestaan
in vuur en chaos
onherkenbaar
zelfs de naam is gissen
pas uit dierbare
herinneringen weten ze
de wegen die we gingen
waar we waren
tot ontbinden
in de val van torenhoog
nu rest het monument
dat tranen vloeit langs onze namen
die geen afscheid hebben gekend…
niemand neemt de tijd
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 104 ver weg in de staalblauwe
lucht zingt een lied
een deerne schoon als
ochtendnevel danst in
vroege sterren, haar
vederlichte rokken ruiken
kruidig en handen met passie
onherkenbaar verkeer raast
versnellend onheilspellend
een wisse dood tegemoet, maar
niemand neemt de tijd
om ook maar ergens bij
stil te staan…
Reliëf
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 502 beelden
ze zijn toch van steen
waarom huil ik dan
en beweeg onzichtbaar mijn lippen
ik weet dat je er nog bent
want jouw geur van gezwollen aders
beitelt mijn hand tot een vuist
in mijn schoot brokkelen ogen
tot onherkenbare resten
van eens geprevelde gebeden
mijn lichaam stil en koud
leeg en kleurloos verhard
verzwegen tot steen…
VARKENSGRAS
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 67 als je het één keer volwassen ziet
vergeet je het waarschijnlijk niet
en evenmin de gunstige eigenschappen
om je gezondheid op te lappen
En het is ook ongelooflijk
dat mijn vrouw een plantje, nog onooglijk,
herkent alsof dit al volwassen is
terwijl ik me suf peins en gis
waarom kan het geen duizendschoon zijn
of iets anders, want het is nog onherkenbaar…
in alle tinten zwart
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 62 elk wezen verandert in
de duisternis van de nacht
eenzaamheid is het donkerst
in alle tinten zwart
de aarde ruw wakker geschud
in een zee van brokken steen
de onzichtbare aanwezigen
de schreeuwen van pijn
verwarde raven cirkelen
tussen hemel en aarde
de vergeefsheid van alles
staat vast
nergens thuis in een
onherkenbare stad…
Oekraine
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 80 Lieve dorpen, warme steden,
In een onherkenbaar ver verleden,
Waar men ooit de liefde vond.
Alles totaal kapot gestreden,
Voor een armzalig stukje grond.…
SCHOOLPLEIN
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 765 Trof onlangs een boek,
onder het stof, onherkenbaar als mijn ijver,
na het laatste schoolbezoek.
Nog hoor ik de leraar als toen,
met een geeuw staarde ik naar buiten,
nooit was de sneeuw witter dan in die ruiten.…
Aan lager wal
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 189 Een vriend was hij ooit
voor bekende gezichten in huiselijke kring
een vreemdeling is hij geworden
voor mensen die hem niet kennen
zijn vriendschap zoekt hij voortaan
in de drank en drugs en maanlicht
soms schrijft hij een gedicht
over onherkenbare gezichten
mensen die hem ooit zagen
geen antwoorden, geen vragen
die met hem lachen…
Zon der
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 194 zonder pas zal ik gaan
rond de aarde
in haar baan
onherkenbaar
onbesproken
herondekt samen met slag
en snaar
vol moed
heeft ontmoet
lichtjes
in de lucht
als parels vallen
in hun vlucht
omhoog als terpetine dat verdamt
zij heeft mijn hart
verlamd
o lam
o lam
o tijger in de nacht
nachtwoud
ik huil om het zilver
maar kreeg
goud…
tijd
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 99 de verstrijkende tijd drijft ons
af - meer en meer -
naar het verleden
we versmelten met het decor
de sluipende tijd laat ons
in rook opgaan
we vallen niet langer samen
met wie we waren
de genadeloze tijd gumt ons
hardvochtig uit
we vervagen
tot onherkenbare contouren
treuzelend oogsten we
het laatste daglicht
totdat het leven vertrekt…
Ontsnapt
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 75 een rusteloos denken door
verwarrende gesprekken
met jezelf
Eerst nestelt zij zich in het hoofd
als een wrak
in het meer van impressies
en zij sluimert
dobberend in het bewustzijn
Dan daalt zij neer langs de nek
en in een getergde romp
als lood op de borst is
zij niet in staat
te bewegen
Zomaar ontstond een gedachte
die nu onherkenbaar…
Hoogtijdagen van de zomer
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 469 Ik beadem droef de stilte
op jouw graf met de hortensia
die blijft zwijgen over regen
door mijn vrienden onherkenbaar
loop ik langs oeverloze gewoontes
van de rivier met haar onstuimigheid
licht met ongekende duisternis
passeer je in de schaduw vol empathie
voor het leven in geestelijke ruimte
alsof afstand naar werkelijkheid
bestaat…
Kruipen in de huid
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 175 Op de grens van
Zin en waanzin
Is de gekte
In mij gekropen,
Onherkenbare gedaanten
Met mij onbekende namen
Nemen bezit van die
Ik was, ben, en zijn zal
- Mijn naam is legioen, -
Resoneert in de krochten
Van mijn brein, woorden van
Een acteur die moeiteloos
Van rol verandert om
De mens te kunnen spelen
Die kennelijk ook in…
Zweren
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 91 Zij gaat in stoflagen
gekleed over straat
Onherkenbaar
door gaten getekend
Met hand op hart bijbel
of kinderhoofd
Wordt op haar gezworen
So Help Me God
Met twee of drie vingers
hoog in gebakken lucht
Kleden we haar fabulerend uit
zij moet er aan geloven
In stoflagen gaat ze over straat
mysterieus veelkantig en ongeslepen…
nummervlinder
netgedicht
4.0 met 17 stemmen 380 je vraagt
waarom
mijn dromen
niet voor zomer kiezen
wanneer
rupsen uit mijn kleren kruipen
en in de nacht vallen, onherkenbaar
voor de dichter die naaktheid aankleedt
met het zeehemd nog in zijn handen
gevouwen onder een heldere hemel
en fonkelende vrouwenborsten
in overmoed
van liefde en het bevelend
vuur
dat vreet…
Totale eenzaamheid
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 160 vals draait
een kring
rond de maan
in het duister
is er een komen
en gaan van geluiden
onherkenbaar
in bestaan
reppen zij zich voort
met een spoor
van buitenissigheden
achter zich aan
aarde lijkt
te schokken door
brokken vreemde energie
mythen sagen
en legenden geven
nooit zoveel ellende
de stoet lost op
in het licht…