25032 resultaten.
Onmacht
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 824 Hoe kan ik nog zeggen denken
en schrijven wat ik voel en
denk en hoor als ik iedereen
kwets. Grootsheidswaanzin is
dat totaal kapot je voelen
van alles de schuld en totaal
stronfvervelend
Wie respecteert men nog op deze
aardbol? De Oerknal of het heel
gevoelig in vrede ontslapen en
weer opgaan in de natuur. Is er
iemand die daarbij kan…
Onmacht
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 153 Onmacht als de woorden
niet goed worden aangevoeld
voel nu pijn diep van binnen
om die ene goed bedoelde zin.…
Onmacht
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 382 Je draagt een watermerk
achter je uitneembaar oog
van echtheid is geen sprake
droevig om te zien
hoe het andere zich kan vermaken
oog om oog
hand om hand.…
Onmacht
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 263 nog vliegt het kille witte
als een doffe klap
ondanks de duif is stilgelegd
los en vast
van schreiend aangemeten
moederplicht
doch zij verheft uit
godverlaten zwakte
welke wereldmoeder
ook zo voelde
toen haar zoon verging
het gesloten ogenkind
zijn geliefde en hun kroost
het volk tast door de mist
hoe sterk de band…
Onmacht
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 603 Langzaam liep hij weg,
in de stromende regen.
De dikke druppen,
voelden hem als een zegen.
Niemand zag zijn tranen,
of zijn pijnlijk gezicht.
Niemand stelde vragen,
geen antwoorden verplicht.
Het afscheid viel hem zwaar,
zwaarder dan hij dacht.
De gevoelens voor haar,
hadden nog veel macht.
Zijn hart zei hem te stoppen,
zijn verstand…
onmacht
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 270 bij een onheilstijding
het gevoel van machteloosheid
hier helpen geen vuisten
zelfs geen geavanceerde
wapens als verweer...
dit gegeven ten voeten uit
en die ledigheid van binnen
maakt alles zó nutteloos
met gebonden handen
en stevig dichtgetapete mond aan
de overvloedige dis van het leven
dat is wat het is...…
Onmacht
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 302 Toch ben ik in leven
gebleven
ook al drukte jij
mij naar beneden,
want ik wist:
het geluk komt toe
aan wie heeft geleden.…
ONMACHT
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 475 Twee levenslustige jongetjes
van negen en zeven jaren oud
werken en spelen vol druk genot
lijden echter onder felle twisten
van hun gescheiden ouders
toch strijden de kinders moedig
willen eigen bestaan versterken
tenslotte maakt vader radeloos
een eind aan 't leven van zijn zoontjes
die wellicht nog een lange toekomst
met schone beloftes…
Onmacht
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 94 De schaamteloosheid van de onmacht,
verminkte tijd verruil ik met een open plek
verbannen naar deze rustplaats, waar
een zonnestraal zich verveelt in mij
herinneringen van geruis uit het heelal
vervalt in de moedwil van gedachteloosheid.…
ONMACHT
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 125 Er ligt een dreumes op zijn buik te slapen
Hij geeft aan vluchtelingen een gezicht
Hij heeft hun lijden extra fel belicht
Moderne media zijn dan een wapen
Het lukt een man het lijkje op te rapen
Hij wendt zijn hoofd af, doet ontdaan zijn plicht
Men is vergeten hoe men vrede sticht
En met welk doel de wereld werd geschapen
Het leven zou om…
Onmacht
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 170 Soms weet ik echt niet wat gedaan:
die bedelaar een aalmoes geven terwijl
ik er haast zeker van kan zijn dat hij
geen honger heeft maar drugs zal kopen.
Soms weet ik echt niet wat gedaan:
een klein bedrag aan geld toch overmaken
terwijl ik weet dat 't goede doel met
veel procenten zal gaan lopen.
Soms weet ik echt niet wat gedaan:
die…
Onmacht
poëzie
4.0 met 4 stemmen 651 Ik weet het niet wat van mij worden moet
Na al dit rustloos pogen, nimmer slagen;
'k Heb vruchteloos een beeld in mij gedragen,
Ik heb de adem niet die 't leven doet.
En geest en hart, zij waaien droeve vlagen
Van kille leegheid in 't verdord gemoed;
En de aarde kwijnt; met haar gij, 't laatste goed
Waaraan 'k mij klamp, gedenkend…
Onmacht
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 166 [Dit schreef ik voor alle verpleegkundigen]
Onmacht
Het verpleegkundig
personeel,
maakt bizarre tijden
mee.
Het lijkt allemaal zo
onwerkelijk,
maar het is de werkelijke
realiteit.
Je ziet mensen binnen
komen
die binnen afzienbare
tijd ernstig ziek worden
of overlijden.…
Onmacht
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 126 O ja, ik weet het wel, volgens vele New
Age technieken zijn wij allen goden en
godinnen, maar als het er op aan komt
zakken we allemaal door de mand.
Per slot van rekening ben ik maar een
kwetsbaar liefheersbeestje en kan ik
amper nog met mijn vliesvleugeltjes
opstijgen.
Natuurlijk hou ik het lijntje met de
Godenwereld intact, maar hoezeer ik
ook…
Onmacht
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 26 Kom ik mijn schaamte voorbij
om over mijzelf te vertellen?
Over mijn angst
anders te zijn
mijn angst voor de reacties
die alles kunnen veranderen
Ik wil lachen, feestelijk
leven, kom, zet muziek op
we wagen er een dansje aan
en misschien vertrouwen
we elkaar dan genoeg
om open te zijn
Het is geen examen
we hoeven niet te vechten…
Levend verleden
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 114 Aan zijn voetstap door mijn leven leg ik
mijn bloemen neer.…
het juk van verdriet
netgedicht
3.0 met 19 stemmen 272 om zich verstaanbaar te maken
-ik werp nog een trouwe bloem op mijn buik-…
toekomst
hartenkreet
3.0 met 17 stemmen 2.285 ik laat mij niet meer duwen
in verbeelding van loze woorden
waar zonlicht mijn bleke
aangezicht niet meer beschijnt
waarin souffleurs mijn beeld bepalen
in vertoning van wanscherts
mijn mond in zwarte verbloeding
in angst van bittere gal
ik huil in aanwezige stilte
waarin bloemen niet meer vertroosten
mijn schreeuw van onmacht
galmde…
Ik ben de eenzaamheid zelf
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 148 niets dan leegte een zogenaamde
volmaaktheid de stilte
die plaatsneemt op banken
en stoelen
de tederheid uit huis heeft gezet
bruut en geforceerd de deur dicht klemt
de muren doet kraken
gelijk de winter zich schouderbreed maakt
ruimte inneemt
dat liefde leven geeft en leven liefde neemt
sterft het in mij
als de dood ben ik voor de…
Levend
netgedicht
2.0 met 10 stemmen 237 soms wandel ik langs de waterkant
waar wij ons tussen ’t riet verstopten
nog steeds staat het afscheid op palen
en is het water gevuld met droef
al zou ik jou willen gedenken
de koude woorden uit het steen slijten
opdat onze dromen tot leven komen
wat rest is spijt en spijt alleen
soms kom je voor in gedichten
dan leen ik de ruimte even…
je leeft nog steeds
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 132 - Een mens heeft maar één hart
Een ziel wel duizenden
Het maakt dat de mens
Een mens verdragen kan -
hier sta ik dan
tien jaar verder
van jouw dood
verwijderd
als zachte tikken van koper
tegen ’t mahoniehout
gaat de tijd voorbij
al wat ik hoor
is jouw stem
tussen het steen
en het mos
de kiezels bewijzen
dat jouw adem niet…
Geworden
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 138 eens was jij het roodborstje
je zong de nachtegaal
van haar plek
nu krijs je gelijk de meeuwen
verloren boven
een verlaten strand
de golven overstemmen
jouw treurgezang
je bent als stuifzand…
Vroege tijden
netgedicht
3.0 met 19 stemmen 212 leg me nu maar weg
de waarheid toonde zijn gezicht
in het licht van een alledaagse dag
laat het rusten in ons oog
blader niet meer door de regels
de lijnen zijn onevenwichtig
ze bieden geen houvast
zet me in de eikenhouten kast
de eens vertoonde passie
gevuld in rood en purper
doen de nacht blaken in ’t zwart
geen contouren spelen met…
dromenland
netgedicht
3.0 met 19 stemmen 645 bereik ik de schutting
van mijn boerenhuis
uit verschillende windstreken
dalen vier seizoenen
uit de hemel naar beneden
blazen mijn naam juist
de lust naar nectar slonk
slechts ik bleef
in weelde van beelden onbekend
kale deuren dichtslibben
ben ik mens vergeten
hoe het licht op palmen danste
wanneer ze muzikaal gestreeld werd…
Zuster
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 232 gaf ik u de zinnen
als spinnende kat in de schoot geworpen
uw stem verbonden met kloosterstilte
duwde mij in richtingen
welke buiten mij stonden
ik verzoop
in vrouwen die wuifden
als maagden in volle maannachten
ik blies de kaarsen uit
en nam hen tot mij als witte kruiken
daar ik achter hun ogen enkel u zocht
ik verbleef als toerist…
nacht vol wensen
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 182 hoe teer is uw bloesemblad
zo zacht deinende doorheen een lentebries
ragfijne schoonheid
naakt leunend tegen volmaaktheid aan
smeulend mij smeltend
dat uw vergelijkbaar bent met de zee
het ruisen van kabbelende golfjes
zo wiegend uw vlezige vlinder heupen
u deed mij stranden in de branding
de ooit zo gevreesde nacht schuimend beminnen…
Hemellichaam
netgedicht
3.0 met 17 stemmen 228 ik zal je schilderen
als maan en als zon
ik zal je de tinten geven
van ochtend naar avond
ik zal jou het palet schenken
de lijsten van jouw huid breken
ik zal jou beminnen
de tederheid geven
zoals op het fluwelen strand
weet je nog
dat jij mij in duinen legde
en dat ik jouw licht liefde
wij de eenzaamheid niet kenden
en de…
Blauwe kralen
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 369 strooi ik klaprozen zaad
overheen het verlaten strand
opdat zij door de wind worden gedragen
en bloeien zullen in de duinen
in de pan van het hart
als twee-eiige tweeling verbonden
in de beweging van eb en vloed
tussen de zon en de maan
in het heelal zo verborgen
een sterrenval gelijk
dat ik wens de dromen naar mijn werkelijkheid te…
Verbroken verbinding
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 180 een ontstaan uit Liefde
wordt als schild van verwijt
misbruikt
de ruimte welke gevuld was
met de beweging der seizoenen
raakt in verwarring
en de nabijheid verbasterd
in afstand, hardnekkig vol vlekken
blind en doof
de taal ooit zo aanvullend gesproken
verstompt en spuugt bitter
gaten in de huid –versplinterd
daar hun vogels de…
Hier
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 139 wolken
stuiven uiteen
gelijk het zand van de duinen
over het strand suist
een woestijn aan stilte
is het daar
de droogte
dwingt mijn raam tot mistig kijken
en ik staar naar de horizon
zie de rondingen van je krullen
voorbij mijn zicht wapperen
ik denk aan je
ik voel aan je
ik denk je te voelen in mij
aan mij voel ik je denken
voel…