Alle inzendingen over onstuitbare wil

onstuitbaar voortrollend door straten vol glanzend schoongeboende stoeptegels (nog altijd stap voor stap) hangend aan de laatste rafels ooit, diep weg gesleten in het vaste pad, onvindbaar onder het nieuwe asfalt mijn uitbundigste lach vangt je handen (machteloos zijn ze) brand ze niet aan mij, ik ben niet meer van toen wat mij verder droeg…

oogt onherbergzaam ontwortelde bomen, ontdaan van bladeren, vogels stratenloze grijze vlakte met bewoners noch hun huizen door nevelflarden omlijst nauwelijks nog leven onder oneindige dreigdonkere en hemellichaamloze lucht tranen vermengd, voorgoed, met alsmaar durende regen ver weg raast, onzichtbaar, een trein voorbij en -voort onstuitbaar…

Het besprong me onverhoeds en snel, geen tijd de aanval te vermijden, soms kan en wil ik niet meer bevrijden, de pijl trof doel, onbewust en onstuitbaar fel. Te laat, er valt weinig meer te kiezen, voel de doodstrijd in mijn hart, laat het bloed eerst bruisen om dan te bevriezen, een pijn die tot stikken toe benauwd.…

verblinding voert de smeulende winterzon vervallen Gallisch geweld het podium af Atonale senaat smeekt uitgezwermde parasieten om hun afgeleefde pels weer te doen glanzen Ondertussen vult 't antwoord de leegte met kletterende stilte Overgebleven eer sleurt 't landschap weer in actie houwt uit de heuvels een ongeziene vlakte bouwt onstuitbaar…

telkens als ik opzie vers beeld van redeloze moordenaars uit haat ver weg is al onstuitbaar dichtbij wanneer ik grenzenloos mag delen in ziekelijk vernietigen van schuldloos leven vandaag mag dicht bij mij een minderheid reeds eisen dat zuivering geschiedt een democratisch recht wanneer komt het moment dat ik uit haat en zinloos hetzelfde…

die zij schikt in gedichten die mij smoren in kleuren en gewrichten Zij vraagt niet om een antwoord of waarom Innerlijk en uiterlijk blijft zij afgewogen geest en lichaam één of voorbij de dood Het liefst snij ik je open om te zien, te weten of jouw binnenste verschilt van dat van mij Ergens in het kobaltblauw van jouw strakke geest die onstuitbaar…

Eens zag de mensheid in China Een metropool morbide aangedaan Door een virus genaamd Corona Het wereldnieuws verslaan Sommigen kon het niet bommen De uitbraak voelde ver van hun bed Ze sliepen de slaap der dommen En droomden zich onbesmet De ziekte woedde onstuitbaar Woekerde in Tehran en Milan En bleek niet meer alleen maar Een rampspoed…

ze zijn vertrokken, in een houten lijst gevat, geëtst in een terzine, de gekromde tijd verschuift, de wereld wankelt in z’n sporen tot een late zonnestraal hem vindt, blinkend op het hoogste punt, langs de notenbalken spant de herfst de snaren, hoorbaar over heuvels, over dalen, verdeeld over alle jaren de toon gezet, onzichtbaar, onstuitbaar…

Verzadigd van indrukken: Flarden van klank Flitsen van beeld in een sissend hoofd Ze vloeien onstuitbaar binnen Schelle tonen, scherpe kleuren De vezels tasten hijgend naar diepte, de gloed, de schemer.…

ach wie weet zingen we later die canon van: ‘Das war einmal’, koest’ren hypotheek en kater, spreken een ‘wij zijn er’-taal lachen om wat nooit geweest is omdat later wel zal blijken dat echt lijden pas een feest is als je erop terug kunt kijken maar voorlopig dus die wallen, tollend vol van alcohol, tot in de late ochtend lallen, wij onstuitbaar…

Onstuitbaar stijgt ze, in zegetocht, naar boven, Met trotse mannenwil en kinderlijk geloven. II Germaniërs, ja, - maar Vlaamse Nederlanders: Déés naam verbeeldt ons wezen, zegt ons doel. Licht vechten we eenmaal rond dezelfde standerds, Want waarheid wordt der Dichters voorgevoel. O!…

ontkleed van wat ik waarde gaf bevrijdt verlangen zich in vrije val terug naar waar de moeder mij mijn oorsprong gaf opnieuw geborgen in haar schoot hartslag in harmonie met ademweg laat ik los en geef me over tot ik voel dat zij mijn adem haalt…

Ik wil leven Want je bent er maar even Sta nooit stil bij een moment Beleef het heden En vergeet het verleden Wat niet is en wat niet blijft Je krijgt nooit problemen En bent een goed mens Als je jezelf altijd blijft…

het bos kent alle uitgewaaide geheimen zijn schaduw verbergt hoop en spijt een stille heuvel een loslopende hond een dode boom met ingekerfd verlangen…

Rutte is een slaaf geworden Van zijn eigen (on)macht Met name het ontbreken Van intrinsieke empathie, karakter Zijn gespeelde sympathie: “Zeg maar Marc!” Heeft hem beloond met zetels Nederlanders stemmen al snel Zelf voor een gespeelde (schater)lach Rutte is de slaaf van zijn partij de VVD En met name van zijn mannelijke bonzen Schemerig…

De jeugd is in de toekomst niet te pruimen Zo dik als een meloen! Dat is te wijten Aan niet door zure appels willen bijten Ze mist de pit om kilo´s weg te ruimen Wie vruchten stelselmatig blijft negeren Zit later mooi met de gebakken peren…

Voor ik 't vergeet, wil ik je zeggen, dat ik van je hou... jouw ogen en je stem en je gebaren. Wat er ook van jou maar te herinneren is... dat ik je mis. Voor ik 't vergeet wil ik je zeggen, dat ik je danken wil. Voor je liefde, je goedheid en je kracht en nog zoveel dingen meer, wil ik je danken... keer op keer. Voordat de dagen komen…

Hoe diep ligt het zielenmeer verscholen met zijn gevoelens als opstandige golven, aangedreven door huilende wind: roedel wolven en waarop boten draaiend ronddolen. Hoe troebel het levenswater, zonder einder, zonder lichtbaken. gevoelens waaraan men niet kan raken noch bewaken: enkel rusteloos geklater. Net nu verliezen gladiolen hun frisheid…

Vandaag schrijf ik een diggie vraag: wat bedoel je nou? nou 'k schrijf een gedichtje dat doe 'k speciaal voor jou. Een naam hoeft er niet boven je weet wie ik bedoel zonder bijgeloven vertel ik wat 'k voel. En mocht je me niet vatten dan is dat een "helaas" want ik maak gewoon 'n diggie en verder geen soelaas. voor hem, voor haar…

Wie in mijn stad tot de kansarmen hoort, Moet straks verplicht in de provincie wonen, Het gaat daarbij vooral om allochtonen, Die worden straks geweigerd aan de poort. Maar als je het gezeur goedkoop wilt stoppen, Dan moet je alle blanken eruit schoppen.…

al lijkt de aarde nog zo hetzelfde toch is dat het niet ondenkbaar is het bloed dat sinds jaar en dag vergoten wordt om dat ene stukje dat noch aan hem noch aan haar toebehoort maar aan ons allemaal…

Ik wil dat je hier bij me bent Met je lichaam tegen het mijne aan Ik wil je handen stevig vasthouden Om ze nooit meer te laten gaan Ik wil je zoete lippen proeven Op een manier die niet zou mogen Ik wil verdrinken in de glans Vocht van je schitterende ogen Ik wil je benen kunnen strelen En je mijn liefde laten voelen Ik gaf je 't vocht…

De dood als een jager Mijn belager. Heeft toegeslagen Als de Egyptische plagen Verslagen door De Rechtvaardige…

Straks wordt onze politie nationaal Zoals dat vroeger ook al is geweest En na een jaar of tien is er weer feest Dan gaan we weer terug naar regionaal De Tweede Kamer komt juist naar ons toe Maar dat zijn ze naar vier jaar ook weer moe……

Goh, geen gepast grootdichterlijke gloed! Geen goddelijk Gezelliaans geluid G geeft geregeld geestelijk gemuit: Gebelgd gezucht, geïrriteerd gemoed Geen grap, g genereert geheid geschutter Gelijkertijd grijnst gorgelend gesputter…

Heer Asscher heeft de wens om de premier te worden. Voordat het zover is zijn er nog een paar horden te nemen door de PvdA, in peilingen wat klein, het kon als Trump-verrassing best eens Geert Wilders zijn.…

Gezegend is de jongeheer die mijn navelholbewoner vindt en koestert in zijn hand, met lede ogen constateert dat pluis tot stof is weergekeerd een windvlaag op een korrel zand…

Ik ben rijk en groot. Een God in Manhattan. Ik ga u rijk maken. God bless America! Ik ben supergezond en fit. Ik leef met vlag en wimpel. Ik rook en drink niet meer. Verder houd ik het simpel. Ieder mens gun ik een leven, zoals ik dat gezegend leef. I practise what I preach!…

Wie kansarm is en plaats zoekt in ons land Dient Neerlands grootste havenstad te mijden, Want rijk en arm wil men nu beter spreiden En deze stad heeft al zo'n achterstand. Dus onze Bloemendaalse autochtonen Verplicht men straks in Rotterdam te wonen.…

Je mag een kind niet in het diepe gooien Het schrikt, probeert zich aan je vast te klemmen Omdat het in zijn eentje niet kan zwemmen De school moet dus die vaardigheid ontplooien De vissen hebben het al aanbevolen Dat je het beste zwemmen kunt in scholen…