Alle inzendingen over ontij

we niet uit angst uit een onbekende bron te drinken, bij nacht of ontij, elke teug vergroot de dorst wat iedereen heimelijk in zich bij zich draagt zelfs ongevraagd bij nacht en ontij, raakt alles aan wat wordt getorst het maakt zwaar en tevens vrij die twijfel moeten we dragen, Ook bij nacht en ontij.…

Spring bij nacht en ontij in zee, pleeg zelfmoord. Koester zout als talkpoeder. Verzachten kan nooit pijn zijn ook als de ziel een huid is ook als de ziel van huis is en in zee springt Koester bij nacht en ontij de zachte sprong.…

Spring bij nacht en ontij in zee, pleeg zelfmoord. Koester zout als talkpoeder. Verzachten kan nooit pijn zijn ook als de ziel een huid is ook als de ziel van huis is en in zee springt Koester bij nacht en ontij de zachte sprong.…

In warmte genesteld gevangen in ijzige hand in kielzog gedooid vergaping alom schuilt als bloem geranium aan het bordelenhuis ontkwam niet aan de dood vonkenregen valt branden sporen gevaarlijk dicht bij je laatste liefdesdaad warme zondigheid rust in de koelbloedige schoot van je potentiele moordenaar gedonkerd licht streelt en…

het is vandaag drieëntwintig maart tweeduizendtwintig het jaar dat de geschiedenis in zal gaan als het jaar van dood en verderf o dagen van nacht en ontij toen de zwarte vogels zijn overgewaaid en onze plannen doorkruiste het verderf ons voor de voeten liep en zijn dodelijke voetzool plaatste op onze persoonlijke vrijheid o dagen van…

. ______________________________ ZONNEWENDE 't Was weliswaar meer daar dan hier, lokaal Tornado-achtig als een wervelwind Een wolkbreuk uit het niets, zonder een hint Wel heftig, maar op zeer beperkte schaal Na 't ontij was de nacht het kortst geweest Begin der langste dag: Midzomerfeest…

vergroot de dorst die iedereen in z’n binnenste draagt ook bij nacht en ontij, ongevraagd raakt alles aan wat wordt getorst ligt het voor de hand, als je wilt kijken in het gegeven, niets te overzien maar daar is mee te leven, ook bij nacht en ontij.…

het is koud buiten. ze murmelt halfluid voor zich heen warmt zich aan de lach van een verliefd paar, mensen vind haar raar. ze lacht soms hardop, schrikt van zich zelf. ontbrekende tanden zichtbaar ze weet zich bespot, mensen griezelen van haar, gluren en zijn erg op hun hoede. je weet immers nooit met deze mensen. dat hoeft heus niet…

het burlt en gromt botst en knotst gewei op gewei hij tegen hij bij nacht en ontij in de kou op de hei de bronsttijd is weer een strijd…

afvallig oogt het dorp vereenzaamd hart is afgebrokkeld gebedshuis neergehaald als ontij krijst is het dienend kruis verdwenen bouwt men op geloof…

Hij heeft de aarde bewoonbaar gemaakt Wij hebben onze woning gekocht, gehuurd Misschien met lotgenoten bij nacht en ontij, gekraakt? Onze aarde er bewoonbaarder van geworden?…

Aan de zee nog wil ik vragen wat zij die nacht heeft gezien toen het jammerlijke klagen de zee niet meer kon dragen en de zwartgesponnen kragen zich vergrepen bij kracht tien Waar de vogels zijn gaan zingen in het allereerste uur toen het licht zich liet verdringen door afzichtelijke kringen die de zon deden omringen met het allerzeerste…

slaat Vrouwe Justitia voor onze weerbaarheid toe buiten de gevestigde kanalen bij nacht en ontij niet gezien niet herkend brengt zij rust in de tent…

Ach mij, ach mij, scheur dan de wereld in repen of houd het gat dichtgenepen waarlangs hij je poogt voort te zwepen van ontij naar ontij. En opzij en voorbij de avond die daar hangt in strepen heb ik toen, met gretige handen gegrepen naar Uw, tot glanzend licht geslepen, aanwezigheid in mij.…

O, hoogste macht, geef u dierbaren de kracht, die zij nodig hebben bij nacht en ontij uw schoonheid aanbidden wij, zalf uw gedienden, ook als zij het niet verdienden, laat uw goedheid spreken, aan de onnozele leken, leidt ons verder, wees onze gids en herder, verdelg het kwade, geen woorden maar daden, wij spelen…

Wie plots bij nacht en ontij van z'n sponde wordt gelicht En ook nog eens onschuldig in de boeien wordt geslagen Hoeft bij de burgemeester later geen excuus te vragen Want die deed als gewoonlijk slechts zijn plicht 'Geen fout gemaakt', dat is toch echt de wereld op z'n kop Dan ben je ongeschikt voor deze.. Job.…

De ouwe meuk gaat straks weer op het kleed Een stukje van de vrijmarkt moest je claimen Want stel dat men jóúw plek daar in wil nemen Bij nacht en ontij zit je al gereed En volgend jaar die troep weer naar een ander Dat is pas circulair, zegt Alexander…

ik ben geen engel des heren doch mens, kwetsbaar en klein geen adelaar met omvangrijke veren maar aan aard en aarde gebonden kan onmogelijk alleen het ontij keren kan mijzelf niet eens bezitten laat staan een mens, de ander ik tracht mijzelf wel te delen in wezen een binding aan elkander…

. ---------------------- uit: 'Ontij', 2010.…

nu zij haar naam op handen draagt met vingers in de mantra van een stil moment vergeet haar lichaam, dat de zon zijn stralen zendt en de wind uit alle hoeken zoekend rond haar benen slechts verdwenen ontij vindt dit kind haar heiligdom nog ongezuiverd huivert, onder zoveel kou…

Ik sta daar en ruis maar ben een boom in die droom Volg het seizoen soms in groen dan weer kaal monumentaal Bij weer en ontij herken je mij je staat dan stil bekijkt me pril Zou je willen vragen iets voor alle dagen laat die hond thuis zie te vaak z’n kruis…

kleurt zij jouw dagen niet donkerder al lijkt dat wel zo, wellicht verdriet verhuld in zwart witte streken steekt nog altijd de kop op bij tij en ontij nu dagen kouder omslaan de wind killer om het huis giert lijkt de afstand groter en het gemis intenser dan ooit…

Kei op mos versteent de broze rimpellach over nacht en ontij voorbijgaan is hun bitter lot. Trots en moedig wacht het oude volk in het schelle nimbuslicht op een nieuw verhaal; aandacht van hun stille fluistering.…

We laten ze niet achteloos liggen nadat ze zijn gevallen onze dierbare medemensen ze zouden er trouwens niet fraaier op worden Voor het finale vallen wel links laten liggen later toch mee prevelen in krokodillentranen aan de rand van de aarde Geknakt majestueus hout kan zonder monument dat is het zelf bij nacht en ontij om mij te…

ik zou de hemel willen pellen binnenstebuiten keren zien in smaragdgroene ogen van ongewisse goden verborgen in hierna gewichtloos wentelen langs waaiers licht, mijn hoofd in wolkenstof, handen dopen in kraterwater, macht en ontij vernevelen draaiend kolken naar een schoongeveegd later oh, als ik dat zou kunnen was ik vast…

in heldere sporen met het water tot aan de lippen loop ik door de schiere zee voel het zand tussen mijn tenen kruipen de koude vlaag van onderstroom die onzichtbaar en verraderlijk mij zo nu en dan plagend onderuithaalt schelpengolven tillen me weer vanuit de cyclus van nacht en ontij en geven me in gewichtsloosheid -zo nietig als ik ben…

slechts een datum in de wacht terwijl het zonlicht lacht op witte muren en de ondergang van zwaar gevoel zijn doel voorbijschiet, tot aan ’s nachts daar in het vroegste morgenuur ontstaat het vuur van eens voorbij, het zonlicht kleedt zich rond om mij voor lange duur onteert het uur de middag, totdat ontij zich ontbindt en ik…

Mijn nacht en ontij stad, waar straten in het donker lanen zijn, met struikgewas, bloemenpracht en bomenrij. Zonder al die mensen en lawaai en slechts mijn voetstap die tegen slapende huizen klinkt. Mijn stad, mijn stad, 's nachts; dan ben je eindelijk, alleen van mij.…

je draagt de ochtend voor je uit en ik de avond naar de ongetelde dagen van het dakloze landschap wanneer ik me stiller dan stil omdraai naar de dode hond van jaren met woorden die nergens in zee keren of zich op de achtergrond bewegen als wandelaars in richtlode wind het licht sterft en het strand stamelt ontij leg…

ik ben zoals ik ben intussen ken ik de kronkels in de paden van mijn geest elke zijstraat afgeweest eronderdoor eroverheen gelopen wegen maar met waarden meten is het niet gedaan waarvan wil ik bestaan kom mijzelf bij ontij tegen griploos wadend in het waterland ** waar is nog schapendroogte wat houdt er deze tijden stand…