Alle inzendingen over ontij

Schepen bevaren me varen de stroom op en neer beladen en onbeladen Schepen bevaren me kennen mijn nukken onvoorspelbaar toch mijn daden Schepen bevaren me wind en ontij mijn handlangers mijn trawanten Schepen bevaren me ik doe ze schutten en sluizen van ondiep naar dieper en omgekeerd kennen mijn ruwe oevers botte kanten…

Tussen alle mensen is een stille man hij wandelt mee in zijn ogen zie ik een verandering van tijd bomen die vielen na storm en ontij bleven destijds echt niet liggen als bewijs dat de kringloop zijn oude glans weer wilde hebben we hoeven nu niets meer te doen behalve samenkomen met als prijs dat de wildernis daar vanzelf wel zal komen.…

Vandaag de grootsheid van een mooie krachtige zee die mij wel eens wil doen vergeten dat ik nooit die onstuimige waarheid van tij en ontij ooit zou kunnen breken hier kunnen wij niet bij dus morgen neem ik je mee naar een stille beek daar mijn lief laat ik je weten tussen eenden en waterlelies salamanderstaart en kroost vlak bij ons…

zijn ogen op de vloedlijn gericht, struint hij tussen wrakhout, wat schelpen en bruinig wier in een ver verleden verloor hij zijn hart aan de zee alleen zijn dromen, zijn dromen bleven hier in de kille plaggenhut van zijn onstuimig bestaan spoelt eb en vloed bij nacht en ontij komt hij weer tot leven en gromt: de zee geeft minder…

leven breekt onder mijn handen in losse verbanden gedachten sporen niet meer goed blijven staan op een perron terwijl de trein maar verder raast naar het volgende station zie het zwart van nacht en ontij door het raam van de wagon rij de wereld in de wielen met mijn steeds eenzamer bestaan er komt een halte aan kan de noodrem…

zagemeel al vissenvoer verzonken in vale vijvers doorboorde eksternesten, onttroonde kruinen, verlaten lijsterplaatsen alleen kraaien krassen de ziel met grafschriften anderen dan ik vergeet je niet landman gaat stil voorbij hier rust een leven totaal vergeten laat me zonder vergeven vergroenen door regen en ontij mijn naam…

ik zag vliegjes dansen, in hun rei daar -boven aarde, en de ontij van haar uitgebluste dag de zon brak traag door ‘n stilgevallen rietkraag, uitzichtloos verloor ze broos haar glimlach in het water later, toen de wereld sliep staken alle wolken weer de draak met maanlicht en de sterrenvloed van lichtende gedachtes, vaak verweven met…

Consequenties lijkt hij te verbinden met een ander die zijn genoegens stoort, hij doet alsof zijn onschuld is vermoord wanneer iets breekt, een ontij hem bereikt, terwijl hij slechts voor lof en een akkoord soms iets verder dan zijn neuslengte kijkt.…

ach vadertje, vadertje tijd dat u juist nu, door donder in nachtelijk ontij het oudje komt halen al dagenlang ligt zij op zolder haar droge hoest hangt aan de balken als uien ach vadertje hoort u hoe zij lijdt en ziet u hoe moeke schreit achter jast zij de piepers in tranen nu kom vader, ik zal u voorgaan het is een hele klim maar…

bij tegenslag in het leven komen nare gevoelens boven drijven van het geluk waar ik naar wilde streven zal maar weinig overblijven tranen die bevriezen in ogen die verslagen zijn mijn eigen ik verliezen uit het ooit zo sterke brein met de wanhoop nabij zoek ik een uitweg zoals blinden bij nacht en ontij zal ik die nooit vinden toch…

Duke Ellington, Benny Goodman, Louis Armstrong, blues en jazz, nacht en ontij, sexy sax en swingklarinet. Hé, zwart jasje met je grijze streepje weet je nog? Zweten, drinken, geur van gerst en reuk van rook. Hé, zwart jasje met je grijze streepje. Oud, versleten, weggehangen. Weet je nog?…

Red één ongeschoren schaap bij nacht en ontij uit de sloot, bekijk het liefste varken op worstkwaliteit, eet twaalf sneeën zelfverbouwd roggebrood. En vergeet niet bij rooien of poten op klompen te lopen en overal bij. Meestal waait het dan wel over.…

verbruit ontij de tijd, het zal weer morgen zijn, als de zon over bange harten klimt, schalt werelds toorn uit het stof van ontheemden, verwaait in de machteloze tonen van het dagelijkse brood, vervalt tot luide smarten, in een laatste snik gegraveerd, resteert in gewijde aarde alleen de dood, z’n blik naar binnen gekeerd.…

. ------------------------------------------- Uit: 'Ontij', 2010.…

je loopt door alsmaar door vlug, vlug, zo vlug geen weg terug… in je is een ontij warboel, broosheid hinderlijke vragen heb je mee te dragen luister, luister… zoek stilte, de rust als de late herfst die in de naakte takken van de bomen huist zie de laatste appel in een bleke zon met rode wangen aan een dun takje hangen loop…

Langs de kust bezoek ik graag plekken Waar een uitzicht lonkt Verleiding op reclameborden ronkt En aanzet om de bakens te verzetten Het lijkt cliché en sleets Maar in de haven is het altijd druk Reisdoelen te over naar geluk En dat herhaalt men steeds Ik schuw de open zee Het ongewisse zonder maat Vooral bij ontij in de nacht Toch…

Geef mij je wellust, ik wil mijn ontij vieren, Vergruis de steen waarop ik stoot. Krauw mij tot regen, vervloek mijn tranen, Omhels mij met jouw primitiefste leed. Want beeld op beeld bega ik mijn sterven, Uit alle tijden roepen mij jouw woorden aan. Ik wil jouw naam niet in herinnering dragen.…

De disneydroom van hollywood van silverscreen en hall of fame van emmy oscar glitter glamour making money yankee doodle donald trump dagobert duck Bij angstdroom van de zeppelins bij ontij brandend in de nacht en ondergang van de titanic paniek verderf en ongeluk wordt number nine, het n-woord, doodgezwegen het t-woord van de torens…

onophoudelijke regen ons Vlaamse land verdrinkt het weer heeft iets wraakzuchtigs waters prevelen steeds luider alsmaar verder komt de rand van oeverloosheid nog komt geen eind aan dit wolkig ontij weiden lopen blank verworden watervallen velen staan al tot hun knieën in het water dat hen spattend omvat dit eindeloos getij drijft tot…

o droom, zelfs jij sprak mij ervan onstuimig in nacht en ontij woelde ik de droom, jij brenger van beelden van heden en verleden want was er geen pad in het duister tussen bomen in stilte slechts mijn angstig gefluister en twijfelende gang dwaalde er geen waanzin tussen het lover op zoek naar mijn adem in een krankzinnige dwang o droom…

Haar vrijbuiter heeft lichte averij Maar blijft voor haar het neusje van de zalm Zijn denken lijkt geheel te zijn bedolven Verdoofd nog van de huizenhoge golven Slapen wat restgedachten op het strand Ze legt ze in een aangevreten mand Aan wie in 's hemelsnaam geeft ze die prijs Aan onbekenden, middels flessenpost Aan strandvonders, bij ontij…

onvervaard ons de weg wees naar vreemde oorden daar is nu onze majesteit in de loop der voorbije jaren verzakt naar ene kant waar zij eerst nog helder blauw gekleed ging met fel witte ogen, blijkt zij nu door de aanslag van de tijd tot grauw en mos bekeerd och wat keek ik naar haar op haar verschijning zo standvastig bij nacht en ontij…

zij hamert nagels aan jouw doodskist terwijl jij de nieuwe auto uitpakt dralend sluipt zij om je heen de toon bepalend waarop gezongen wordt doch zing niet vals dan val je genadeloos in haar web van onvree waar ze je ongemerkt klein houdt, jou steekt bij tij en ontij wat je doet wringen in onmogelijke bochten vlijmscherpe tongriem maakt…

de ganse dag al klagen de winden bij tij en bij ontij stuifsneeuw tolt rond met een onbeschrijflijke snelheid buien hagel striemen met geweld vanuit een kudde razende wolken de weinige meeuwen ineengedoken hun neus in de wind altijd maar de wind die huilt tot oren tuiten die golven doet wentelen en uiteenspatten die sneeuw in 't zand…

stenen in het licht van zichzelf soms staan zij gestapeld als muur om een stad soms liggen zij als gevelde vogels op het land in het landschap vol constructie gaan de paden van de nacht hun donkere gang vallen hemel en aarde samen in hun schaduw soms verhardt het water tot zwarte rots tegen het weer het ontij…

Levende gedichten ontstaan, bij nacht en bij ontij, wanneer dichters slapen gaan. Gedichten spreken spontaan, bij weer en bij wind, wanneer hun dichters zwijgen. Gedichten laten zich pas schrijven, wanneer de schrijver stopt met doen, en hart en ziel toch verder gaan.…

rennend over velden over bruggen en rivieren bij nacht tij en ontij komend eens per jaar slechts één zondag in april verlaat hij het rechte pad volgend boven gegeven wil even haastig leven zat zamelt eieren in een mand bij de vogels van 't land schalen in zeven kleuren ovalen zullen vers geuren tegen zessen de klus geklaard malle haas…

Bij nacht en ontij zou ik schrijven gaan en als bezeten jullie wensen wezen : eerste sneeuw en laatste winterlichten. Ik zwijg of stamel enkel nog gedichten : want wat ik wensen wil valt niet te lezen. Zal stil - aanwezig - tussen regels staan.…

gebeld in richting Grootebroek naar m'n lief Trijntje Zoetekoek tuut tuut tuut tuut hoor ik de stem van 'n meneer 'ja hier onze lieve heer van weer ontij hartezeer verkeer vrij parkeerbeheer 'k stoom al hier met de trein van enkhuizen richting medemblik en vice versa aldoor op de lijn het regent hier van je rikke-tik-tik met duister…

wil haar bevruchten in een land waar het licht winters aandoet in de wind mijn backpack staat al gevuld klaar in de hoek met broek en boeken voor de nacht, een geluk mijn prinses moet nog komen, zij weet van niets noch mijn overtuigingskracht baadt zichzelf in zoet en stilte de stille trom zingt gevooisd achter schermen van nacht en ontij…