Alle inzendingen over ontsporen

Intens verdriet deed hem ontsporen, nadat...hij zijn gezin had verloren.…

verlaat me niet, verlaat me wel, verlaat de wereld en bedwing de hel, in de straten waar het tramspoor glimt, de regen zwakzinnig tussen de huizen trimt, en jij meestal tevreden bent, en de verlatenheid bij 't luiden van het angelus geen akkerbouwer, geen markies meer kent, en ik ontspoor gelijk geen tram ooit doet.…

mijn geboorte bevrijdend mijn huilende start Je voedde me op als een kind die van haar jeugd genoot gaf me bijna alles wat ik vroeg terwijl je mij de slechte dingen verbood Je leerde me lief te hebben en hebt me respect bijgebracht zat vaak aan mijn ziekbed ook in de donkerste nacht Je las me vaak eens de les wanneer ik dreigde te ontsporen…

Een bedankje aan allen die hem lieten ontsporen, nog net niet vermoordden, verdronken, haast verzopen -of zichzelf- want zonder jullie "KANJERS" hadden jullie hem niet naar mij gezonden en hadden wij elkaar nooit gevonden.…

gedachten slaan op hol ontbijt is nu een hindernis de trein die dendert door tevreden ontevreden vrienden, familie absorbeert aandacht ouders' zilveren bruiloft die weer bovenkomt lang zouden ze leven in de gloria, nu nog steeds de zware geur van violieren die het hoofd doet duizelen de dag laat zich niet zien ik dreig te ontsporen…

ik spin het gewin spreek woorden van jaren ouder sprokkelend soms met kwakkelen zin en tegenzin ik spin het gewin spreek woorden van liefde die ontspoorde van tegenwind en hakkelen over onbemind ik spin het gewin spreek woorden van jaren ouder van liefde, sprokkelend of ontsporend soms kwakkelend in tegenwind met zin…

Ik verdwaal graag in jouw land ontspoor graag in jouw hart pak zomaar je verkeerde hand en maak onbezorgd een valse start Ik deel het makkelijkst jouw pijn vang jouw tranen moeiteloos op spring zonder angst in jouw ravijn en durf me op te hangen in jouw strop Ik zwem het liefst door jouw zee klim met gemak langs jouw touw jouw zorgen tellen…

Het hart en het verstand, oftewel de ziel die differentieert, is vrij van rariteiten… Want ‘vreemd’ is pas diegene die geen van tweeën combineert… De machtsstrijd wordt verloren, door diegene die het niet ziet, door diegene die niet wilt voelen, dat eenieder kan ontsporen….…

Hij wenst voor De Creaor te verschijnen Met het geheim waarmee hij is geboren Hij deed zijn zware arbeid naar behoren Maar de melancholie wil niet verdwijnen Hij zoekt soelaas in middelen en wijnen In liefde, schrijven, reizen en ontsporen Begeeft zich op glad ijs en raakt bevroren Start stil de bouw van het zichzelf omheinen En dodelijk…

Het huilen van de eigen borelingen Konden wij moeders nauwelijks verdragen Er stapelde zich steen op lege magen Toen wij als min richting verdienste gingen Het rijkeluiskroost kon het ook niet helpen Dat het bij de elite was geboren Dus zoogden wij het zonder te ontsporen De tranenvloed was nauwelijks te stelpen Wanneer wij ‘s nachts eenzaam…

De dag dat ik moeder werd mijn zoon op de wereld zette zal ik nooit vergeten zo welkom, in liefde ontvangen toch begrijp ik iets niet De dag dat zij moeder werden hun zoon op de wereld zetten zullen ook zij nooit vergeten waren zij welkom, in liefde ontvangen wat deed hen zo ontsporen dat zij Op één dag iemands moeder vader dochter…

geluiden breien leven in mijn hoofd gesloten ogen zien auto's op de straat en bussen stoppen op de halteplaats een vage schreeuw als groet een flard muziek meeuwen vliegen over hun schorre kreten verjagen toch een ander soort publiek de trein van west hangt in ontsporen de wind draagt nu geen zachte regelmaat die het normale…

tegemoet ik zag de bloemen in je ogen, het veldboeket kleurde de zomer in je hand je was de zon geen schaduwen te zien het licht kwam zo van boven je keek heel blij en zwaaide lang naar mij terwijl we langs je stoven ik heb je stem gehoord in het zingen van de wielen je lach denderde voort we raasden door de dag de tijd leek te ontsporen…

Leeg, verloren in mijn gemoed Krachteloos en pijnlijk bewust Verwerk ik mijn geestelijk bankroet doorwrocht door een onzalige zielenrust Hoe heb ik dit zo laten ontsporen Ik wierp mijzelf in het zwaard Alles lijkt oneindig verloren Niets blijft mij bespaard Mijn lichaam dweilt door de uren Sleept mij van dag naar dag Hoeveel kan ik nog…

Kleine jongen, liever zag ik je ontsporen: met piercings, tatoeage en tentenpak naar lowlands gaan. Of met gitaar en drugs op zak in een schimmig café staan, zwarte kleding en zwarte lijnen om de ogen. Liever dat.…

Ontsporen is voor slappe kwezels, meent hij. Hij vergeeft de wind zijn ontuchtige handeling en als een norse dorpspastoor of een sacherijnige bonder vervolgt hij zijn saaie weg. Vreemde vrouwen raken hem niet meer en in wezen vindt hij alle vrouwen vreemd, als kitscherige lok- eenden.…

De steen leidt je naar een juister spoor Sust het ontsporend verlangen Zo knaagt de kwakzalver aan zijn kluif En rolt zijn lichtend plan op Bindt het aan de poot van een reisduif…

maar ik ben wakkerder dan ooit en mijn bestemming is nog onbekend ik wil sporen maar de lege coupé werkt niet echt mee debacles heb ik al genoeg beleefd er is toch niemand die om je geeft ik droom het zesde station voor mijn aller laatste kans helaas werd ik op vier uitgerangeerd de perrons waren verlaten ben toen gaan ontsporen…

Met volle teugen op adem komen Met wortel en al jezelf ontsporen Met open ogen durven dromen Erop terug komend beginnen we van voren Opgedroogde poelen aanboren Met ochtend dauw jezelf klaarstomen Het geloof laten we aan de vromen De roes van ons afschuddend laten we ons niet storen De draden die we verliezen verwerken we tot een welkomst…

Met jou ben ik nog steeds op reis met een enkeltje naar het geluk we blijven door de liefde reizen geen storm of regen maakt het stuk Ook al lijken wij weleens te ontsporen we houden het toch op de goede rail jij luistert als ik dingen vertellen wil en dat zijn in deze tijd heel veel We denderen niet meer zo hard als vroeger maar reizen…

Op het veld kon hij danig ontsporen Als voetballer maakte hij naam en faam Kreeg in Manchester 'The King' als bijnaam Cantona liet zich nooit ringeloren Men kon hem niet beletten te scoren Op het witte doek is hij zeer bekwaam En ook op de planken is hij werkzaam Hij laat nu wederom van zich horen Eric kent dus echt geen aanstellerij Houdt…

De tedere bezetting neemt plaats in mijn hoofd Een bezetting klink fout Maar deze wensen we allemaal Mijn hoofd leger dan het glas na de overwinning Zij vult het met heerlijk ontsporende gedachten De lethargie wordt daad Mijn vrouwen zal ik niet meer vervangen door een liefde van vergelijkbare statuur Maar door haar verschijning veranderde…

Thans vierentwintig jaren geleden geboren daarna schonk ‘t bestaan haar slechts pijn Gelukkig liet dit al haar nimmer ontsporen maar wèl leven achter ‘t masker van schijn Tranen, die in ‘t stille eenzaam stroomden konden getuigen van haar loodzware strijd In nachten dat ze van de liefde droomde en mijmerde over een bestaan, zonder verwijt…

Volgens de psychiatrische wetenschap ben ik als borderliner in mijn babytijd verwoest door een mislukte moeder-kind-hechting, wat mijn latere, extreme ontsporingen verklaart.…

verlaten En zij die daar tierend het raam stuksloeg Met stille tranen van onmacht Ik zat doof van geluk in de hoek Vrijwillig geketend Haar snik trof me niet Het lege huis bleef dicht Tot de zon smolt in het westen In paarse, oranje, roze tinten Ik schrok wakker toen zij ophield In die plotse verkwikkende stilte Zo leek de tijd even te ontsporen…

hoeft te doen Er zijn altijd dingen die "gewoon" gebeuren Waarvan je denkt als het kon zou ik het "anders" overdoen Er zijn altijd dingen die "gewoon" gebeuren Die je eigen ik vol in de kern raken En je vaste patroon verstoren Er zijn altijd dingen die "gewoon" gebeuren En die je normale vaste patroon ineens totaal laten ontsporen…

Blijken vaak rap de wrange smaken door hun huwelijksbootjes ongeluk Waar hun liefde ooit nog regeerde, kampen later doortrapte advocaten Waar een de andere nooit bezeerde, bevorderden juristen later het haten Waar ooit de liefde heeft gewoond werd erbij ‘t zaad van haat geboren Daar werd ook ’t liefs weggehoond hoe kunnen geliefden zo ontsporen…

Die grauwe misslag, die precies zo smaakt zoals hij klinkt, laat zien hoezeer de kookkunst kon ontsporen. Het opgesteven braaksel van een ernstig zieke kat wordt in wat lauwe olie na-verwarmd. Het resultaat: een kleffe, platte grijzig bruine wrat, die echter door mijn oma werd omarmd.…

Maar wie laat nu mijn Opus Vier in donkere tremolandi ontsporen?' 'Uw indruk. Doelbewust onthul ik Fier ontvlámmende Spaanse Galliarden...'…

broeikaseffect is wellicht ecocide Ach, dit soort verhalen maakt mij heel morbide Maar: Wanneer ik dood zal gaan wil ik niet weten Wanneer de vlammen mijn lichaam wegvreten, die datum hoef ik bij god niet te kennen Ik hoef aan mijn heengaan niet alvast te wennen Ik wil van tevoren niet zonneklaar horen Dat mijn trein bij Oss zo zwaar zal ontsporen…