1728 resultaten.
Lentegevoel
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 701 Als een schaduw uit het verleden
Huisde je in verre herinneringen
Als de vergeten geest in een fles
Huisde je er tot de eerste lentenacht
Als zachte regen op het malse gras
Ontwakende jonge bloesems
De eerste bloempjes nog schuchter
Langzaam openend tot hun volste glorie
Verre herinneringen brachten jou
Na een bittere winter ontluikende…
Lentelied
hartenkreet
4.0 met 11 stemmen 724 De vogels zingen hun eerste melodie
hoog gezeten in een kale boom
omringd door ontwakende natuur.
Bekleed met voorjaarszon die
een einde maakt aan de winterdroom
en steeds warmer wordt met het uur.
Blad ontspringt uit de knop,
wind buigt de takken in de top
van het nieuw ontstane leven.…
Vederlicht evenwicht
hartenkreet
2.0 met 6 stemmen 394 jouw hart slechts tijdelijk neemt
maar je wezen onberoerd laat
terwijl ik in gedachten meelijd
als vervreemding daarna toeslaat
Vermeng me niet met jaloezie
dat zwaar explosieve mengsel
slaat een gat in ons schilderij
dat treurig zijn verf laat vallen
naakt zonder inhoud achterblijft
Vederlicht evenwicht
verstoord door zware droom
ontwakend…
De onzin van moraal
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 746 ingeving
een lichtend baken
tot gedachten verworden
en meningen ontwaken
uitingen
van meningen bewaren
de levende historie
van wat altijd is ervaren
lessen
van het ervarene leven
voort in de gedachten
die als waarheid zijn gebleven
wijsheid
als waarheid genoten
niets dan zelfreflectie
in ijzeren moraal gegoten
ijdelheid
door…
Lelie, lavendel
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 1.263 Te nauwe doorgang
onder te lage wolken,
waar vinden dromen de kans
gedachten te worden,
het ontwaken van een klokje,
een lelie, lavendel,
de Venus van Velazquez,
en hoe ze zich naar mij keert,
week die huid en
donker die vlok haar.
Waar vind ik doorgang?
Doorgang waarheen?
Naast mij ligt afgrond,
een deuk in de peluw.…
Grijsde grauwe dagen
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 135 grauwe dagen
in eentonigheid
versliep de
uren knorrig in
een winterslaap
die de korte dag
nog donkerder zag
geen sprankje zon
of bedje sneeuw
met warmte voor
de net ontloken
allereerste krokus
en toch is er
beweging in de
zwarte grond waar
wortels en knollen
al stevig bollen
het is wachten
op de vleug die de
lente laat ontwaken…
Bevroren
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 529 Sprak jij nog twijfel
terwijl warme armen
de bevroren nacht
weer deed ontwaken
lege koude handen
morgen ontdooiden
getekend in een
schaduw van later
laat jij gisteren
gaan nadat de mist
zelfs jouw sporen
wist en nu verdrijft
langs pijn afgedrukt
in tijd is loslaten
anders dan dat jij
de andere jou mist
koud
door en door…
Daarom doet leven pijn
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 108 de stappen zijn gezet
het geloof is al als
kerkelijk vangnet uitgelegd
met mazen voor het doel
een hemel en de hel in een
ontwakend religieus gevoel
niet nu maar op termijn
daarom doet leven pijn
in opoffering van het unieke zijn
omzichtig wordt
de mens geknecht met
lichaam als de bron van kwaad
getemperd door de geest
als het…
Tamar
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 663 Bronstige saters staan
- als een hongerig legioen –
op het slagveld van mijn dromen
en ik ontwaak, misselijk van angst.
Ik waad door zaad en bloed
naar een ijzige stroom
waarvan het water
me nòg meer bevlekt.
Is er licht voor deze opengesperde ogen?
Is er balsem voor deze gescheurde lippen?…
Iets hemels
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 142 jij droomde
mijn gedachten in
verwachten met een lach
ik zag dat
toen je naast me sliep
en zacht mijn koosnaam riep
samen zijn we
op de vlucht gegaan
de lentebloesem achterna
de stilte van de lucht
vlak voor het ontwaken
gaf een intens geluk ervaren
toen de zon
je wakker maakte
voelde ik jouw warme hand
wist in samen raken…
Een vliegend flaneren
netgedicht
4.0 met 27 stemmen 69 na ruizelen en suizelen
op warme zomerdagen
lijk je nu toch
eindelijk te ontwaken
toont nog met
ingehouden adem
je opgespaarde kracht
pas als jij weer
bolle wangen lacht
waait de rode stormvlag
dan zie ik mijn muze
weer laveren op
de vlagende wind in
een vliegend flaneren
waarbij haren
hoog staarten en
je jas openslaat om
krachten…
als ............
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 1.802 zou kunnen zou ik de hemel open scheuren
om je er uit te plukken
ik zou willen duiken naar het dieptste in de zee om je op te halen
ik zou de allerhoogste berg willen beklimmen als ik je zo bereiken kon
ik zou mijn leven er voor willen geven
als ik je kon vasthouden
nog heel even
ik droom je heel dicht bij mij
en als ik 's morgens ontwaak…
Stil vragen
hartenkreet
1.0 met 4 stemmen 845 De nacht is een warme boodschap
van momenten en schaduwen die voorbij gaan
en mijn dromen laten ontwaken
om kleuren te stelen
waar ze
de werkelijkheid achterlaten
zoals ik haar teken en
vergeten wil.…
Overgave
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 893 die volkomen zinloos lijken
Als je denkt het leven is geen doorkomen aan
Dan is het tijd voor overgave
Overgave aan het Universum
Geloven dat er voor je gezorgd wordt
Geloven dat je die onzichtbare steun krijgt
Die er voor ieder van ons is
Die steun komt van je eigen kracht
De kracht in jezelf
Die het Universum voedt
Om opnieuw in jou te ontwaken…
Breek
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 117 Jawel, Jazeker
Eerlijk dat ook:
- forceer, forceer, forceer, forceer, forceer, forceer -
Hopend ooit met een doorbraak te ontwaken
waarna je in de spiegel een gezicht ziet
Dat niet alleen hoopt, fantaseert of speelt
Maar vooral gelooft in MEER!…
Dwarrelt zacht
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 131 ik ontwaak
kijk verbaasd
naar het eind van de nacht
iets dwarrelt zacht
in eerste blik
raakt glinsterend het licht
kaatst en zet vaart
verdwijnt abrupt
flitst even later weer terug
waar het speelt langs
muren en grachten naast mensen
die verrast op de tram staan te wachten
het proeft en ruikt
naar anders en nieuw
vandaag is…
flaw
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 213 voorbij stille dagen
leg ik mijn liefde te rusten
wijl de dood zit te wachten
vretend aan mijn enkels
als de zon akkers wakker schudt
ontwaak jij tussen het beddegoed
en oma's porseleinen potten
vol tot aan de rand gevlekt
mijn schaduw, nog warm woelt na
in 't matras van heftige nachten
zweef ik ergens tussen hemel en aarde…
Dag dromen
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 202 achter gesloten ogen
wimperen dromen
zo vol verlangen
liefde vurig
hartstocht blozend
rode wangen
sexy pareltjes schitteren
op naakte huid
doch ontwaken
is in koude beddensponde
de plaats naast haar
onbeslapen
nog slaapdronken ogen
wakkeren stomverbaasd
weer alleen
klinkt de fluister
van de wind
met beide handen
tegen haar oren…
Dag dromen
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 292 achter gesloten ogen
wimperen dromen
zo vol verlangen
liefde vurig
hartstocht blozend
rode wangen
sexy pareltjes schitteren
op naakte huid
doch ontwaken
is in koude beddensponde
de plaats naast haar
onbeslapen
nog slaapdronken ogen
wakkeren stomverbaasd
weer alleen
klinkt de fluister
van de wind
met beide handen
tegen haar oren…
Herfstsonate
netgedicht
4.0 met 28 stemmen 875 Er huist in mij een droog skelet
wat beenderen, een ribbenkast
een puzzel in elkaar gezet
die hier en daar wat strammer past
het durft behoorlijk hard te kraken
als botjes draaien in hun kom
van ’s morgens al bij het ontwaken
de dokter noemt het ouderdom
ik noem het kunst, een soort talent
mijn innerlijke componist
mijn nek, mijn rug,…
WINTERSLAAP
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 308 Ik hou niet van ijskoude dagen
Van wind die door de kieren waait
Oh was ik maar een zevenslaper
Geen hond die blaft , geen haan die kraait
Maandenlang ver weggestoken
Me hullen in mijn eigen huid
En ademen op mijn eigen ritme
Geen mens te horen, geen geluid
Laat me ontwaken in de prille zomer
Wanneer de kievit wiekt boven het land
Laat…
In het echt
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 2.796 Ik droomde over jou vannacht
heel lief uit het niets was jij daar
jij fluisterde iets…heel zacht
en toen omhelsden wij elkaar
Ik mocht jouw lichaam voelen
in het heldere licht van de maan
dat liefde mij zo zou overspoelen
daar was ik niet meer vanuit gegaan
Ik mocht daarna heerlijk ontwaken
maar ik hoop dat jij mij snel weer ziet
want…
Levend water,
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 196 Steeds weer als je mij
met ziel en ogen raakt,
ik onder de deken uit de
nachtelijke nevel ontwaak,
word ik licht en doorzichtig
als druppels dauw uit
de mediterranen in de
palmen van je handen.…
Vergezicht
netgedicht
0.0 met 1 stemmen 493 Over land ontwakend morgenlicht
nevelt mijn adem grauw
overdekt de welige mensengroei
met een deken van rouw.
Gelaten.
Stromen woorden uit met troost
overladen monden
in lege ogen woekeren
tranen mijn diepste wonden.
Ik draag met jou
mijn liefde voor
het leven waarin ik alles
samen met jou verloor.…
Ik weet nog toen ik jong was
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 155 ik jong was,
Toen school nog zo vreselijk leek,
Toen ik nog niet voor mijn lol boeken las,
En ik nog anders naar de wereld keek,
Ik weet nog toen ik jong was,
Met m’n hele leven nog te leven,
Zat ik daar,
dromend in die klas,
Ik weet nog toen ik jong was,
De dood nog zo ver leek,
Maar nu, als ik slaap,
Kan het zijn dat ik morgen niet ontwaak…
Vannacht
netgedicht
3.0 met 23 stemmen 716 droomde van
kapende vagebonden
er werd mij een
engel gestuurd
aangemaand door boven
of wellicht lokaal ingehuurd
zij zong voor mij
het lied van troost
waarin eindeloze liefde
werd aangeprezen
na een wijle
hervatte mijn
neusgeronk
zijn gelijkmatigheid
zodat ik nu echt
in het onbewuste zonk
*
bij het ontwaken…
Weeffouten?
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 125 Zaai de paddenstoelen in mijn
herfstig hart als ik naar
onbekende oorden reis,
verstrooi mij in de sporen van de
golven van een bloemen oceaan
en zal ontwaken voor het naderende einde,
laat mij zwarte
aarde eten indien
ik in de armen stijg
van een argeloze orkaan, die
mij aan de geparelde zwijnen voert
als aandenken wat voor…
Innig kus ik de droom
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 305 Drapeer jouw lover als een schijn
op beide slapen
waartussen ik mij heb verliefd
Geef mij de tijd om te ontwaken
Heeft jouw beeld mij nu verlaten?
Dan -lieverd- wees één met mij en
wordt opnieuw mijn hartendief...
Kunstwerk: ' Droomgestalte ', 2012
Kunstenaar: Irmlinda de Vries…
Wij
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 150 Slaap zacht, wacht en wacht
de dagen wiegen in voorlopig getreuzel
verdoven de pijn van het eenzaam
oorverdovend langzaam ontwaken
uit een zekerheid dat wellicht verlaten
van ooit tedere warmte niet anders kan,
verandering en het haast vaste weten
dat duidelijk in mij weerklinkt
ga beginnen met beminnen
wat ik als landschap heb geschilderd…
Vorsen bij de zee
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 249 de zee
vertroosting van de wind
naar de reddende geur
van de bruisende branding
om weer te zijn
als het ongekunstelde kind
dat karrensporen volgt
het vertrouwde in het zand
van de jutter die in de harde kern
een zachtheid blootlegt
in het strelen van schatten
zijn vondst op het strand
*
blijvend vorsen bij de zee
waar beelden ontwaken…