9034 resultaten.
In alle vroegte
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 163 In alle vroegte doen je dromen
je ontwaken door met goud
te strooien over het uitzicht
vogels vliegen al kraaiend over
want de stad is nog in slaap
zacht kust de zon het aangezicht
stilletjes golft het vochtige gras
aangeraakt door de ochtendwind
gaan sprankelende parels op
in het grotere geheel…
Ontwaken
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 254 Gevangen in een eenrichtings
gang van de kringloop aller
dingen, in de herfst van mijn
bestaan; verstand langzaam
de overhand krijgt over de -
primitieve emotie, die zonder
natuurlijk onderhoud verstek
laat gaan; ik m’n herfstig lijf
besla om winterhard ‘n levens
winter te doorstaan; -
besef ik dat de werkvloermens
onderweg…
Herstmorgen.
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 218 Ontwaken in weer een nieuwe dag
kijkend door mijn raam waar ik
zoals in een spiegel mezelf zie staan.
Als een stille schaduw met vragende ogen
ademloos kijkend naar het ochtendgloren
bij het ontstaan van een nieuwe herfstmorgen.…
Langzaam
netgedicht
1.0 met 3 stemmen 111 Langzaam komt het licht
van een nieuwe morgen
in stilte ontwaak ik uit
mijn droom en wordt
losgemaakt van herinnering.
Waar ik een glimp zag van
heel lang geleden goed
verstopt achter mijn hart
nu roept de nieuwe morgen
gaat mijn droom vervagen.…
Van tijdelijke aard
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 98 Als iemand ontwaken zal,
eeuwen na nu, ergens anders,
is dat zo’n zelfde ik als ik nu ben?
Of was ik nooit meer geweest
en is niets meer zoals het was?…
Droombeeld
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 95 Ben nog even
langs m'n levenstuin gelopen
meewarig licht ontdaan
het hoofd geschud
en voel me minder treurig
als toen ik er nog woonde
was dat de droom
of verschoon ik nu
een dubbel leven
waak over mij
ga met me slapen
totdat er bossen blijheid fleuren
en je wintertuin
groeizaam wakkert
zonder deze droom te storen.…
Op weg naar eindeloos
netgedicht
3.0 met 23 stemmen 300 ik verpoos nimmer meer
in een diepe gedachte
dat gaat allengs aan mij voorbij
een vierend touw slingert thans
met eeuwige bewegende beelden
of draagt een haast uitgerekte veer
mij nu doorheen het verleden,
de mij toegevallen wonden en weelde,
doorzakkend naar een verlengde diepte
en traag terug langs gestapelde ramen
van verlangens en tranen…
Ontwaken
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 137 Ik strijk de zorgen uit de morgen
laaf me aan wat hemelse thee
snij dikke plakken zonlicht
in mijn haar neem ik wolkenbrood mee
Ik verf de noen secuur zacht groen
klop daarna mijn dromen uit
hang verlangen aan de waslijn
schrijf verzen in 't fluitenkruid…
baaldag
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 385 de ochtend kwam te vroeg
ik droomde juist
een geile droom
die voortijdig
afbrak
op onvervulde verwachting:
de nachtmerrie bleef onbereden
onbevredigd
en met tegenzin
begin ik
mijn dag…
Narpetus
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 298 nu schuilt de storm
in rouwjurken, eindelijk
na lange dagen van
verborgen woorden
met de daver op het lijf,
gespleten haren in de nek
over wankele treeplanken
langs gedrogeerde lijnen
niettemin, meeuwen op wacht
boven vuilnis op het plein
in bekommering over
ingedaalde hersenschimmen
of mijn morgenlicht, nakende als
wezen van…
Dan wordt het weer stil
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 1.222 hij streelt en hij speelt haar
heel zacht onder lakens
hij daalt en hij klimt
en hij kneedt haar en smeedt
hij opent zijn ogen
hij kijkt en bereikt haar
hij wandelt zijn vingers
langs bergen en dalen
naar mossige diepten
en vochtige dwalen
zij kreunt en ze steunt
en ze kronkelt en draait
en ze rekt en ze strekt
en ze spint in zijn…
Deze morgen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 51 Als de maan wegvalt,
wandelt mistig
de morgen
mijn waken in
(zij
slaapt nog).
Het is stil buiten,
geen merel
roept zijn gebied uit.
Is er nog wel een wereld
voorbij de ramen,
nu de huizen achter ons
schimmen van zichzelf zijn?
Het werpt een deken
van grijsheid
over de kleuren van mijn droom.
Ik gaap, rek me uit
en laat de kleuren…
Bij het ontwaken
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 35 Bij het ontwaken, wat kan de wereld
schitterend zijn! Een symfonie fluistert
aan mijn oren. Een vogelconcert voelt
als opnieuw herboren. Ik zal vandaag
de winnaar zijn. Ik zal vandaag behoren.
Van dat stukje geluk dat ik niet wil verstoren.…
De dag
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 92 De dag daagt ons uit om er iets van te maken
De morgen, middag, avond en nacht
Ontdek klavervier om mee te ontwaken
Op het veldbed in groen toont hij zijn kracht
Het geluk ligt voor je in zijn ware natuur
Ja, geniet er maar van, de hele dag, elk uur
Als je niet op de koffie komt maar op de T
Beoogt dat een mooi avontuur met zijn twee
De…
Ochtendconcert
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 59 jij was nog
gehuld in de
sluiers van de nacht
toch kleurde
je lach al het
rood van de hemel
ruiste het
soepele kant zacht
tussen vogelgeluiden
ontwakend topten
bomen het licht
van de opgaande zon
daartussen lieten
bolletjes veren
hun zangstem vibreren
jouw ogen dirigeerden
dit ochtendconcert op het
mooiste uur in de natuur…
Afvragen
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 468 toen
zag ik het droeve
door uw dagen
het zware slepen
van uw voetstappen
op het spoor
het broze levenspad
het benarde worstelen
eindeloze tobben
ik zag, luisterde
wat kon u nog vragen…
wat bleef er
van uw bewondering
over de vrije natuur
de zonbeschenen bomen
van dauwdruppels
op het ontwakende veld
spiegelend water
een…
De stilte is gebroken
netgedicht
3.0 met 43 stemmen 5.368 De vogels ontwaken,
gefluit,
een melodie,
bij het ochtendlicht.
Een kudde buffels,
stormt voorbij,
opgeschrikt door leeuwen.
De natuur is wakker geworden.
De stilte is gebroken.…
Kegel
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 107 Ik heb vandaag vrijwillig hard gewerkt
En was de hele koude vrijdag binnen
Om weer iets aardigs voor u te verzinnen
Natuurlijk weer door niemand opgemerkt
En na zo'n dag ontwaak ik in de regel
Ook nog eens met 'n vorstelijke kegel.…
Winterkoning
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 474 17 gram botjes en veertjes, mooiste kleuren,
dit roestige kaneelbruin, zwart gestippeld,
een kleine winterkoning kleurt de struiken,
ik voel dit tere en slordige hoopje veren
oprecht leven, bruin en zwart gespikkeld,
kwetsbaar hoopje licht en lucht, donker asfalt,
dit vogeltje: teer, een zacht kloppend hartje,
grootste woorden helpen nu niet…
Mijn heide
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 216 Als de zon schijnt
over mijn mooie hei
Komen gedachten in mij
en verdwaal ik
in stilte en rust
Geniet van het een zijn
met de natuur
Vergeet ik elk uur
en hoop dat ik niet verdwaal
of de weg kwijt raak
Maar kom altijd op het juiste pad…
winters moment
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 278 kristallen transformeren
op bevroren water…
zonnestralen weerkaatsen licht
op een klein wonderlijk theater
fruitig geel en groen
laten zich vooral gelden…
gekleurde nevel zweeft
verder boven uitgestrekte velden
een moment van schoonheid
die weldra zal wegkwijnen…
wanneer de zon straks
weer volop gaat… schijnen!…
regen
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 166 wat donkere wolken drijven samen
de hemel wordt plots hel verlicht
gekraak, gedruis … een bliksemschicht
een foto waard, die luchtopname.
in mum van tijd, wat tellen later
als hemelsluizen opengaan
verlangen akkers drooggestaan...
naar bakken vol met regenwater.
de regen daalt nu heftig neder
het levensvocht voor vele dingen
laat dier…
Vertraging
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 49 Ik heb zoveel asfalt gezien
Zoveel wegen
Zoveel snelheid
Zoveel ondoordringbare stenen
Ik heb met zachte handen
in de verbeelding
het landschap uitgedacht
Alles was vloeibaar
Meerduidig
Alleen maar stroming
van een rivier naar zee
Kijk hoe de kleuren zich vermengen
met lucht en water
Hoe de horizon verdwijnt
Niets is hetzelfde…
Ontwaken
netgedicht
3.0 met 35 stemmen 2.674 we tevreden tegen elkaar
in een roes van slapend rijke liefde waar
geen vraag of antwoord wordt verwacht
ik draait me om in half wetende dromen
ogen ontdekken je slaperige zijn
en handen strelend, zoekend naar de lijn
om nog dichter bij je te kunnen komen
liefkozend langs de contouren van je gezicht
fluisteren mijn lippen smachtend je ontwaken…
Ontwaken
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 383 Je hebt me een stuk van jezelf laten zien
dat heeft me enorm geraakt
het was als een rups die zich ontpopte
een vlinder die ontwaakt
Zo mooi als de zonsopgang
een adembenemend licht
toch trad de duisternis in
want ik zag je gezicht
die woorden waren niet aan mij gericht
Je hebt in mij iets wakker gemaakt
ik wou dat het nog sliep…
het ontwaken
hartenkreet
2.0 met 9 stemmen 613 Ik heb me zo vaak afgevraagd
Waarom heb jij me zo geraakt
Jouw verpletterende eerlijkheid
Jouw weergaloze kwetsbaarheid
Jij haalt het kind in mij naar boven
Ik had het nog niet eens gemist
Maar toen ik het wist
Moest ik er aan geloven
Je haalt de mens in mij naar boven
In alles wat jij hebt verteld
Heb jij je kwetsbaar opgesteld
Ik durf…
Ontwaken
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 124 Als een plichtsgetrouwe onmiddellijk present
Lichamelijk protest
De onbehaaglijke vulling van een onverteerbare werkelijkheid
Slikken moet ik
Geen keuze
Maar jij verteerd me
Verleiding met zoetgevooisde zinnen
Spokend in mijn hoofd
IJersterk verzet tegen dat wat is
Verlies ligt op de loer
Winst onmogelijk uitgaand van tekort
Bestelling…
ontwaken
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 671 bruid te zijn
van het leven
zwanger van verlangen
naar
recht en gerechtigheid
klein en kwetsbaar
wordt het geboren
in een ogenblik
van mededogen
gemeenschap
-------------------------------------------------
uit "tot leven geroepen"
gedichtenbundel uitgegeven in eigen beheer
www.aukjewijmagedichten.nl…
ontwaken
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 1.302 voeten
onwennig
ik volgde je lach
en de ronding
van mijn verlangens
jij draait je om
en vraagt waarom ik hier ben
of ik je ken
de aarde zuigt
mijn woorden zacht naar binnen
verlies mijn zinnen
en mijn eigenwaarde
doch zonder een geluid
beroer je zacht mijn huid
kust mijn koude lippen
terwijl de ochtend gloort
komt mijn hart tot leven
ontwaak…
ontwaking
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 294 pure ochtenddauw
de eerste zonnestralen
de aarde ontwaakt…