Alle inzendingen over ontwricht

Extatisch, tegelijk ontwrichtend en allesomvattend voelt dit meer dan waar! Kan je me horen zonder woorden? De klanken achter tonen en akkoorden. Wil je me voelen in het diepste van mijn zijn? Via het hart kan je het weten een antwoord o zo rein. Jij en ik raken elkaar niet kwijt. Samen zijn wij de ultieme twee-éénheid.…

waar glas de wereld buitensloot bracht terreur in scherven dood inferno’s brandden door beton bewapend met geloof dat alles kon haat heeft de aarde met geweld gelijk gemaakt ground zero in oorspronkelijke staat het opgewaaide stof is weer gaan liggen hoe vaak zal een aanslag de wereld nog ontwrichten wil melker 11/09/2010…

bij me blijven bambi-ogen uitvergroot bij neonlicht en jouw iele meisjeslijfje in de groei ontwricht bij de drank geschonken aan het drek dat na zessen zonder gêne bovenborrelt nog onthullen wimpers hunker maar de lege maag ontkent je raakt hier snel vertrouwd met afkoopgeld dat wist en went Cambodja, november 2007 Opgenomen…

harder ik schreeuwde des te groter het verzet kende hun namen uit wat zij ooit hadden gezegd een bonte mengeling van losgeslagen geesten zonder verband is er met hen als groep niets aan de hand maar door het algoritme van deze tijd raken zij bevrijd van maatschappelijke kluisters en verliezen hun moreel respijt zij ontwrichten…

niet de plicht ontwricht mijn denken het zijn de barsten in het beeld de afgebladderde verf van zijn gezicht ik schuif het loden gordijn opzij vervloek mijn duivels werk marmer, zwart en wit geaderd zerk, na zerk, na zerk mijn handen glijden langs de groeven van geboorte en sterven terwijl mijn hoofd door doden bladert kerf ik in de diepste…

Ik houd me doof en blind, vergeet het zingen en vrees mijn stem , gedwongen in een kind Ik open mijn vuist, laat woorden ontsnappen, open en dicht, de betekenis ontwricht Mijn mond breekt af wat mijn lippen verzwijgen, zo veel, zo weinig, mijn tong blijft drijven Een zin klimt tot in mijn keel, doof en blind, zoals weleer,…

woestijnen kleurt waar botten slechts tijdelijk de plaats markeren als dood passeert het duint stormachtig in de wandelgangen van megatheater natuur schrikbarend schrijven statistieken de tijd die nog door kamelen en nomaden wordt gehuurd het is geen erfgoed of beschermd natuurgezicht deze aarde is al lang door de mens ontwricht…

hellevegen Liep zij door de smalle stegen In een witte bruidsjapon Toen ze bijna niet meer kon Kwam ze de gendarmes tegen Die hebben haar kleingekregen Juist voordat God zich bezon Jezus had het haar beloofd Maar vergat zijn trouwste bruid Die van haar verstand beroofd Verder ging in het gesticht Waarna ze is uitgedoofd Eenzaam en totaal ontwricht…

Siddharta Op deze dag het licht des levens zag In 't Sanskriet noemde men hem de Verlichte Ten tijde van de Gouden Eeuw van Grieken Als Plato Socrates Euripides Die talloze theaterstukken dichtte Dharma was zijn leer, 't Pad van het Midden, Achtvoudig, dat een einde maakt aan 't lijden, Dat door gehecht zijn 't leven kan ontwrichten…

Tussen verleden en heden vlucht je weg en blijf je in dat ene woord steken, ‘radeloos’ in verdriet ontwricht.…

Kom je uit je bed verkeerd de wekker gezet dan gaat het koffiezakje stuk valt de prut op je kruk gauw even scheren dat moet je nooit proberen met een bebloed gezicht begint de dag ontwricht eigenlijk weet je al van te voren deze dag beschouw ik als verloren alles komt vandaag verkeerd uit je handen zelf water laat je aanbranden tja, je hebt…

ook donkere stromen raken ons in het leven geven weerstand in een luchtig bestaan we laten ze gaan in ontkennen kijken de andere kant op willen niet aan ze wennen maar er is geen bloem zonder bladeren en wortels geen zoen zonder liefde en trouw laat donker en licht elkaar in vrijheid ontmoeten zonder dat het je leven ontwricht probeer…

de zingende man bezingt zijn bevrijdende ontwrichting gelooft zich na al die jaren God zijn stem ruw en zoet krast harten open schreeuwt dromen aan flarden harde noten het bloed in de straten dreunt na desperatie dislocatie separatie condemnatie revelatie in temptatie isolatie desolatie…

Het waren pluimen van een gier die schijnbaar krijsend van plezier zijn geest in een duikvlucht ontwricht. De waanzin gold als een despoot die 't goede inruilde voor 't kwaad. Mijn zwijgen torste het verraad: 't leven was geboorte en dood.…

Adviseurs en kabinet met blinde angst besmet volhardden in dure plicht tot de samenleving was ontwricht Wee gij, bijna doden Sterven is hier verboden!…

Nacht, zorg dat ik rusten mag in fluwelen dromen geurende bloesem van rozenbomen, dat ik niet ongeduldig wacht op volgende ochtend, dan is de dag zonder afscheid, niet afgemaakt: verloren tussen zovelen, ontwricht en gekraakt. Uitgebloeide rozen, verdwenen glimlach.…

overgangstijd is het even vrede Om elkaar te bestrijden zijn de oude krachten te zwak en de nieuwe nog te gering - kleuters in hun blootje die iedereen vertederen en tijdelijk ontwapenen in het spijtige besef dat die blootheid haar onschuld verliezen zal aan de verlangens die woekeren in de groei van lichaam en geest en levens kunnen ontwrichten…

Vleesgeworden gemoedelijkheid ontwricht. Vervreemdend stil, onzekere hospitaalgang. Besef van tragedie breekt traag door. Resteren laatste adem, huilende gezichten. Overlijdensberichten, keurig in de rij in de krant. Clichés die ontoereikend welgemeend hun opwachting maken. Onverdraaglijk leed hoe het ook zij.…

nergens in de wijde omtrek kwam ik stilte tegen toen zag ik jou en raapte je op, wist niets van je vluchtige reis of de wereld waaruit je werd geboren ik kende zelfs je naam niet zag enkel buien en het draaien van de duinen innerlijk ontwricht, met bleek gelaat een tiental vogels vloog op uit de wind tot dicht bij het water, hees…

Ontwricht en belast door 'n gekwelde geest. Gevreesd om controle te verliezen, kiezen gedachten voor zekerheid. Bereid en hoopvol op 'n kalm gemoed. Behoed voor d'eenzaamheid voorgoed.…

en laat ons langs het steil ravijn opnieuw de oude weg betreden die ons terugvoert naar het huis, dat in de duisternis beneden nog aan de voet der heuvel ligt; waar gij zo eenzaam hebt gestreden, toen leed de liefde had ontwricht; laat uitgeroeid zijn het verleden en uw gelaat weer zacht verlicht…

een wapen hoeft hij niet gebruikt alleen gezond verstand hij is mijn grote favoriet van misdaadfilms allerhand zijn boekje en zijn potlood heeft hij altijd bij de hand zo legt hij vele feiten bloot en voegt ze in verband als alle puzzelstukjes kloppen komt de waarheid aan het licht zullen alle leugens stoppen is de dader... totaal ontwricht…

Melodie van liefde wil ik horen zingen streling van liefde mag mij overspoelen het koord van liefde mag mijn hart laten springen zodat vlinders van liefde in mij kunnen krioelen Mijn hart wil graag met liefde worden gevuld ze verlangt zo naar warmte en stralend licht nu helaas nog in een eenzame waas gehuld maar dat komt omdat het ernstig was ontwricht…

Een steeds verloren vergezicht spreidt zich over torenspitsen heen spotlights op glas in lood gericht belichten helder het rijk alleen vergeten gras bij morgenlicht nestelt wild ganzenpas onder steen het platteland vergraasd, ontwricht verjaagt de zwaluwen uit het veen maagdelijk baart de wintertijd haar vorstelijke enig kind ondergesneeuwd…

weer duikt feniks in zijn as orakelt delphi dat de mensheid terug gaat naar af waar geschiedenis ontwricht wordt uit gevest en tijd breekt tolerantie in wankelmoedigheid stof en stenen vuurstormen verhaal van hoe ook zij door ongebreidelde agressie ten onder zijn gegaan zwarte vlaggen dekken gaten af die tot het doodsgezicht…

De deuren gaan open en ramen ontwaken verlicht, schaapjes lopen op het droge van hun lammeren bevrijd De lach verblijdt en tranen treuren ontwricht. Crescendo, andante, met de kroon van bloesem terug op de troon Vlieg! fluit! Schraap uw keel, Schreeuw het uit! Het is lente, mensen!…

aangedaan Verdriet voelen te zijn verstoten Zo talrijk alleen staan Het niet verspillen van water uit de kraan Het kruipen door ingebeelde goten Het restje ziel wordt afgestoten Thuisloos zal het beter gaan Gevangen in mijn eigen vrijheid De schaduw houdt me uit het licht Waarheid zo hard dat ik hem mijd De wereld door menselijkheid ontwricht…

Tien minuten, vader, voordat de blokkade in je halsslagader de hersenravage aanricht: je spraak meedogenloos ontwricht je rechterkant van mond tot voet verlamd, voordat het ziekenhuis je thuis brutaal verdringt en jou herleidt tot te voederen te verschonen kind, voordat de angst dan weer verdriet bezit nemen van je geest…

Anders, Het brillenslijpersgilde van Oom Carel, Dat in de ogen van veel Nederlanders Door lockdown toch behoorlijk werd ontwricht Werd bange hoop de bodem in geslagen Toen aan het eind der tunnel nog geen licht Noch aan de horizon een stip kwam dagen Hetgeen ons zichtvermogen wat verlicht Het OMT raadt Rutte wat het wil Het kwaad dat…

ach de arme paalzitter hij ontwaakt uit diepe luimer kil en stijf het lijf fijn druppelig de nevelsluier bij gekwaak en gesnater gegons gezoem geplons eend gans zwaan kikker libel waterhoen ver weg een kippenhaan elke dageraad bij het gloren van het eerste licht raakt hij treurig en ontwricht van zijn dagstaat zo paalvast bij al dat…