Netgedichten

netgedicht (nr. 27.418):

bestemming

nergens in de wijde omtrek
kwam ik stilte tegen

toen zag ik jou
en raapte je op, wist niets van je vluchtige reis
of de wereld waaruit je werd geboren

ik kende zelfs je naam niet
zag enkel buien en het draaien van de duinen
innerlijk ontwricht, met bleek gelaat

een tiental vogels vloog op uit de wind
tot dicht bij het water, hees
zoals de woorden uit het maanlicht

ik hield je tegen mijn oor
en vond de witte troost van stilte

Schrijver: kerima ellouise, 9 augustus 2009

miemake

hotmail.com

Geplaatst in de categorie: psychologie

bestemming

4.0 met 27 stemmen

336

Er zijn 6 reacties op deze inzending:

Naam:: Quicksilver
Datum:: 10 augustus 2009
Email:: dvdvthhotmail.com; Ik leg mijn oor graag te luisteren in dit wondermooie gedicht.
Wat zo tot me spreekt in de witte troost van stilte!

Naam:: Hanny
Datum:: 10 augustus 2009
Email:: hanny.vanalphenquicknet.nl; Je schept een bijzondere wereld hier en ik voel, hoor en ruik alleen maar de zee en haar kinderen.
Prachtig!

Naam:: Martien Montanus
Datum:: 9 augustus 2009
Email:: mamamoloxs4all.nl; heel mooi!!

Naam:: jan haak
Datum:: 9 augustus 2009
Email:: janhaakzonnet.nl; Hoe verlangend de zee kan zijn met jouw prachtige witte troost van stilte...

Naam:: elze
Datum:: 9 augustus 2009
Email:: e_r_schollemahotmail.com; Met dit gedicht laat je zelfs een stille en verborgen liefde spreken, schitterend.

Naam:: c. paris
Datum:: 9 augustus 2009; erg mooi gedicht.

Geef je reactie op deze inzending: