43 resultaten.
Onverlicht?
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 60 of wat daar nog van over is,
en te licht met ervaringen
wordt gekleurd en maakt
dat ik stik, mijn geestesoog
ter ver vooruit blikt op een
oneindig doel gericht, wat
niet te halen valt, of val ik
terug in dat er niets is gebeurd in
een golf van overmoed, onverlicht
door de essentie wat ons drijft en
schreeuwen vergeten schaduwen ons…
onverlicht
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 119 gesloten ogen
ademen duister antwoord
onverstaanbaar stil…
Zij is 's zomers een bewaarplaats
gedicht
3.0 met 31 stemmen 10.099 Meestal
leeg en onverlicht is zij de rest
van het jaar een verticale doodskist
die slechten-ter-been- droog houdt
en af en toe schreeuwt iemand in
haar binnenste een monoloog omdat
hij de verbinding niet vertrouwt.
Maar meestal leeg en altijd onverlicht
kent zij dan toch haar moment van
vrolijkheid.…
Anne Frank
netgedicht
4.0 met 35 stemmen 2.101 schrijven is vrij
en vult vele eenzame uren
onder een dodelijke stilte
is het slechts wachten op
de klok slaat
de ramen onverlicht
het dagboek en de ogen
dicht…
Democratie
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 105 Een onverlicht despoot en een tiran…..
Wat is het Westen wijs met Erdogan.…
Licht gedicht
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 293 Onder een onverlicht bestaan
met gruwelijke schaduwkanten
nietige wanklanken van liefde
baan ik mij een voorzichtige weg
naar waar ik de intense echtheid
nog kan voelen
de pure noodzaak
steeds kan proeven
om te communiceren
met het licht in het gedicht.…
Schuilplaats
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 428 De nachtkaars beroert sterren
schuilt in tedere aanraakbaarheid
huilt om onverlichte verten.
Stormdruppels tellen eeuwigheid
op het ongeschreven behang.…
Onverlichte oevers
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 249 door ontzetting
waardoor ik terugval, uitgetreden en besmet
als vloekend woord wat de mond verlaat, staart
in de koudste ogen voordat ik het moet loslaten,
bijgezet in de as van alledag, verwaaid in een
hoopvol woord als bedoelde verlossing
als kerend licht die de weg volgt zonder
onderbreking, de tol betaald en een
brug slaat naar mijn onverlichte…
onverlichte tijd
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 46 stenen naar de leegte
tussen de sterren
omsingelt stille
woorden verscholen
onder een stolp van glas
iemand blaft met
schorre keel naar geesten
achter koude muren
botst in schommelend
licht tegen het verlies
van wie hij was
iemand dicht met
haperende pen op de
mestvaalt van het
tekort betast de taal
met vingertoppen in
onverlichte…
Atlas
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 139 nu de stroming
ons naar open
zeeën voert
denk ik aan Atlas
die de hemel op
zijn schouders droeg
nu in het geheugen
een onverlichte plek
naar daglicht tast
zie ik gebroken
vleugels die binnen
moeten blijven
nu het lichaam
worstelt met wat
voorbij de tijd ligt
ben ik bang
bang om jou
te verliezen…
het woord
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 41 het woord
bezig van deze
wereld te verdwijnen
schijnbaar dood
in winterslaap
hapt in duisternis
naar adem
verbinding verbroken
het woord
valt in stukken
uiteen in scherven
gebroken
op onverlichte
plek in hoofden
betekenis verloren
het woord
opgesloten
bijna vergeten
vrede! rammelt
aan de poorten…
Schaduwkant
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 330 ’s nachts dwaal ik eenzaam
door duistere nauwe stegen
verlaten, vergeten, verzwegen
zo kom ik jou daar tegen
en vraag je naar je naam
beduusd, bevreesd, bang
zoek ik naar jouw hand
raak deze langzaam aan
ik sidder, huiver, doch verlang
naar de donkere, zwarte kant
van jouw onverlicht bestaan…
Schaduwkant
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 1.495 ’s nachts dwaal ik eenzaam
door duistere nauwe stegen
verlaten, vergeten, verzwegen
zo kom ik jou daar tegen
en vraag je naar je naam
beduusd, bevreesd, bang
zoek ik naar jouw hand
raak deze langzaam aan
ik sidder, huiver, doch verlang
naar de donkere, zwarte kant
van jouw onverlicht bestaan…
Grijs.
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 465 wetend dat alles anders wordt
aan het einde voor een nieuw begin
denkend dat veel verloren gaat
uit de verzameling tussen ons in
wachtend op een nieuwe liefde
in het witte schijnsel van verlangen
die het zwart van onverlichte passie
in een grijze kleur laat behangen
de neerslachtigheid beklemt
de lust van hartstocht ontwent
toch zal de…
Enakskind
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 87 Zij jaagt alle dagen
met beide armen wijd
en vangt bijna achteloos
meerdere levens verspreid
waar nachten woest spelen
met een zoekende zesde duivel
is haar gezichtje nochtans zacht
bijzonder wanneer zij lacht
soms aait ze haar hond
maar onverlicht verlaten
geeft zij weer gehoor
aan nog een laatste geest…
Ja...
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 482 De nacht valt deze dag wat langer
in ver en kletsnat lamplicht
waarin het water stuift
vind geen beschutting
niets is waterdicht
een dak op palen laat de wind door
onaf en onverlicht
wil januari schrijven
terwijl mijn hand drijfnat papier beroert
en van mijn hoofd de druppels vallen
ja schrijf ik
dan stokt mijn pen
toch positief…
flirten met onmacht
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 128 mijn verdekte onmacht
die overkomt me juist in dromen
als ik voor het spel van flinke vrouw
steeds lijk te laat te komen
dan breekt de opgebouwde grip
nog vóór mijn handen af
loopt alles in het honderd
bij dag kan ik nog koketteren
scharrel wat rond met schone schijn
pronk met verschoten veren
maar in het diepste donker
van mijn onverlichte…
loopvocht
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 748 de woonkamer ligt er
onverlicht bij, de gordijnen
gesloten, de woorden stil
uitgesproken, heb je het gehoord
van de zeven, de zeven
de mensen op straat
haasten zich blauw verijsd
in wel zeven sloten tegelijk
al is het eerder er op
met kermende handen en knieën
ergens duister verscholen
haalt een man zijn gram
op, net zoals zijn neus…
Een moeder zonder kind
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 166 bleek en stil
het zwarte steile haar
iets voor haar ogen
zit daar
een moeder zonder kind
wat in elkaar gedoken
haar trein
dendert maar door
met onverlichte ramen
zonder namen
schokken vier coupés voorbij
terwijl de regen spat
geen uitspraak over schuld
kan haar nog deren want
in haar hoofd rijdt weer de trein
de seinen staan…
Een heel behoorlijk natuurgedicht
gedicht
2.0 met 111 stemmen 37.438 De scepsis langzaam weggestorven
en het laatste voorbehoud
met de spotvogels vertrokken
naar het heidense Zuiden
wordt het tijd om te gaan sneeuwen,
eerst langzaam, daarna dichter,
tot alles blanco is en onverlicht,
je reinste Middeleeuwen.
Mooi zo, dan nu maar eens een zwerver
aan laten kloppen. Volluk! Hongur!…
Een heel behoorlijk natuurgedicht
gedicht
2.0 met 11 stemmen 3.569 De scepsis is langzaam weggestorven
en het laatste voorbehoud
met de spotvogels vertrokken
naar het heidense Zuiden
wordt het langzaam tijd om te gaan sneeuwen,
eerst langzaam, daarna dichter,
tot alles blanco is en onverlicht,
je reinste Middeleeuwen.
Mooi zo, dan nu maar eens een zwerver
aan laten kloppen. Volluk! Hongur!…
De oorsprong
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 247 De zon - haar stralen strak op zijn gericht
zodat zij komt tot leven
geen duisternis blijft onverlicht
het Licht is haar hergeven
De roos verheft zich boven 't gras
de mus begint te zingen
onbekend met hoe zij was
en hoe haar knoppen hingen
De symfonie der natuur begint
Hoor! Hoe zij op klanken zint
Nu de bron is opgedoken
Kijk!…
Rechtsomkeert
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 188 De straat wacht onverlicht, verlaten.
Zij kent de weg met ogen dicht
weet waar de kuilen zijn
waar opgestoken tegels.
Een hond waakt over zijn domein.
Er komen stappen ongehoord zacht naderbij
omringd door langvervlogen rook
zwaar ademt ze zijn komst in.
Hij spreekt geen woord maar leidt haar losjes
rechtsomkeert.…
De Radeloze god
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 651 Dus blijft de bootreis onverlicht
als de veerman het licht duistert
namens alle wereldgoden
omdat niemand ooit nog luistert.…
Maanloos
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 260 En op de spiegelgladde duistervijver
schaatsdansen de schuldeloze zwervers
dakloos dronken onder een onverlicht bestaan
rondjes, leger, van bijna dood naar heftig leven
wanend, verlangend, maar steeds geen maan
geen hemelplaneet of uitzicht uit het bordeelraam
de halfgesloten gordijnen, erg ver van liefde vandaan
achter het schimmenrijk van…
Ommekeer
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 107 alleen koppigheid is bestand
tegen gebeitelde argumenten
die pijnlijk uit poriën zweten
ik ontwijk de wroeging
kies het luchtruim
om vooral niet nabij te zijn
en daarginds, zo ver in grootheid
op de datumgrens van gisteren
lijken alle zeeën klein
ik keer mijn heugenis om
treed oningewijd de toekomst binnen
verkeer aldus op nog onverlichte…
En Toch
hartenkreet
4.0 met 18 stemmen 1.819 Het is nacht en duister
De wereld lijkt zo stil
Alle huizen onverlicht
Buiten….…
Mokum in de mist
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 107 De ochtend is in dikke mist gehuld
Je kijkt maar net aan twintig meter weg
Ontwaart nu zelfs geen heg, laat staan een steg
De stad heeft zich met waterdamp gevuld
Een deken over het Thorbeckeplein
De kroegen onverlicht en uitgeblust
Alleen gerammel van het lege fust
En ’t kuchen van een vroege kastelein
‘t Gerinkel van de tram hoor je…
DE GEHANGENEN
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 1.333 Terwijl er eerst nog iets was te zien
Een kil gevoel trekt door m’n ruggengraat
Een donkere hand omklemt mijn ziel
Het beklemmende gevoel alsof ik dit verdien
De wereld lijkt inktzwart te worden
Verlicht door slechts een enkele kaars
Terwijl een harde wind aan het vlammetje rukt
Nu is er enkel nog de duisternis
Ik ben verdwaald in dit onverlichte…
Maankompas
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 63 Aan het einde van mijn langste schaduw
absorbeert het diepste zwart, onverlichte zuil
die de kristallen nacht van stilte zal doorbreken
dat het in de gelaagde stenen de wil tot spreken
ijler dan nog in de ongeboren dood, gaat de horizon
over in een andere horizon, gedragen op een roerloze schaal.…