inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 52.516):

Onverlichte oevers

De schaduw die ik werp
als eieren over kiezels die
voor een deel de avond stuurt
en niet mijn bereik vergroot,

vervreemding van licht en donker
verwekt een karikatuur van een
pad naar een vers gedolven graf
passend naar mijn schaduwlengte

voor mij alleen een wereld waaruit de
bodem is geslagen, houten kruizen
gezaagd uit de herinneringen, silhouetten
door de tijd vertraagd, verlamd door ontzetting

waardoor ik terugval, uitgetreden en besmet
als vloekend woord wat de mond verlaat, staart
in de koudste ogen voordat ik het moet loslaten,
bijgezet in de as van alledag, verwaaid in een

hoopvol woord als bedoelde verlossing
als kerend licht die de weg volgt zonder
onderbreking, de tol betaald en een
brug slaat naar mijn onverlichte oevers.


Zie ook: http://www.pamapoems.nl

Schrijver: Pama, 28 juli 2014


Geplaatst in de categorie: woede

4.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 249

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)