Netgedichten

netgedicht (nr. 22.604):

Maanloos

En op de spiegelgladde duistervijver
schaatsdansen de schuldeloze zwervers
dakloos dronken onder een onverlicht bestaan
rondjes, leger, van bijna dood naar heftig leven
wanend, verlangend, maar steeds geen maan
geen hemelplaneet of uitzicht uit het bordeelraam
de halfgesloten gordijnen, erg ver van liefde vandaan

achter het schimmenrijk van droeve geesten
waar regen in regen valt en tranenzang
door de verlaten nachtelijke straten lalt, bezopen
mistroostig, verwaarloost en alleen
eenzaam op weg naar niets
tijdens een leven dat niet troosten kan.