Alle inzendingen over onverwoestbaar

Het grote geluk dat nooit meer in me stuk gaat laat jij al die tijd in mij bestaan, om samen te gaan. Met blijven geloven en met plezier en diep hopen op liefde en herwonnen kracht: in God en zijn altijd durende bijstand. Op welke manier dan ook; hij is overal in zijn aanwezigheid, heb jij me doen leren grote meester, maar ook diepzinnig…

De onverwoestbare kracht van haar hart laat hem voelen dat warm en koud samengaan in eeuwig brandend vuur…

dubbele moord Voor zijn Mast, zijn skyline en voor Feyenoord En zelfs na tegenslagen die geen ander kan verdragen Steekt weer vol vertrouwen, de handen uit de mouwen En dan gaat hij trouw weer aan het bouwen Omdat hij weet dat, wat zijn stad ook overkwam, Het eens zo ver zal wezen, dat het nageslacht zal lezen Hoe door zíjn doen is herrezen; Het Onverwoestbaar…

vervlogen liefde die zo jong en sterk leek, maar sneller nog was opgelost dan de illusie groeien kon er schijnt geen weg meer terug hoewel de deur nog licht doorlaat op de drempel liggen als een buffer een wereldoorlog, rock-’n-roll Vietnam flowerpower, een vleugje postmodernisme na de afgebroken Muur aan de andere kant zijn dierbaren onverwoestbaar…

Maar Driek kreeg, onverwoestbaar als gebaar Een lullig fietspaadje naast een trottoir…

De koers zou na vanavond exploderen Beleggers waren dronken van geluk Want onverwoestbaar was de Cybertruck Die Tesla’s Elon Musk ging presenteren Het werd een overdonderend begin Hij smeet subiet zijn eigen glazen in…

Onverwoestbaar leeft de beuk voort, met doorkliefde stam... Het bos geurt fijntjes; veelstemmig gezoem klinkt op: paardenvijgenlied!…

De pitbull in toga neen de Bokito onder de topadvocaten de grootste, de sterkste de onverwoestbare geen gat in haar hart te slaan hard zal ze terugslaan die houden ze niet vast Nog voor de zomer is zij te gast bij de talkshows is het niet in Nederland dan wel in Dubai!…

als je lacht zou ik de glinstering in je ogen willen vastleggen op onverwoestbaar papier bewaren als een kostbare schat tevoorschijn toveren op momenten dat het je even wat minder gaat als bewijs dat jouw wereld niet alleen uit duisternis bestaat…

op de rand van de slaap word ik overvallen ik ga ineens even dood onverwoestbaar blije spreeuwen wekken mijn roerloze oren tot leven op het vergeelde behang valt het winterlicht een deur gaat dicht…

als een bijzettafeltje onverwoestbaar mooi voel ik mij in het leven er onder kruimels brood en pindadoppen en stinkschoenen ernaast ik zou met je willen wandelen alleen je pootjes zijn fragiel vannacht op je blad een brief geschreven ik liet hem verscheurd wegwaaien ik kon blijkbaar niet met taal uit de voeten… met…

ze verdragen humor niet dat blijkt weer in Parijs er wordt geschoten op het vrije woord dat onverwoestbaar is sluiers worden afgerukt tonen haatgevormde klauwen bloed wordt zichtbaar in cartoons druipt in woord en beeld oh Allah, oh Jaweh, de wet van naastenliefde wordt verkracht…

Haast tien jaar her dat jij, Driek, ons verliet Je verzen blijven onverwoestbaar goed Incluis hun fijne vinho verde-gloed En ook je beeld verdween níét in het niet: Met lach en kloeke baard en vlinderdas Staar jij naar ‘t mooiste meisje van de klas…

Dit vroege, oude land kent een andere stilte vindt lagen van oer terug en zingt het water stijf Het is er onverwoestbaar breekbaar, terwijl in de verte een kind huilt en een wolf en de wind De schaduwen lang en jong in vloeiende beweging uit de uren van duister gerukt om te wenen en te helen.…

Mijn stralende lach en mijn mooie gedichten mijn tedere woorden mijn onverwoestbaar krachtige wil ik hebt mijn noodlot steeds het hoofd geboden tot het eind geloofde ik mijn idee van geluk ik ga niet weg ik heb nog wat tijd gekregen ik zal altijd maar door gaan tot aan het eind ik heb je voor altijd m'n hart gegeven ik draag…

Het is een wedstrijd waarbij de winnaar altijd al bekend is, onoverwinnelijk onverwoestbaar en mensonterend. Kanker. Te vroeg John, te snel, een oneerlijk gevecht tegen een oneerlijke concurrent. Te snel te vroeg en zo unfair.…

Houd je haaks fluistert de wind bolt de zeilen stormachtig voelen en denken betovering van kristal haar worsteling ze draagt op haar innerlijke wereld voortdurend aan transformatie zet je scherp fluistert de wind onverwoestbaar doorgaan zo is het goed hart hoofd en ziel In lak'ech Ik ben een andere jij Inspiratiebron"Pan…

want boven ´t maaiveld, dát is ongehoord maar altijd óók die ondergrondse stroom die onverwoestbaar zingt: bescherm je droom Jan woordenaar Bontje, 2 mei 2021…

Alleen in mij dansen de herinneringen als onverwoestbare filmbeelden. En in anderen anders, maar ook dat gaat voorbij, waarna zelfs het verlangen het opgeeft. Diep in de oceaan ligt de verborgen schatkist, die allang is leeggeroofd.…

Wij mensen zijn erg kwetsbaar, breekbaar en zwak Maar tegelijkertijd ook keihard en onverwoestbaar We geven ons hart uit liefde aan een ander dat is een teken van kracht Als je verliefd bent voel je je onverwoestbaar in het leven Een grote glimlach op je gezicht, door je geliefde aan jou gegeven Maar als je liefde voelt voor iemand maakt het…

Niet zomaar een stroompje op de Veluwe. Ik kies mijn bedding door een statig bos. Halverwege moet ik wèl jongleren: publiek is dol op een waterval. Dan volgt het oergebeuren: bruinsappig murmelen langs bladeren en boomwortels... Soms flitst een fietser mijn diepe loop, hoor ik gemijmer uit het calvinisme. Als een Jabbok* voor de toerist…

Wij samen zijn onverwoestbaar. Wij zijn een team en hebben een band. Wij staan altijd voor klaar voor elkaar en ons schip is nog nooit gestrand. Ik zou tegen alle ellende willen zeggen: Kom maar op en probeer het maar. Want uw stortvloed zullen wij droogleggen. Wij zijn een team en zijn onverwoestbaar.…

ogen stralen dwalen langzaam over wit papier waar gedachten verhalen vertellen oude historie in stil verlangen weer ontwaakt uit 100 jaar slapen een sprookje van 1001 nachten breekt de muur die onverwoestbaar had geleken woorden komen tot leven dansen op de tijd en vullen de leegte die jij achterliet…

Zijn idealen verbonden, verbinden mijn hart met zijn groot onverwoestbaar hart: vanaf het moment, dat hij zijn schildershand op mijn verbeeldend, fantasierijk hoofd, beschermend, maar ook vooral voedend legde... vanaf dit en dat moment, ontstond de band, en ook veilige vredige dichtersgeest!…

Twee vuren dansen om elkaar heen, onverwoestbaar hoog laaien vlammen op in het felle zonlicht. De zon brandt tot er brand uitslaat, en een orkaan, een tsunami, nodig zijn om te blussen. De aardbeving trilt nog na. Het vuur smeult nog na.…

Telkens ik je gezicht zie, Denk ik aan onverwoestbaar staal. Geen enkele uitdrukking te zien op je gelaat. Ach, zal ik je ooit verstaan ?…

waar kinderen spelen in het moment golven de gedachten op en neer aanwijsbaar naar verloren zaken, aan het op-zee-herwonnen strand overspoeld door zilte tranen van eb naar vloed gedreven, bruist het leven, almaar hoger een onverwoestbare schat van haar zandkastelen troon.…

binnen – de zwarte botte bijl – hakt liefde weg en het dierbare dat zich in wanhoop vastklemt zet de vensters open laat alle leegte binnen vernietigt de wortels van mijn bestaan zaait de tranen voor een oceaan van verdriet verdwijnt zonder te groeten Verwond door de spaanders krabbel ik verblind op laat mij schragen door de onverwoestbare…

Onverwoestbaar en echt. Overtuigend en mooi. Zwijmel ik de herfst in naar de winter. Met mijn soulmate en liefde. De dagen korter en donker. Maar mijn hart groter en voller.…

strijders daarvan verspreiden zich ongehinderd verdringen elkaar in de nauwste schuilhoekjes zijn makkelijk te verslaan winnen dan toch weer ze kunnen zowel rotsen pletten als schilderijen op stenen maken hun wezen als eenling is uiterst kwetsbaar maar de samenwerking toont onblusbare kracht het stille rijk zonder grenzen voor altijd onverwoestbaar…