Alle inzendingen over onweer OR hagelkanon

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

Door het zo sterk veranderde klimaat, Zeg ik: ‘De zondvloed komt, maar wel na mij! Ik vlucht voor zwaar weer weg’, waarna ik blij En met een goede bui het land verlaat. Wie nu asiel zoekt en hoopt op een wonder, Die weet al: dat geeft straks nooit meer gedonder.…

Aan Chrétien de Troyes In onweer, storm en regen kom je geen fietser tegen. Alleen jezelf. Frontaal. Fiets door! Daar zweeft de graal!…

De jaarlijkse maand van het herdenken aan zij die heen zijn gegaan zijn overleden, dood zijn gegaan maar niet (nooit) in mijn herinnering want je bent pas echt heel erg dood als er niet meer aan je gedacht wordt de maand in feite voor mij alle maanden gedenken aan zij , hun, hen die leven maar geen (enkele) rol meer spelen in jouw of die…

de nacht inketswart strymjende streamende rein fjoerflikkerjende donder balstjurrich mei geweld letter: sjucht it ferbaasde himmelwetter mei kleare berneeachen en omearmet de stilmte fan de iere moarn Vertaling: onweer de nacht inktzwart striemende stromende regen vuurflikkerend onweer onstuimig met geweld later: ziet…

Natzweiler - scholieren, dagjesmensen en de galg oogt nieuw in dit godverlaten oord waar het onweer hangen blijft Zonneleen 26.4 280606…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Koperdraad rood koperdraad gewonden om een stok waarmee hij traag uit wandelen gaat wanneer het weer op onweer staat Nog eens naar de heuvel toe want hij is moe - doodmoe…

Dan weer, graag bij bliksemlicht, moet ik nodig een gedicht en ben een vleugelsinterklaas, een onweerbare huispoweet van fladderend meesterwerk, helaas niet wetend hoe het onweer heet.…

haarscherp zie ik verwarde mensen met onweer in de ogen ze dragen het zand terug naar de zee waarin harten op klippen zijn geslagen en waarin de haat witter is dan de branding…

als het nieuwe maan is trekt zij de wereld binnen onweer in haar hart wind haalt zuurstof zee stroomt leven ze heeft geen stem er klinkt wel een kleine melodie…

Vier de zomer ook als de zon maar weinig schijnt ook wanneer de regen met bakken uit de hemel komt ook zelfs met teveel wind, onweer, bliksem en donderslagen vier je leven!…

Dezelfde ruis als die van onder de gloed van schijnend zijden toen de zon van het land langs ”de laars” zich vermengde met het onweer van mijn dromenland.…

Lopend op water Blijft voor ons een utopie Varend voor ons best Picknickend alhier Op de aarde in het gras Vrijend op pollen De regen spatte Terwijl gekleed de zon Botsende wolken Onweer…

Wat als mijn hart huilt als een uitbarstend onweer? Wat als mijn hart pijn doet als door een mes doorboord? Wat als mijn hart verward is als een compas dat het noorden niet vindt? Geen inhoudloze woorden kunnen mijn tranen drogen.…

Een plu bij onweer dragen is niet schrander Je weet toch: wie een kuil graaft voor een ander...…

Nu dat zij weg is Is de herfst nog steeds rood Maar zonder betekenis Onweerbaar brandt de minnepijn En schept sprakeloze spanning In het donkere hart Onder een kleed van zwarte vodde Kruipt hij weg en hoort de meeuwen schreeuwen Maar nu zonder betekenis.…

ze woont in een droom gekneld tussen zomer en herfst er hangt een geknakte zonnebloem aan de binddraad na het laatste onweer hij krijgt een binnenplekje in een vaas terwijl ze kastanjes uit haar zakken schudt wordt er gerild door merg en been…

Wat ging er deze keer veel aan vooraf, Dat zomerse moment, de zonnewende: Veel onweer, regenbuien, ’t was een bende, Het voelde als een ‘healing’ of een straf. Dus bleven we maar even lekker binnen; We kunnen aan de tweede helft beginnen.…

ze komen weer jagen in loodzwaar grauw mijn lauwe dagen in giftig blauw dan voel ik genoegen in wervelende huivering en hoor ik lucht zwoegen tot die laatste zindering als een malse regenhoos draalt en strepen maakt zot gedraaid de windroos mijn glazen daken kraakt en het roestrode gruis mijn uitzicht bevuilt het kleffe bloemenpluis…

Wolken bespelen elkaar met vonken Het licht is donker en het donker is licht Heftig knallend en waterig warm Vervormen zij elkaar tot in de nacht Net zoals wij soms in elkaar zonken Om daarna te varen zonder enig zicht Varend in golvend water. Omarm Mij dan als een opklaring, dromend zacht…

van verre kwamen zij afgerold de verkoeling brengende wolken Donar bemoeide er zich zelf mee sloeg met zijn hamer de bliksem de regen spoelde alles schoon bracht soelaas voor het gras nam het stof mee van de straten maakte schoonmaak in een vlaag klank en lichtspel kwam wat vroeg net na de middag het was nog dag liever onweer als de avond…

Mimi snort al een half uur op mijn schoot op de wc waar ik haar zit te strelen omdat het onweert Voor haar geen angst ik ben een goed mens dat weet ik zelf mijn kant is de goede kant van de streep onder de deur het blauwe licht van de bliksems en de rommelende donder het zwaard van Michaël dat het kwade scheidt van het goede…

ik heb met jou de regenboog zien opgaan in een door zon verblinde bui waarbij donker zwarte wolken de horizon raakten en met hagel schade maakten de volle kleuren kregen nog een schaduwboog tot cumulus de lichtbrekende regen verschoof en wij nog vol ontzag voor dit immens natuurlijk gebeuren de intense kleuren nog op het…

dit landschap doseren is de muziek van Edvard Grieg bij mondjesmaat ten gehore brengen als bij donderslag het mystiek aanzwellen van onweer over gindse bergen later in het dal weerom het kristalhelder zwijgen de rust vermenigvuldigd in veelvoud…

dit landschap doseren is de muziek van Edvard Grieg bij mondjesmaat ten gehore brengen als bij donderslag het mystiek aanzwellen van onweer over gindse bergen later in het dal weerom het kristalhelder zwijgen... de rust vermenigvuldigd in veelvoud…

Zo'n dag waarop de thermometer stijgt Naar waarden die wij kennen uit de tropen Doet je weer op een mooie toekomst hopen En zorgt dat je weer eens de kriebels krijgt. Toch rust er op zo'n zomerdag geen zegen. Na zonneschijn komt immers altijd regen.…

hier sta je op het zwarte gras te denken over gedachten de sterren geven weinig licht vannacht en de rake klappen behoren de dag het dreunen van een onweer het sterven en de geboorte van een etmaal gadeslaan de tuin er is geen ritme in het donker er is slechts zijn…

Door storm en bij onweer zag ik jouw gezicht zag ik immer het beeld dat bewaard bleef achter mijn netvliezen en wat niet zou worden gewist, maar altijd aanwezig steunend en diep liefdevol vooral vredig, vrede met alles; anderen respecterend, vol respect voor mij.…