Alle inzendingen over onwetend zijn

De inwoners van Onwetendheid. Ooit beseffend, wij zijn ook een volk. Vanaf dat moment gaat de poort open. Welkom in Realiteit.…

In onwetend tasten en handelen trager nog dan immer voorheen probeert hij wegen te bewandelen en stoot zich aan dezelfde steen alleen het spel der ingewanden verteert het leven vol van pijn heeft hij in zijn lege handen een zoete drang tot zuinig zijn éénmaal nakend door de nacht eenzaam in zijn zaligheid omdat er niemand op hem wacht…

man vestigt een onwetend dichter bij de kern van de echte zaak en vindt slechts een warm onthaal…

blinde vlekken dode hoeken in mijn hoofd geheugenlekken herinneringen uitgedoofd schier onwetend wat de dag hierna mij biedt snel vergetend … en zelfs dat onthoud ik niet…

Niets dan onwetenheid in het rulle zand.…

Vogels vliegen droomverloren van hier naar daar, van noord naar zuid; wie zijn als zij - nog niet geboren onwetend van dit broos bestaan, maar toch geduldig wachtend op de morgen al kennen zij nog niet de zorgen, zij zullen toch dit lied verstaan.…

jantje lacht het leven tegemoet straatvoetbalt panna knikkert een gewonnen pot, na hem de zondvloed jantje weet (nog) niet van het tranendal, danst onwetend een gemaskerd bal…

Onschuldig en klein als het is, Onwetend van de gevaren om hem heen. In zijn kleine beschermende wereldje, Kan het zorgeloos opgroeien, Tot een wijs en volwassen mens.…

betoverde luchtbellen bliezen we door de nacht ik keek ze na onwetend zwevend op weg naar een oneindig einde zoekend naar geluk een luchtbel zweeft tot de betovering verbreekt…

ik liet je in het donker jouw kamer weids jouw bed gekluisterd aan de grond onder jouw voeten gaapt het gat van angstige onwetendheid dat wurgt me nog het meest…

zijn Dat je in die lach Plots mij ziet Zoals ik nu ben Nog steeds klein en onwetend Maar trots en fier Omdat je dan de reis kan voelen Die we samen hebben gemaakt Omdat je in die lach kan zien Dat het beste van mij Nog steeds bij jou Ontwaakt…

Naakte mossels liggen gapend op het strand onwetend van het dampen nog.…

Ach m'n verwoede spasmen van onwetendheid in een hoekje op de vloer gelegen rest teneergeslagen ongezelligheid als braaksel op een vasttapijt ontkomen aan een slechte tijd van afval en afvalligheid…

Zwijg gij zinloze U laat het boek gesloten Onwetend is u eeuwigdurend nacht U versaagt het immers te ontwaken Heilzaam is hij die het tot zich neemt Alleen het schrift zal ons immer leren…

Langs sporen van wind lijnen van staal trekt gelijk het web van zwak evenwicht banen van onwetendheid in stralen van licht tot aan de zekerheid liefde die over horizon schijnt.…

Zij wist zoals moeders weten Zij wist het zonder uit te leggen Mijn kind is anders Bijzonder getalenteerd En sommigen onwetenden Noemen dat verkeerd. Zij wist zoals moeders weten…

hoe ik ook zocht me binnen de grenzen van een verpakte ochtend te weren het gestremde liet me in zijn traagheid onweten schreeuwen over waar of onwaar de roos binnen de waan schoonheid verder draagt…

Maar liever dat ik hier op aarde lijd, Dan veilig leven in onwetendheid.…

Omdat alles alles is helemaal zonder niets en uiteraard toch ook al het niets van het heelalles is niet alleen het ondenkbare wat er ooit was voor het begin van de sterren en wat er zal zijn na het bestaan van de sterren maar ook de illusie van de tijd waarin wij leven en denken iets te weten van wat alles onwetend weet…

de zee werd zo anders toen de stroming haar naar de Waddenzee had gevoerd haar ziel reisde naar de andere kant van de tijd voor altijd geborgen in elk liefhebbend hart de tijden van onwetendheid zijn voorbij nooit zal de zee dezelfde zijn…

Onwetend was ik dat de geur van regen -Althans, wat in de Canon wordt beweerd- Door geosmine wordt geproduceerd, Toch heb ik op die geur best wel wat tegen. Die natte geur gun ik de bioloog, Ik geef de voorkeur aan de geur van droog.…

't Kind onwetend zuiver spontaan 't Meisje hopen en geloven nog onbevangen De vrouw bereid tot geven en ontvangen 't Leven eenmaal gegeven geen weg terug ...…

Onwetendheid en onschuld zijn als een helder stromende beek tussen bergen van list bedrog en onrecht. Het wordt pas eng wanneer de beek opdroogt zoals een korte regenbui in een woestijn van verderf.…

Ergens ver weg ruist een stem terwijl een eerbiedig suizen door het eikenhakhout glipt Ik zie een lijster die daar onwetend hipt door een hoofd waarin alles blijft verhuizen Hier huist het allerlaatst van hem.…

zwart witte vlek loopt afgetekend tegen hemelsblauw met blanke wolken grote ogen blikken onbewogen in mijn lens onwetend onverstoorbaar etend het mes doorklieft de malse lap…

Wat zijn jullie allemaal weer Anders, mooi Vrij onbevangen, onwetend, fijn bol of iel, Maar allemaal puur Kind zoals een kind moet zijn.…

Op de golven van mijn kloppend hart Vaart de angst van onwetendheid. Het zicht belemmerd door schemer Wanneer ik mijn levenspad doorloop. Niets is zeker En in de onzekerheid van het niets Wacht ik in het onbekende Als een waakzame uil Op een gebroken tak.…

dit moet het ergste zijn meer dan de onwetendheid de zekerheid van besluitloosheid een dilemma tussen goed verstandig of slecht gevoelig en geheel niets doen het wachten op een hellend zwaartepunt tot het omvalt en niet meer terug kunt behoed me voor het gevaar of is het al te laat…

Ondanks al het mooie in het leven wordt alle ellende in de wereld veroorzaakt door onwetendheid onverdraagzaamheid hebzucht macht en liefdeloosheid waar religie, opvoeding omgeving en afkomst aan ten grondslag ligt…

zonder 'luisteren' wat men hoort gaat het verder ongehoord onwetend gezegd zo wordt taal nooit uitgelegd worden woorden die nooit werden gezegd nooit het ware verhaal ... nooit écht…