Alle inzendingen over op straat

Ik hield me maar vast aan mijn ochtendkrant, op straat – bij het uitglijden.…

Raap op straat geen goud op, het is van een rijke – die het terug wil.…

De straat waarin we zijn gaan wonen is een doodgewone straat zoals alle andere straten. Ons huis waarin we wonen is een doodgewone woning. Het huis waarin we huizen is onbetaalbaar duur. In geen chiquer huis, in geen betere straat, in geen ander dorp willen we wonen. Hier groeiden onze kinderen op.…

ik wist ongeveer jouw nummer waar je woonde en het raam waar je uitkeek op de stad verlaten straat op weg, jong nog met vraagtekens misschien wel onbegrepen inmiddels zie je niet meer dat joch op de fiets in jouw straat je bent gegroeid, vergeten waar het om gaat, om niets, een kind belt aan schuif de gordijnen opzij kijk naar de overkant…

in elke hand één voor het straat toneel waarmee hij zijn geliefd straat publiek wil vermaken een oorverdovend geluid de politie schiet de jongleur dood slechts zevenentwintig jaar jong met als enige misdaad de mensen aan het lachen maken met zijn kunsten wat vreugde geven in moeilijke tijden een hart onder de riem…

Lopend door de straten van mijn jeugd zoek ik naar de bekende plekjes, die in mijn herinnering nog bestaan. Eens was ik hier met alles zo nauw verbonden, straten de kerk het plein het park, waar ik voor het eerst werd gekust.…

Als straatdief steelt-ie zelfs een hele straat. Ongrijpbaar kan-ie aan z'n trekken komen. Hij heeft na deze straat de wijk genomen.…

ijzig giert de wind door stadse straten afval schuurt langs muren verdwijnt uit het zicht van gedoofde winkelramen een dakloze vrouw ziet met lede ogen de geest haar fles verlaten verbogen, schuifelt ze door stadse straten zal er nog plaats zijn voor haar?…

dans met mij op straat de notenkrakersuite hazelaar geeft oogst…

Propere straten door de vele blikvangers met nette beha's…

Elk een steen apart samengelegd - zij aan zij - slechts een straat naar niets…

voetstappen op straat zijn stiefelend en sloffend op de goede weg.…

Kruipen en smullen in de vuilnisbak op straat: ontheemde miertjes!…

Tralies bederven het zicht Spullen zijn verdwenen In de etalage brandt wat licht Mijn reis maar weer vervolgd Op weg naar het feest De trap weer opgelopen Ik ben in de stad geweest Zonder mensen lijken gebouwen Verlaten en koud Niet meer dan een berg stenen Op een hoop weg gestouwd Het is stil op straat…

Aan het eind van de straat staat een oude man al klaar…

hoe aandoenlijk is het verlangen om met handen spreeuwen te vangen met een heimwee zoals dat bestaat louter en alleen op de hoek van een doordeweekse straat ik hoor in bekende geluiden een lokroep van de straat die mij instemmend aankijkt het is een straat met een brede stoep die in niets op iets bijzonders lijkt gewoon bloembakken en hondenpoep…

In de stilte om me heen schrijf ik over het afval: kauwgom dat aan de straat is blijven plakken sporen heeft achtergelaten: eeuwen later nog waarneembaar tussen keien en door regen schoongespoelde straten waar ik over heen gelopen ben: hoe ik daar terecht gekomen ben weet ik niet meer: onder mijn schoenen is het niet blijven plakken…

Zet mij neer als kind en met dichte ogen weet ik blindelings nog in detail de weg van huis naar school alle namen van straten elke winkel onderweg Maar vraag je nu naar straten in mijn huidige wijk moet ik het antwoord vaak schuldig blijven terwijl ik toch probeer de namen te onthouden De wegen van het geheugen zijn soms ondoorgrondelijk…

Lege straten.…

De rijken en de armen eten zelden samen Spreken niet dezelfde taal wonen ver in niemandsland De rijken kennen niet de wereld van de jungle op de straat Geld leeft in grote huizen hun kinderen doen aan cultuur en kunnen alles breken De straat is van het volk slechts de wet van overleven wonen in huizen zonder geld Hun kinderen zijn verdwaald…

Er zijn mensen aan het werk en verderop in een straat die te vol werd voor mensen die die straat waren kan de belofte van gras niemand iets schelen. De woede en het galmen tussen zingen en schreeuwen in vreet alle ruimte op.…

Stilte in de straat slechts roerlingen schaduwen tegen het donker stilte alom bij het huis waar een stoet van muggen de historie beklijft gewist in leisteen geschreven stil aan die zijde waar het ritme van de liefde aansluit op een driekwartsmaat eindeloze dans in het stille van de straat…

je een koning wanen zomaar een dag door de straten wandelen met de ogen van het kind dat je was en plotseling ook weer bent alles omarmend en bewonderend in volkomen onschuld alleen te zijn in de wereld om je heen de schatten oprapend van de straten je laten spiegelen in het water van de gracht omlijst door reflecterende neonletters…

In een plas op straat zwemt zelfs een visje.…

de nootjes vallen auto's rijden door de straat het is meesjesfeest…

De zomerdagen een fietser rijdt door de straat zon flitst in zijn velg.…

Lange schaduwen trekken geruisloos volgend door de natte straat.…

zuil van bladeren maakt een rondedans op straat: mini-wervelwind…

Verpulverd karton in de straat: dat oude jaar is nu heus verknald.…

Hier sta ik op straat. Trots met mijn gebronsd gelaat Zat ik toch liever.…