Alle inzendingen over op straat

Eenzame weg zonder aandacht het duister als de overwinnaar gaf creativiteit maar licht En maar wachten op iets de nacht is de meester daarom loopt hij Die hatelijke donkere straat waar hij zo van houd een lege straat zijn straat Ooit lukt het hem weer dan zal hij weer ideeën krijgen dan zal het lof hem weer toewaaien Tot dan loop…

De laatste mens wandelt op straat, de straat vlucht met hem mee. Wat enkel nog bestaat is de actualiteit tot amusement gemaakt. Ze regeert in huis op ieders scherm. Straks worden zeker ook nog de kijkers uit henzelf gejaagd en prijken zij nog alleen als cijfer.…

Kanariefokster heeft steeds haar oordopjes in, behalve op straat...…

mijn straat, toen leeg is volgepropt met auto's de stenen die ik daar ontsteeg zijn slechts te zien op foto's mijn knieën schuren langs de stoep het doelpunt op de schoenen nog hoor ik luid mijn maatjes' roep de overwinning roemen mijn straat staat stil het spel is uit, de bal diep opgeborgen weg is de warmte die 'k ervoer het bedekte…

Er klinkt een zacht miauwen in de nacht, een kat loop dwalend door de straat. Achter de stad klinkt ver verkeersgeraas maar door de straten doolt een kat en roept klagend zijn baas.…

langzaam lopend door lange straten heeft niemand het in de gaten hoe tranen over zijn wangen stromen waar geen eind aan lijkt te komen nog immer doolt hij door de straten nooit heeft niemand dit in de gaten…

De straat is vrolijk, hoor, er zingt lente in mij – buitenstebinnen.…

Maar laat alsjeblieft Toch het licht voor onze Broers en zussen van de straat Nog lang blijven schijnen…

Donkere wolken drijven woedend boven grauwe grijze daken, er dondert af en toe een zware hagelbui naar beneden op de vrijwel verlaten straat dan plots weer een schimp zon een schitterend afwisselend beeld van wijsheid ligt op straat tussen sjokkende mensen op weg, maar altijd te laat, zorgen stapelen zich onder nieuwe reuze wolken waar…

Dat stel op de hoek van mijn straat Dat waren een stelletje blagen Zij voedden geregeld mijn haat Wanneer zij mij uit kwamen dagen De straat met dat stel op de hoek Ik liet mij er dikwijls verjagen Vol angst voor een pak op mijn broek Die ettertjes stonden er dagen De hoek van mijn straat met dat stel Het beeld vangt nu aan te vervagen…

Mensen door de straat met grote ogen lees ik ze veel mens, veel verhaal Hun kleding en vorm zijn de letters voor het woord dat mijn oordeel is Koffie bij mijn krant kan ik naar letters kijken zonder te lezen Door de koffiedamp zie ik de straat…

In die lege straat alleen, dans ik op kiezelstenen, een beetje rondjes om me heen, en zak dan door mijn benen. Daar zit ik dan, in een lege straat, zo vrij als het maar kan, gekleed in een wit gewaad...!…

Het geld ligt op de straat, de misdaad ligt niet eens meer op de loer, want waarom verstoppen als je openlijk de boel kunt verstieren!? Het geld ligt immers op straat?…

De ambtenaren willen extra geld En zijn daarom de straat maar opgegaan (Voordat ze zelf op straat komen te staan) Voor een bijeenkomst op het Malieveld. Teneinde hun positie te versterken Dreigen ze zelfs om weldra te gaan werken.…

altijd weer wakkerschrikken sirenes horen het vallen van de bommen in de stille straat en het loeien van de vlammen later lang er na nog! en zelfs nu nog: wakker schrikken als toch alles rustig in de straat is, vrede... ---------------------------------------- uit: 'Mijn duizendbladig boek',2005.…

papier dat zoenend over straat gaat zweven, al betekend het volledig niets, omvangrijk verborgen.. en aan de overkant van de straat de blind gesloten rugzak, en dat mij niemand kent.…

Zie ze kauwen zie ze malen vol vertrouwen door de straten malen zij niets ziend niets ontziend net zo traag als ambtelijke molens. Zie ze lopen door de straten geheel verdoofd niets in de gaten op hun hoofd oren verstoppend van omgeving beroofde robot poppen.…

de winterkoude bijt door de huid van de dakloze die op straat leeft en enkel een dun dekentje beschermt hem tegen de kou terwijl wij warm binnen zitten huil ik tranen om de kinderen wier leven de straat is…

Het EK voetbal is in volle gang Oranje kleuren huizen, pleinen, straten Ik wil wel eens met deze mensen praten Al is dat niet verstandig, ben ik bang Terwijl ik de oranje straat bekijk Schud ik een hand en heb meteen gezeik…

heb nu nog steeds verdriet Ik sluit mijn rits en recht mijn kraag Langzaam kan ik weer bewegen De tegels, weer tegels, de straat, weer straat En loop verder in de regen.…

Langzaam glijd ik weg met jouw kus vol ongeloof in deze straten.…

Op straat blinkt er iets, ik sta stil en schop het weg -- pff, een dode ster.…

het eind der tijd blijkt een nieuw begin erbuiten vallen en wakker worden er precies midden in waar zit jij je intussen straten in verhalen van nu een woord laat je baren het is tijd om uit te varen.…

op maandagmorgen haast ik mij door kille koude straten een verdwaalde meeuw scheert laag voorbij duikt op een plastic bakje friet met een hoofd als een vergiet en mijn hart vol gaten loop ik door en door en door die kille koude straten…

Een tijgerprint van laarzen stappen pratend over straat in de drukke straten van Amsterdam, hij loopt er hondstrouw achterheen. Een ouwehoerende oude hoer schiet er even door mijn kop en vervolg mijn ingeslagen weg lachend, verdwijnend in de menigte.…

Hel fonkelend wit versiert nu onze straten tot straks weer dooi komt.…

De straat... is nu van de muzikanten 'n schuiftrompet, een tuba 'n klarinettist zet de toon Jó..is er met zijn banjo zé weten er van wanten De straat... is vol van instrumenten, stemmen van allerhande klanken Ik wil hen -graag- met dit gedicht .....bedanken.…

Onbeschaamd schreeuwt men het uit op straat en met lintjes omhangen…

De wind is alles nu haast niemand over straat het alles in gaat…

Mannen met maskers Pendelen door de straten Naar hun geliefdes…