Alle inzendingen over opgeblazen

De schijn van overrulen is niets anders dan het licht van schijnwerpers achter een muis zodat de schaduw op tegenover liggende wand groter lijkt dan een olifant.…

weet je dat vuurvliegen in vlugheid alles melden schoonschrift stralen in zwevende zinnen vrouwelijk met een glanspunt dans om te beginnen schreven ze gisteren over opgeblazen kikkers vertrouwelijk noemden ze modderfiguren slijmspuwers uit eigen waan van hun voortplanting zonder gedaante wacht nog even toen ze vroegen hoe ik…

Ik ben -eerlijk gezegd- een vreemde vogel Ik blaas mezelf niet op ben zelfs niet opgeblazen Ik wil ook niet langs hemelen drijven dan wel razen Ik heb wel wat weg van een felgekleurde kogel Toch heb ik een kop,ogen,snavel kortom:'n gezicht Deze dichter heeft zelfs over mij gedicht Noemt mij: een vreemde vogel nog net…

Op Raqqa vallen bommen maar wat kan mij dat verdommen Als in Bagdad een markt wordt opgeblazen en in Kongo een dorp uitgeroeid is het geen nieuws dat mij boeit Ik hoef het niet te weten en ben het toch zo vergeten Zolang ze lekker dáár krakelen kan het me geen ene moer schelen Nu ik m'n hart toch luchten moet Wat vindt u van Depay z'n…

Als ik verdrink in jou en opgeblazen bovendrijf laat mij dan schommelen bewogen door het water Lekgepikt door de vogels opnieuw van zwaarte vervuld zink ik voor bodem en aal word ik fossiel voor later Jij maakt de tonen los in mij zoemt laag en hoog en rond jij wierp het anker uit ik legde aan in jouw schoot…

Een zelfmoordterrorist deed zijn beklag dat hij zijn kebab-hap vaak rap in de stad at, nooit sportte daar hij aldoor op zijn mat bad en dus een té dik lijf voor de Jihad had daar hij al opgeblazen op zijn gat zat.…

tussen rook en drank hingen je ogen ze staarden stom gevangen in een masker onvermogen handen legden passie bloot van asbak en het glas op tafel verlangen broeide in een lege schoot ballonnen knalden als verloren woorden opgeblazen lucht die niemand hoorde verveling zuchtte ook dit feestje dood…

als de stilte van de wind je heeft gegrepen een ongekende vogel uit het beeld verdwijnt als je oren je ogen niet meer volgen wat verborgen zit haar rijkdom openspreidt keer je dan je laarzen draai je dan je rug maak je van je stappen een opgeblazen brug of laat je je verdrinken in de diepte van de lucht in de vluchtigheid van…

over haar nek simuleert ze ziek strakzat van toezien in een keurslijf is het bed vandaag haar kogel uitziend dat hij verloren thuiskomst met linkerhanden rondjesdraaiend dient zij hem alleen nog van repliek dubbel opgeblazen aanwaaikont welgevallen onder bolgevreten buik propt zich het voedsel in zijn mond als een pasgeboren kind blèrt…

de wereld is van plastic, godverdomme kunstmatig is de hoogverheven kunst er wordt gegoocheld en er wordt geklunsd vanachter opgeblazen rookkolommen een eenoog weet het beter dan een stomme de manke valt bij doven in de gunst de luchtballonnen zijn er op hun dunst het onderkruipsel is tot baas geklommen en iemand die dit leest denkt ‘wat…

de wereld is van plastic, godverdomme kunstmatig is de hoogverheven kunst er wordt gegoocheld en er wordt geklunsd vanachter opgeblazen rookkolommen een eenoog weet het beter dan een stomme de manke valt bij doven in de gunst de luchtballonnen zijn er op hun dunst het onderkruipsel is tot baas geklommen en iemand die dit leest denkt ‘wat…

kennelijk had hij de boot gemist gelijk een achtergebleven spermadruppel die ietwat kleverig uitgerekt hangt of wellicht, als laatste eer, zich wat opgeblazen manifesteert en de uitgestoken fallus als enige dankt misschien is men hem al tijdens de laatste stroom door de leiding gaan haten maar kan ook door een mensenhand slordig…

Deze opgeblazen droom komt in je langdradig hart brommen. ------------------------------------------------------------------- Uit: 'Wat koop ik voor jouw donkerwilde machten, Willem', 2011.…

We liggen zwaar en opgeblazen naast elkaar, niet dronken, maar wel aangeschoten. Het meeste vuurwerk is nu wel afgestoken en buiten wordt het langzaam stil. Ik weet niet wat ik wil met het nieuwe jaar. Wel dat ik aan het eind daarvan weer liggen mag met jou. Weer samen wachten op de nieuwe dag, de eerste van het jaar.…

Zie ze dansen op de maan in hun opgeblazen hansop. Hunkerend kijken ze terug naar de blauwgroene aarde.…

Ze deed boos, een opgeblazen kikker, schold stegen de gladde groene gozer aan de kant. Ze had haar onschuld verloren, juist aan de andere kant van de vijver. Met een zachte plons was het gezonken. Daar lag het, onbereikbaar, onzichtbaar. De kikker hoorde haar verhaal aan.…

Als zwierige zandkorrels in dwarrelende winden drijven we doelloos rond en kunnen elkaar niet vinden We wonen in luchtkastelen vol opgeblazen dromen tollend aan de hemel langs de toppen van de bomen Jezus verbleef drie dagen lang in het ’t Vaderhuis met open ramen Zijn wijsheid ving het stuifzand op en kneedde alles samen Bijééngebald…

Want zo is de wereld Om ons heen waarin het Beeld bepaald wordt door Klinkende namen die Uiteind'lijk niet veel Meer blijken te zijn dan Opgeblazen poppen, of in 't beste geval Een niet echt geslaagd wassenbeeld - Hun gezichtsuitdrukking voornamelijk verveeld - En als het dan een keertje niet Helemaal meezit, zoals ze waren gewend…

niet dat ik je misken of wil ruilen dat zou zoeken zijn, geblinddoekt, tegen beter weten in of lijken op wisselen van spiegelende bomen wederom zoeken naar broze luchtgevulde zuilen om ze weer met tranen te vullen uit opgeblazen dromen noch is het zo dat ik mijn hart snijd uit geborgen goud dan wel mezelf bevrijd uit vermeende…

pseudo-vriendelijkheid en voorgewende interesse en die stilte tussen ons gapend als de samariakloof je hitsige blik op haar een niet te stillen honger gestolen momenten van onderschepte tederheid in de lach van je ogen hardnekkig als de winter blijf je terugkomen we drinken het bloed uit mijn wijn om de stilte te breken verzin ik dwaze verhalen opgeblazen…

stil tevreden luister ik naar de verleiding die vanaf de waterkant mij de zomer kondigt als vanuit vijvers en poelen in de zwoelte van mei de boerennachtegaal in kwakende bende groen en onbemind het alles is liefde zingt stil tevreden geniet ik de aanloop tot paring die vanuit modder en kroos uit opgeblazen kaken van babbelende vrijersvoeten…

niet stilgestaan hier loopt de stad mondiaal vooruit op wat eenieder te wachten staat dorst en dorst en ook wel dood de bodem van de vijver staart groen in opperste vijandigheid naar de verdwaalde toerist - voor water moet je elders zijn de vele papieren in haar buik wijzen naar de Leien, de straten opgebroken stukjes waarheid van een opgeblazen…

schoot van zeep deukbaar en vervormend geblazen en dansend in de wind kleurig als de regenboog reuzen bel in hoepel sluit mij in je bellen sap verklein me tot een foetus ontploft en overlevend blaas me in je bellenspel spat uiteen in treurnis wachtend op een nieuwe bel bellen vlucht in wording blaas me weg als een veer spat uiteen opgeblazen…

wat jaagt je door stormige zwarte nacht doet je bijten van iedere rijpe vrucht zonder ooit een boom te planten zo hopeloos op weg naar je graal nu alle mythes opgeblazen zijn wat rest er te geloven zoek niet in donkere hoeken tussen spinrag en bederf de honger in je oogopslag hoe je uitzinnig feesten wil danst met starre gestolde lach…

Dampende friezen dravend de arrenslee over het ijs een watervlakte zwartbevroren omzoomd met witgekante bomen als ijsprinsessen op een rij gekletter van klapperende schaatsen over ribbels opgeblazen door een speelse koude wind de winterzon aan blauwe hemel knisperend koud een nieuwe dag rode koppen brede slagen leerstoel voor een beginnend…

Opgeblazen sater Die duivels te Lachen staat Om mijn onmacht Om jou weerstand Te bieden - Buik klotsend Van vele liters Bier die zo goed Moesten smaken dat Er maar geen Einde aan leek Te komen - Brak van dronkenschap Brak van de kater Die gegarandeerd Volgt, later - Drie jaar geleden Nam ik voorgoed Afscheid van…

ze had er slag van te serveren op de plaatsen van waar hij haar dacht te kunnen weren ze bleef alert en sneller dan bewegelijk haar ogen daagden uit de glimlach leek toegeefelijk hij pakte haar in korte slagen, zijn mond een witte lijn, hij moest en zou haar winnaar zijn maar ze was taai passeerde keer op keer zijn opgeblazen…

Achter mij slaapt dun een opgeblazen dorp een vlinder schrijft van hogerhand gedichten in de zuidenwind als tussenstation naar de dood, de moeder van alle onvermijdelijkheden. Onvindbaar verscholen in de bries puzzel ik met poëzie met een overschot aan stukjes in het duister tussen de dagen valt alles uiteen.…

(voor Gerrit Kouwenaar) De koekoeksklok blijft dicht, er is werkelijk niemand die de besneeuwde harten wil verwarmen,hoe alert de koffie-ogen ook spieden, zich naar binnen draaien als opgeblazen carnavalsballonnen, prikkeldraad, onder de ijzeren wals gillen de eenzame, ineengedoken lieveheersbeestjes om de genade die uitblijft en er zijn…

De spierballen zijn weer eens aan het rollen, de leiders steken woest de borst vooruit, begluren elkaars opgeblazen snuit, en doen hun best om heel gemeen te grollen. Zo nu en dan wat met de mensheid sollen, wat maakt het voor een president ook uit? In ’t vuur stuurt hij de anderen vooruit om zelf naar een beveiligd nest te hollen.…