Netgedichten

netgedicht (nr. 35.042):

ontkracht

wat jaagt je door stormige zwarte nacht
doet je bijten van iedere rijpe vrucht
zonder ooit een boom te planten

zo hopeloos op weg naar je graal
nu alle mythes opgeblazen zijn
wat rest er te geloven

zoek niet in donkere hoeken
tussen spinrag en bederf
de honger in je oogopslag

hoe je uitzinnig feesten wil
danst met starre gestolde lach
en dan toch weer wakker wordt

zie je niet
dat het mooiste in je leven
zomaar in je handen ligt
zomaar voor het grijpen
in de zon