Alle inzendingen over opgebrand

mijn zintuigen zijn gespannen Ik kan je bellen, maar ben bang voor de pijn Naar bed of toch maar niet Nog wachten, heeft het zin Het is nu nacht Nog niets ik raak in paniek Het verlangen is zo sterk Mijn hart doet pijn, ik wil graag in je armen zijn De tranen lopen over mijn gezicht De ochtend komt Nog steeds ben ik alleen De kaarsen opgebrand…

Alle verklaring was opgebrand. De boekenkast vol, maar zonder gewicht. Zodra ik er mij op beriep, vielen de letters als zand van de bladen. De spiegel keek wit van schrik naar de kamer, die barstte, scherven van een onleesbaar gedicht. Zo geschiedde in alle kamers waarin ik was opgesloten, in theorie.…

Opgebrand in de duisternis, in een droevig gevecht met het einde, maar net zo slecht met het begin, als kind, toen je waardering zocht en hardheid vond, geselingen van de ziel, die voortduren, verworden, terugslaan.…

was ze vertrokken maar in het portiek waar ze altijd afspraken stond een schoenendoos met zijn naam erop gevuld met kleurrijke kaarsen weliswaar half opgebrand maar elk met standaard ook een stapeltje nostalgische ansichtkaarten met dorpstaferelen zoals een paard-en-wagen op een bijna verlaten kruispunt en een ruiter langs een kanaal…

Zovele kaarsen zijn in twijfel opgebrand Alleen jouw mooiste foto aan de wand. Jouw bloemen zijn gedroogd en verflenst. Met weemoed vervulde ik je laatste wens. ‘k Heb veel geschreid en veel gebeden. Mijn verdriet is lang nog niet geleden. Je was te uitgeblust om iets te vragen te ziek om over pijn te klagen.…

Burn-out, oftewel opgebrand, komt dat vlakbij overspannen ? kun je jezelf dan niet meer "vermannen ?" neemt stress dan echt de overhand ? Een quote vandaag uit de krant "Met haastige spoed je burn-out tegemoet !" het klopt echt van elke kant ! Wanneer ik de mensen zie rennen dan denk ik heel gemeen...…

Tot eenieder die er kwam van Noordzeestrand verdwenen was verliefdenlaantjes had gelopen warme zee vergeten was totdat de bedelman zich pakte met de wolken van het strand gestilde Noordzee zag verdrinken met een zon die opgebrand haar laatste maantjes van geluk voorbij de einder had geschoten had genoten van het water witte billen had verschoten…

vroeger was jij graag gezien het middelpunt bij veel genot echt gemist, gevraagd, brood nodig overal werd jij gespot dunne witte, dikke bruine soms een koppig exemplaar vonden in jouw schoot verpozing jij stond voor een ieder klaar na hun kort maar vurig leven door lustgevoelens opgebrand diende jij als laatste rustplaats, uitgedrukt…

En wonder de nacht verglijdt in het morgenlicht sinds lang ontwaakt zij met een glimlach op haar gezicht het stompje kaars flakkerend, zo goed als opgebrand en op haar oude wonden ligt een nieuw verband!…

Op de helft van zijn leven was hij al opgebrand en sleet hij zijn verdere leven met een brave burgertrut, die de dichter in hem smoorde. De homo eveneens. Zijn ware aard gedood. Wat restte was Biedermaierpoëzie en koffie en thee op vaste tijden.…

En wonder de nacht verglijdt in het morgenlicht sinds lang ontwaakt zij met een glimlach op haar gezicht het stompje kaars flakkerend, zo goed als opgebrand en op haar oude wonden ligt een nieuw verband.…

Ik zie je krachteloze hand bevend reiken naar een steun van een muur of tafelrand en ik hoor een zacht gekreun na elke overwonnen meter doodvermoeid en opgebrand. Alle keren als ik kom zie ik dat je me verwacht in het tehuis van ouderdom, waar je persoonlijkheid ontkracht en men je alles heeft ontnomen, zie ik onttakeling alom.…

Nee - we moesten niet meer praten over tomeloze dingen woorden waren opgebrand en buiten zinnen van venijn Het schootsveld kwam steeds dichterbij voor een dozijn ontluisteringen houten stokken op de tafel om een dwingeland te dwingen niemand ging meer naar de hemel die hij zelf had geklaard of de eens verdoemde hel die hij zo zelf had gebaard…

Helaas kan je dit niet meer met mij beleven ik ben opgebrand al kijkend naar mijn hand deze kan nog enkel en alleen trillen of beven. Ik mis onze zorgeloze, stralende lach al te lang onze toekomst bleek te zwaar, ben nu zo moe en bang.…

Eens dooft het vuur eens kan geen olie meer hoge vlammen opwekken omdat het brandhout opgebrand en verpulverd is Eens moet ik weer met beide benen op de grond gaan staan met open vizier mijn leven aangaan de lekke banden van mijn fiets aanvaarden Eens komen er betweters die mij uitgummen die mij als oud vuil weg bezemen die nooit mijn…

Wat ik ook bedenk en wat ik ook stoer verzend, de redactie gelooft er niet meer in, is opgebrand, hoe ik ook nog tegenstribbel, zoals men mij kent, ze bedanken me stilletjes voor de hulp, zijn overmand.…

Terwijl de aarde zondvloed wordt vanwege opgebrande levenslust waaruit het vuil breeduit spuit verhoog ik stilaan mijn terp om stand te houden in een stroom die remt en beklemt met een angst waaraan ik mij niet wil onderwerpen.…

In Baarn staat dat oude "pand", het is mijn eigen vader. 85 jaren jong en oud, maar nog steeds niet opgebrand.…

Mijlenver, ik betrap mij er soms op, mijlenver af van de werkelijke essentie simplistisch en gewetenloos onbereikbaar, ondoordringbaar ontzettend in zichzelf gekeerd, opgebrand als een donkergrijze brok graniet. Mijlenver, conform de natuur ongrijpbaar en onbestaand.…

De kaarsen staan er triest bij, opgebrand Herinnering aan afgelopen nacht Ze staat naakt in de keuken zet koffie en smeert broodjes Geen grote honger, hoeven er niet veel te zijn...…

Hij staat met beide poten in de klei Het slaaptekort uit beider oog te wrijven De tirannie der pubers te verdrijven En denkt: die staking komt steeds dichterbij Ook in het onderwijs heerst hollanditis Meer specifiek: 'docentenmeningitis'...…

geef je daarvoor tolerantie geef me inspiratie voor de langere termijn laat mijn vrijheid passie zijn ik zal je steunen, nooit beperken dat zul je snel genoeg merken gun me een blik op je leven zonder garantie dat ik daar ooit deel van uit ga maken gewoon een leuke tijd af en toe vrijen zonder spijt hartverscheurende romances zo snel opgebrand…

Jaren zijn vervlogen zoals de schimmen op die plaat En de rozenkrans glijdt door haar hand Ze mijmert over haar leven uit een ver verleden Hoe ze samen de perenboom hadden geplant Reeds jong overleden, haar lief, jaren geleden En de rozenkrans glijdt door haar hand Pijnlijk vermoeid doet ze even haar ogen dicht Ze voelt zich zwak, volledig opgebrand…

Opgebrand. Uitgeleefd. Je woedende pooier zag je hangen en hij huilde aan één stuk door sneed je los en kuste je door pijn verwrongen mond, waarna hij zichzelf door zijn hart schoot.…

Herinner mij mijn zonnedagen, warm en goudgerand, ten langen leste opgebrand aan verdorde antwoorden op al mijn levensvragen……

waar wij gelukkig waren in ons eeuwig navelstaren was het land dat je in vrijheid als een kind hebt liefgehad om alle vogels die verkeerden in de luchten die jou deerden ook al dreven ze voor jou toch vaak niet verder dan de stad Die stad waar jij de kroegen kende van de feesten en ellende waar je liefdes hebt ontmoet totdat ze waren opgebrand…

Hij zocht voorbij het venster van zijn kamer naar een droom waar de pijn was opgebrand. Dat donker, iedere nacht opnieuw, gaf hem de valse zekerheid van een ingesnoerd leven of een ruimte in te vullen door een koortsig artiest.…

Ik huilde in de nacht en beet de ketting die me had gebonden uit vrees voor eigen schaduw waarin mijn beestig hart was opgebrand. Ik geloof niet dat w’uit Uw melkachtige hand werden geschapen, ik ben een zwarte duivel die een valse vrome Vastenavond speelt.…

We zingen een eindeloze deun die met de kandelaars elk jaar worden opgepoetst, onbeschaamd zijn de blauwen luchten, waarin december zich achter verschuild, de kachel brandt maar staat lager, we worden deze dagen trager, beloftes naar elkaar in een eindeloze steun van wensen, die worden vluchtig, doorzichtig als kaarsen zijn opgebrand…

De tuinkaarsen in de pergola zijn opgebrand, de laatste restjes wijn verschaald. Een zoele wind waait de hitte weg van ’n lome zomerdag. Het wordt koud en warm in mijn hart er rest alleen een vurig dankgebed voor hem die de sterren liet stralen, de maan liet lichten en morgen weer de zon stralend aan de hemel zet.…